مردم اشتباهات احمدی نژاد را نمی بخشند

هفته نامه امید جوان: «تهدید»، «تحدید»، «تورم»، «بیکاری»، «فساد»، «تهمت»، «بگم بگم» و ... همه اینها به عنوان میراث احمدی نژاد و احمدی نژادی ها شناخته می شوند و کشور را به قدری با مشکل روبرو کردند که افکار عمومی رأی به دشواری زیاد دولت یازدهم برای تحقق اهدافش می دهند.

اما این روزها، روزهایی است که کاملا با آنچه در آن روزها مشاهده شد، فرق دارد. توافق حاصل شده است و چالش، جایش را به آرامش داده است تا با وجود آگاهی از سختی شرایط، امید به جامعه تزریق شود.

پرویز کاظمی وزیر اسبق رفاه که با تصمیم محمود احمدی نژاد به عنوان اولین اخراجی دولت نهم از کابینه کنار گذاشته شد، تصمیمات سرتاسر غلط دولت پیشین را عامل اصلی مشکلاتی می داند که بر کشور و البته مردم تحمیل شد و تاکید دارد که مردم اشتباهات احمدی نژاد را نمی بخشند.

وزیر رفاه دولت اول احمدی نژاد در گفتگویی با گفتن اینکه «در فسادهایی که از سال های 84 تا 92 اتفاق افتاد و اختلاس های چند هزار میلیاردی را در بین مردم به اتفاقی معمولی بدل کرد، فقط چهره های معرفی شده به عنوان متهم مقصر نیستند و کل مجموعه و بالاخص مسئولانی که مسئولیت های استراتژیک داشتند باید جواب بدهند که چه بر سر سیستم اجرایی کشور آمده بود که اخلالگران اقتصادی هر کاری که می خواستند، می توانستند به راحتی انجام بدهند» به استقبال پرسش های مطرح شده می رود:

شما جایی نقل قولی از سفیر کانادا داشتید در خصوص نقش حضور تحصیلکرده های ایرانی در این کشور.

- حدود شش سال پیش وقتی سفیر وقت کانادا ماموریتش تمام شده بود و به کشورش بازمی گشت، از ایرانی ها به دلیل حضور قابل توجه نخبگان شان تشکر کرد و این مسئله را فرصت بزرگی برای کشور خود دانست.

چطور؟

- او می گفت که در کانادا برای دوره لیسانس هر نفر یک و نیم میلیون دلار، دوره فوق لیسانس 2 میلیون دلار و دکترا 2 و نیم میلیون دلار هزینه می کنیم؛ به همین دلیل حضور و فعالیت تحصیلکرده های ایرانی در کشور خودمان را اتفاقی خوب می دانیم؛ چرا که بدون صرف هزینه های میلیون دلاری نیروهای کارآمدی را در اختیار خود می بینیم.

یعنی قصد آقای سفیر از بازگو کردن این حرف ها نوعی طعنه زدن بوده است؟ اینکه شما هزینه می کنید و درخت را به میوه می رسانید و میوه به دامان ما می افتد!

- هر برداشتی می توان داشت. طعنه هم زده باشد، حق داشته است. وقتی خودمان نمی توانیم فضای مطلوبی برای اشتغال و زندگی مردم مان فراهم کنیم، طبیعی است که آنها جذب کشورهای پیشرفته می شوند تا پیشرفت را در کارشان تجربه کنند و رفاه را در زندگی خصوصی شان.

اینکه اتفاق بدی است!

- شما می گویید بد، من می گویم فاجعه.

چرایی فاجعه را در چه چیزی می توان مشاهده کرد؟

- سوء مدیریت، عدم استفاده از نیروهای متخصص، سهل انگاری، غرض ورزی و ... همه اینها باعث شده است تا چنین شرایط بدی را تجربه کنیم. می توانم مسئله مهمی را مطرح کنم؟

حتما؛ بفرمایید.

- کشور ما در زمان دولت احمدی نژاد به قدری آسیب دید که حالا حالاها درگیر مشکلات زیادی خواهد بود. هشت سالی که کشور به هر حال در دست گروه قبلی افتاد، همه چیز تحت الشعاع ندانم کاری و حتی لجبازی هایی قرار گرفت که قبلی ها به آن اصرار داشتند اما اتفاق خوب این بود که مردم در سال 92 مسئولیت کشور را به عهده منطق مداران قرار دادند و در نتیجه مشکلات روز به روز در حال کم شدن هستند و انشاءالله همه چیز بر وفق مراد خواهد بود.

واقعا لازم است که همچنان از آن سال ها حرف زد؟

- صددرصد! چون حتما احتیاج داریم تا از تجارب آن سال ها استفاده کنیم تا دوباره دچار مصیبت نشویم. البته وقتی کار غلطی تکرار می شود و حتی متاسفانه به عنوان یک «بدعت» خودنمایی می کند، حتما باید اینطور نتیجه گیری کرد که «سیستم» از پایه مشکل داشت چرا که در غیر اینصورت محال است سوءاستفاده کنندگان، فضا را برای تداوم سوءاستفاده های خود فراهم ببینند.

دقیقا به همین دلیل تاکید می کنم که در فسادهایی که در سال های 84 و 92 اتفاق افتاد و اختلاس های چند هزار میلیاردی را در بین مردم به اتفاقی معمولی بدل کرد، فقط چهره های معرفی شده به عنوان متهم مقصر نیستند و کل مجموعه و بالاخص مسئولانی که مسئولیت های استراتژیک داشتند باید جواب بدهند که چه بر سر سیستم اجرایی کشور آمده بود که اخلالگران اقتصادی هر کاری که می خواستند، می توانستند به راحتی انجام بدهند.

