نخستین نوزاد آزمایشگاهی ایران
یزد یا تهران، ۱۳۶۷، ۶۹ یا ۷۰؛ نخستین نوزاد ایرانی حاصل از روش IVF کی و کجا متولد شده است؟
خبرگزاری ایسنا: یزد یا تهران، ۱۳۶۷، ۶۹ یا ۷۰؛ نخستین نوزاد ایرانی حاصل از روش IVF کی و کجا متولد شده است؟
دکتر ابوطالب صارمی، فوق تخصص باروری و IVF از دانشگاه وین و موسس بیمارستان فوق تخصصی زنان و زایمان و نازائی، مرکز باروری و ناباروری و مرکز تحقیقات سلولی صارم در کتابی با عنوان «بنیان آی وی اف در ایران» که به تازگی منتشر شده با اعلام تولد نخستین نوزاد از طریق روش کمک باروری GIFT در سال ۱۳۶۷ و گزارش این موفقیت در کنگره پزشکی باروری سال ۱۳۶۸ و تولد نخستین دوقلوی آزمایشگاهی با روش IVF در دی ماه ۱۳۷۰ از خود به عنوان «بنیانگذار روش آی وی اف در ایران» یاد کرده این در حالی است که دکتر عباس افلاطونیان و همکارانش در مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد، اولین نوزاد حاصل از تکنیک IVF در ایران را نوزاد دختری می‌دانند که سال ۱۳۶۹ در این مرکز متولد شده و از قرار این نوزاد دختر به نام «وجیهه» که حالا خانمی ۲۵ ساله است خود صاحب فرزندانی دو قلو هم شده است.
نقش و خدمات ماندگار دکتر صارمی و دکتر افلاطونیان و تیمهای تحقیقاتیشان در پایه گذاری و گسترش روشهای درمان ناباروری در ایران چنان برجسته و روشن است که تقدم و تاخری کوتاه در موفقیت هر یک از آنها در تولد نخستین نوزاد یا نوزادان متولد شده به روشهای کمک باروری در کشور شاید کمترین تاثیر را در کارنامه درخشان علمی و خدماتی آنها داشته باشد و پرواضح است که منظور این اساتید هم، نه تاکید بر تقدم یا تاخر آنها که صرفا روایت تاریخچه این روش ها از منظر خاطرات و مشاهدات شخصی آنها بوده است؛ با این حال مروری گذرا بر تاریخچه توسعه روشهای درمان ناباروری از جمله به روش IVF در کشور هم به لحاظ ادای دین به تلاشهای خالصانه محققان نام آشنا یا کمتر مطرح شده در این حوزه و هم به عنوان گامی کوچک در مستندسازی تاریخ علم و پیشرفتهای علمی و فناوری اخیر کشور خالی از لطف نیست.
آن طور که از بیوگرافی و مصاحبه های دکتر صارمی دریافت می شود، وی که در سال ۱۹۸۶ موفق به کسب فوق تخصص نازایی و IVF از دانشگاه وین شده پس از بازگشت به ایران از اوایل دهه ۱۳۶۰ پیگیر راه اندازی این روش در ایران بوده و حتی استفتائات شرعی لازم در این خصوص را از امام خمینی (ره) انجام داده است.
صارمی با توجه به مشکلات و تحریمهای شدید دوران جنگ به ویژه در تامین تجهیزات پیشرفته مورد نیاز با موانع و ناملایمات فراوانی رو به رو شده که در مقاطعی به توقف فعالیتها منجر شده است.
با این همه وی در سال ۱۳۶۸ موفقیت در تولد نوزادی به روش «انتقال سلول های جنسی (اسپرم و تخمک) به درون لوله های رحمی» (GIFT) و تولد نخستین نوزاد به این روش در سال ۱۳۶۷ را در کنگره ناباروری ایران گزارش کرده است.
انتقال سلول های جنسی به درون لوله های رحمی(GIFT) یکی از روش های کمک باروری است که بر خلاف IVF که لقاح تخمک و اسپرم در محیط آزمایشگاهی انجام می شود.
در این روش مخلوطی از اسپرم شوهر و تخمک همسر تهیه شده و با یک جراحی مختصر به ابتدای لوله رحم خانم ریخته می شود. این روش همانند ZIFT نیازمند سالم بودن لوله های فالوپ خانم می باشد.
