روز سقوط اخلاق در مجلس
روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی درباره اتفقات روز گذشته مجلس نوشت: دیروز مجلس، کلیات طرح یک فوریتی اقدام متقابل و متناسب مربوط به برجام را تصویب کرد. اما در حاشیه روند تحولات مرتبط، مسائلی به وجود آمد که از متن هم پررنگ‌تر بود.
روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی درباره اتفقات روز گذشته مجلس نوشت: دیروز مجلس، کلیات طرح یک فوریتی اقدام متقابل و متناسب مربوط به برجام را تصویب کرد. اما در حاشیه روند تحولات مرتبط، مسائلی به وجود آمد که از متن هم پررنگ‌تر بود.
از یکطرف برخی عناصر از فرصتی که پیش آمده بود برای خودنمائی و سوءاستفاده سیاسی - تبلیغاتی در جهت کسب محبوبیت و مقبولیت در انتخابات آینده بهره بردند و خود را در حد یگانه حامی منافع ملی و مصالح کشور جا زدند که گوئی هیچکس در تشخیص و تامین و حفاظت از منافع ملی و مصالح کشور به گرد پای آنها نمی‌رسد!
افرادی از این جماعت دلواپس در نشست‌های تلویزیونی هم ابائی ندارند که دست خود را رو کنند و شاید هم جسته گریخته، از دستشان در رفته و حقایق را آشکار می‌سازند.
از جمله در نشست اخیر تلویزیونی، یکی از اعضاء کمیسیون برجام با صراحت اعتراف کرد که از ابتدا مخالف برجام بوده است. این اعتراف بسیار پرمعنی است و نشان می‌دهد که وی از ابتدا با پیشداوری به بررسی برجام پرداخته و دیدگاه وی قبل از بررسی برجام نیز در مخالفت با آن استوار بوده است.
موضوع مهمتر از اصل برجام و دیدگاه دیگران در این خصوص، به بد‌اخلاقی‌ها و رفتارهای تهدید‌آمیز درخصوص برجام باز می‌گردد. کسانی که در جلسه بررسی برجام به تهدید علیه اعضای تیم مذاکره برجام می‌پردازند و صریحاً وزیر خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی را تهدید به اعدام می‌کنند و حتی محل و نحوه دفن آنها را هم مشخص می‌کنند که در محل راکتور اراک بر روی آنها سیمان خواهند ریخت، چه بوئی از اخلاق برده‌اند؟
به راستی آیا این شیوه رفتار با اصول و معیارهای اخلاقی مورد انتظار از نمایندگان مجلس که خانه ملت است هیچگونه سنخیتی دارد؟
امروزه حتی در صحنه‌های زورگیری هم به راحتی نمی‌توان سراغ از چنین ادبیاتی گرفت و کسی را پیدا کرد که دیگران را اینگونه بی‌پروا تهدید به مرگ کند. آیا این ادبیات در شان مجلس است؟ آیا اینگونه سخن گفتن، با تعهدات و سوگند نمایندگی سازگاری دارد؟ چرا دیگر نمایندگان در مقابل این رفتارهای مشمئز کننده، سکوت می‌کنند و معترض نیستند؟
اگر قرار باشد مسئولین اجرائی در بالاترین سطوح ممکن به خاطر عملکردشان که مورد تقدیر اکثریت مردم قرار گرفته، اینگونه تهدید به اعدام شوند و کسی هم معترض نباشد، آیا سنگ روی سنگ بند می‌شود؟ آیا این بهترین شیوه برای تامین و تضمین منافع ملی است؟
لازم است مجلس در اولین فرصت ممکن از این رفتارهای غیراخلاقی تبری بجوید و از رئیس و سایر اعضای تیم مذاکره کننده دلجوئی کند، زیرا در غیر اینصورت چنین تصور خواهد شد که بر آن مواضع و رفتارهای غیراصولی و مذموم، صحه گذاشته است!
از یکطرف برخی عناصر از فرصتی که پیش آمده بود برای خودنمائی و سوءاستفاده سیاسی - تبلیغاتی در جهت کسب محبوبیت و مقبولیت در انتخابات آینده بهره بردند و خود را در حد یگانه حامی منافع ملی و مصالح کشور جا زدند که گوئی هیچکس در تشخیص و تامین و حفاظت از منافع ملی و مصالح کشور به گرد پای آنها نمی‌رسد!
افرادی از این جماعت دلواپس در نشست‌های تلویزیونی هم ابائی ندارند که دست خود را رو کنند و شاید هم جسته گریخته، از دستشان در رفته و حقایق را آشکار می‌سازند.
از جمله در نشست اخیر تلویزیونی، یکی از اعضاء کمیسیون برجام با صراحت اعتراف کرد که از ابتدا مخالف برجام بوده است. این اعتراف بسیار پرمعنی است و نشان می‌دهد که وی از ابتدا با پیشداوری به بررسی برجام پرداخته و دیدگاه وی قبل از بررسی برجام نیز در مخالفت با آن استوار بوده است.
موضوع مهمتر از اصل برجام و دیدگاه دیگران در این خصوص، به بد‌اخلاقی‌ها و رفتارهای تهدید‌آمیز درخصوص برجام باز می‌گردد. کسانی که در جلسه بررسی برجام به تهدید علیه اعضای تیم مذاکره برجام می‌پردازند و صریحاً وزیر خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی را تهدید به اعدام می‌کنند و حتی محل و نحوه دفن آنها را هم مشخص می‌کنند که در محل راکتور اراک بر روی آنها سیمان خواهند ریخت، چه بوئی از اخلاق برده‌اند؟
به راستی آیا این شیوه رفتار با اصول و معیارهای اخلاقی مورد انتظار از نمایندگان مجلس که خانه ملت است هیچگونه سنخیتی دارد؟
امروزه حتی در صحنه‌های زورگیری هم به راحتی نمی‌توان سراغ از چنین ادبیاتی گرفت و کسی را پیدا کرد که دیگران را اینگونه بی‌پروا تهدید به مرگ کند. آیا این ادبیات در شان مجلس است؟ آیا اینگونه سخن گفتن، با تعهدات و سوگند نمایندگی سازگاری دارد؟ چرا دیگر نمایندگان در مقابل این رفتارهای مشمئز کننده، سکوت می‌کنند و معترض نیستند؟
اگر قرار باشد مسئولین اجرائی در بالاترین سطوح ممکن به خاطر عملکردشان که مورد تقدیر اکثریت مردم قرار گرفته، اینگونه تهدید به اعدام شوند و کسی هم معترض نباشد، آیا سنگ روی سنگ بند می‌شود؟ آیا این بهترین شیوه برای تامین و تضمین منافع ملی است؟
لازم است مجلس در اولین فرصت ممکن از این رفتارهای غیراخلاقی تبری بجوید و از رئیس و سایر اعضای تیم مذاکره کننده دلجوئی کند، زیرا در غیر اینصورت چنین تصور خواهد شد که بر آن مواضع و رفتارهای غیراصولی و مذموم، صحه گذاشته است!
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
مردم بایدهوشیارباشند ،درانتخابات بعدی به اینها رای ندهند
روزسقوط دلواپسان درمجلس