البته لازم است مجلس شورای اسلامی به عنوان نهاد نظارتی و قانونگذاری، قانونی به تصویب برساند تا مسئولان بعد از به پایان رسیدن مسئولیت هایشان هم پاسخگو باشند و اینطور نباشد که بعد از کنار رفتن از قدرت، از حاشیه امنیت برخوردار باشند. همچنین قوه قضاییه به عنوان دستگاهی که وظیفه قضاوت و رأی قضایی دارد، باید اهتمام لازم را جهت برخورد با مفسدین در هر رده و دوره ای داشته باشد چرا که به هیج وجه زیبنده نظام اسلامی نیست که «اختلاس» در آن به امری عادی تبدیل شود.

به نظر شما ایرانِ پس از توافق چه شرایطی را تجربه خواهد کرد؟

- متاسفانه به جای اینکه تمرکز خود را معطوف به برنامه ریزی کنیم، آنچه مشاهده می شود این است که درباره توافق نهایی هسته ای اختلافات جدی وجود دارد و به همین دلیل نه تنها بحث، بلکه جدل هایی هم شنیده می شود که خب! این اتفاق، اتفاقی هزینه ساز است. جای تأمل است که به جای اینکه همفکری در جهت تدوین توافقنامه و نیز چگونگی مواضع صحبت شود، اختلافات بیشتر شده و فضایی تنش زا به وجود آمده است.

به همین دلیل این ذهنیت وجود دارد که هم مدافعان توافق و هم مخالفان یا بهتر است گفته شود منتقدان مذاکرات هسته ای به به نوعی در تلاشند تا از این مسئله استفاده سیاسی - جریانی کنند تا بلکه در انتخابات اسفند ماه سال جاری کرسی های بیشتری از بهارستان را در اختیار جریان متبوع خود ببینند.

- این در ظاهر مشکلی ندارد و قانون نانوشته ای در سیاست به گروه های سیاسی اجازه می دهد تلاش هایی را در چارچوب منطق و البته قانون برای توفیق در رقابت های انتخاباتی انجام بدهند اما باید این موضوع بسیار مهم را نیز در نظر گرفت که با توجه به اینکه سال 94 توسط مقام معظم رهبری سال دولت و مردم، هم دلی و هم زبانی نامگذاری شده است، اهمیت اتحاد و وحدت در جامعه تحت هیچ شرایطی فراموش نشود و زیر سایه اهداف سیاسی قرار نگیرد.

با این حال باید پذیرفت که همیشه گروه های مختلف اینگونه موضوعات را مصادره به مطلوب نموده و به نظر می رسد این مرتبه نیز مشابه قبل عمل گردد که گروه های سیاسی خود را محق دانسته و در جهت منافع خود بهره برداری نمایند؛ کما اینکه در بیانات اخیر رهبری نیز عنوان شد که هنوز اتفاقی نیفتاده که تبریک می گویید و این بیانگر این است که هر گروهی با توجه به اهداف خود از روند و ابزارهای مختلفی استفاده می نماید.

دولت به عنوان مسئول اصلی اداره کشور این روزها چه شرایطی را پیش روی خود می بیند؟

- ببینید، دولت اعتدال و تدبیر وقتی کارش را شروع کرد که شواهد موجود و آمارهای غیرقابل انکار نشانگر این بود که دشواری های زیادی به کشور و البته مردم تحمیل شده بود و دقیقا به همین دلیل همه می دانند که دولت روحانی دشواری های زیادی دارد؛ به طوری که مشکلات بین المللی اعم از تحریم ها و عدم ارتباط با دنیا و نشان دادن ایران به عنوان «کشوری که چالش دوست دارد»، انواع تهدید و تحدید را به کشور تحمیل کرده بود.

و البته تهدید و تحدیدهای اقتصادی!

- به نکته خوب و لازمی اشاره داشتید. رشد اقتصادی منفی معلوم می کند که رکود و بیکاری و فساد و ... پررنگ شده بودند. همچنین در مدیریت هم دچار آشفتگی شده بودیم، به طوری که افراد بدون صلاحیت های لازم به عنوان تصمیم گیران حوزه تصمیم گیری های مهم انتخاب شده بودند و به همین دلیل به طور طبیعی تصمیم مدیران ناتوان، وضعیت را به حدی بد کرد که آقای دکتر روحانی و مردانش، دشواری های زیادی را پیش روی خود می بینند.

حتی می توان گفت شرایط دولت امید و تدبیر از آنچه دولت سازندگی داشت هم دشوارتر است چرا که ذهنیتی رأی به این می دهد که هزینه های هشت سال دولت احمدی نژاد از هشت سال جنگ تحمیلی بیشتر بود و باید گفت چندان هم غیرواقعی نیست چون هم خسارت مادی خوردیم و هم خسارت معنوی. اخلاق، اعتبار و ... در هشت سالی که آقایان روی کار بودند با تهدید جدی مواجه شد. حالا دولت آقای دکتر روحانی ماموریت دارد تا همه معایب را برطرف کند و آن همه هزینه های گزاف را جبران کند تا بلکه ثبات و آرامش را برگرداند.

البته می توان گفت آرامش به طور نسبی به جامعه تزریق شده است.

- همین که دعواها و تنش ها و ... کنار رفتند، به خودی خود آرامش را برگرداند.

حرفی هم مانده است آقای کاظمی؟

- از شروع به فعالیت دولت یازدهم، فساد بسیار کمرنگ تر شده است و انشاءالله دیگر اخباری مبنی بر سوءاستفاده های آنچنانی شنیده نخواهد شد تا اقتصاد کشور بتواند این فرصت را در اختیار داشته باشد که امکان بهره وری از همه پتانسیل های مالی موجود را در خود ببیند. همچنین در پایان تاکید می کنم که مردم اشتباهات احمدی نژاد را نمی بخشند.