این روش به ویژه برای زوج هایی که به دلایل ناشناخته نابارور هستند و یا علت ناباروری آنها مواردی مثل مشکلات دهانه رحمی، آندومتریوز مختصر رحم و مشکلات دستگاه ایمنی است به کار می رود.
در دی ماه ۱۳۶۹ محققان مرکز تحقیقاتی و درمانی IVF یزد که یک سال قبل به عنوان نخستین مرکز رسمی درمان ناباروری در ایران افتتاح شده بود از تولد نخستین نوزاد به روش IVF در ایران خبر دادند.
دانشگاه علوم پزشکی یزد در پی برگزاری کنگرۀ پزشکی زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۶۵ که به تعبیری نقطۀ آغاز فعالیت های نظام مند متخصصان ایرانی در زمینۀ پژوهش و درمان ناباروری عنوان شده و طی آن دکتر صفا الحسنی، دانشمند عراقی عضو تیم علمی پروژۀ تولد نخستین نوزاد حاصل از لقاح آزمایشگاهی آلمان متخصصان ایرانی را به فراگیری این تکنیک ترغیب کرد گروهی از متخصصان را به بن آلمان اعزام کرده بود که تحت نظارت وی، این روش درمانی را فرا گرفتند و در بازگشت به ایران با راه اندازی مرکز درمان ناباروری دانشگاه یزد به این موفقیت دست یافتند.
یک سال پس از تولد «وجیهه» در یزد، تلاش های دکتر صارمی و همکارانش هم با تولد «مهدی» و «هادی»، دوقلوهای حاصل از درمان ناباروری به روش IVF در دی ماه ۱۳۷۰ به ثمر نشست.
دکتر صارمی، متولد ۱۳۲۶ در شهرستان درگز در استان خراسان رضوی است. وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی در زادگاهش و تحصیلات متوسطه در دبیرستان انوری درگز و شاهرضای مشهد در سال ۱۳۴۳ پس از اخد دیپلم در کنکور رشته پزشکی دانشگاه ملی پذیرفته شد و سال بعد به منظور تحصیل در دانشگاه دولتی مجدداً در کنکور شرکت کرد و در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد و بنا به اقتضای عصر، مدتی در دانشگاه جندی شاپور اهواز و بعد از دو سال در دانشگاه تهران ادامه تحصیل دادد و موفق به اخذ درجه دکتری شد.
متعاقب آن به مدت یک سال تا دوره سربازی در مرکز شیر و خورشید سرخ درگز منشاء خدمات خدمت بود که در آنجا موضوعی انگیزه او را جهت ادامه تحصیل در رشته زنان یا به تعبیری درست تر «رشته سلامت مادران» برانگیخت، اما ادامه تحصیل منوط به گذراندن دوران خدمت سربازی بود که با عنوان افسر وظیفه در بیمارستان پایگاه ششم شکاری بوشهر مشغول خدمت شد و مدتی نیز سرپرست بهداری راه استان بوشهر بود.
وی دوره تخصصی را در رشته زنان و زایمان در بیمارستان تجریش پی گرفت و در ادامه با اخذ پذیرش از دانشگاه های معتبر راهی اروپا شد و در سال ۱۹۸۰ از دانشگاه وین اتریش , در سال ۱۹۸۲ از دانشگاه مونستر آلمان موفق به اخذ دیپلم های تخصصی در رشته زنان و زایمان شد و پس از اخذ دانشنامه به عنوان استادیار، فعالیت تخصصی خود را در آلمان شروع کرد. وی در ادامه فعالیت هایشان در سال ۱۹۸۶ از دانشگاه وین موفق به اخذ درجه فوق تخصص در زمینه نازایی و IVF شد.
گرچه اخذ دانشنامه تخصصی، درجه استادیاری و فعالیت حرفه‌یی در آلمان موفقیت بزرگی در زندگی وی محسوب می شد، اما دعوت گروه اعزامی از ایران - که در آن زمان به منظور جذب نیروهای متخصص و متعهد راهی اروپا شده بودند - را اجابت کرده و در آذر ۱۳۶۱ به ایران آمد و یک ماه در بیمارستان شهدا مشغول خدمت شد سپس در خصوص راه اندازی مرکز تحقیقات جنین آزمایشگاهیIVF- که در آن برهه علم نوپایی در دنیا بود- مذاکراتی با دانشگاه تهران صورت گرفت و پس از اخذ موافقت های لازم، مرکز تحقیقات در اوایل سال ۱۳۶۳ در بیمارستان شریعتی تاسیس و رسماً فعالیت خود را آغاز کرد.
دکتر صارمی در بدو راه اندازی مرکز تحقیقات جنین آزمایشگاهی، طی سخنرانی در انجمن نظام پزشکی، هدف از راه اندازی مرکز IVF را به تفصیل بیان کرد و بدین ترتیب پس از تاسیس مرکز، علاوه بر اجرای طرح تحقیقاتی، راه اندازی بخش نازائی و جنین آزمایشگاهی(IVF) به تدریس در دانشگاه تهران نیز مشغول شد. تامین تجهیزات لازم و فراتر از آن اخذ استفتاء علماء جهت مشروعیت بخشیدن به این روش درمانی از دیگر اقدامات بود با این حال پس از مدتی پروژه مذکور متوقف و دکتر صارمی از ادامه طرح در دانشگاه استنکاف جست.
با فراهم شدن موقعیتی در بیمارستان آبان، دکتر صارمی با همکاری زنده یاد دکتر حسن مهاجری، بخش IVF را در این بیمارستان بنیان گذاشت و در سال ۱۳۶۷ برای اولین بار در ایران، نخستین نوزاد را از طریق روش کمک باروری GIFT به دنیا آوردند که گزارش این موفقیت در کنگره ۱۳۶۸ تهران ارائه شد.
متعاقب این فعالیت ها در روز شنبه ۷ دی ماه ۱۳۷۰ نخستین دوقلوی آزمایشگاهی با روش IVF توسط دکتر صارمی و دکتر مهاجری به دنیا آورده شدند.
صارمی در کتاب بنیان IVF در ایران در خصوص تاریخچه این روش در دنیا و کشور ما می‌نویسد: «به دنبال تلاش رابرت جفری ادواردز و همکارانش در فاز بالینی، ایجاد حاملگی با کمک هورمون ها انجام شد و پس از چند سال آزمون و خطا بالاخره تولد اولین بچه حاصل از IVF به نام لوئیز براون در سال ۱۹۷۸ میلادی متولد شد که خبر این موفقیت در آن موقع در هاله ای از ابهام در محافل علمی بیان شد.
در دوره رزیدنتی در ایران از یکی از استادان که استاد دانشگاه شیکاگو نیز بود، درباره جنین آزمایشگاهی (Test Tube Baby) و بچه ای که از این طریق در انگلستان به دنیا آمده بود، سوال شد و ایشان گفتند که ممکن نیست که این روش نتیجه داده باشد و نوزادی از این روش به دنیا آمده باشد. من در آن جا اولین بار با نام IVF آشنا شدم تا این که برای ادامه تحصیل به کشور اتریش (وین) رفتم و متوجه شدم، این موفقیت ادواردز درست بوده و جنین آزمایشگاهی با موفقیت به دنیا آمده و این بچه یک ساله است. حتی پس از انگلستان فعالیت مشابهی در استرالیا نیز آغاز شد و مسلما این ابداع یک تحول بزرگ یا به تعبیر درست تر یک انقلاب در درمان نازایی بود و تا قبل از این، شیوه درمان جراحی ترمیمی لوله بود که قریب به اتفاق، نتیجه ای در برنداشت، ولی با شیوه IVF امید ۲۰ درصدی به زوج ها داده می شد.
پس از تحصیل در اتریش و مدتی فعالیت حرفه ای در آلمان از آن جا که تمایل داشتم به کشورم بازگردم و مرکز تحقیقات را در ایران راه اندازی کنم به ایران برگشتم و طرحی تحقیقاتی را پیشنهاد کردم که پذیرفته شد. حتی در آن زمان واژه فارسی مترادف IVF در میان ما پزشکان معمول نبود که مجبور شدم به جای کلمه IVF واژه "جنین آزمایشگاهی" را برگزینم که همان اصطلاح (Test Tube Baby) بود.
پس از تاسیس مرکز جنین آزمایشگاهی در بیمارستان شریعتی تهران در سال ۱۳۶۳ و برآورد هزینه های آن که با مساعدت وزیر وقت فرهنگ و آموزش عالی تامین شد، اینک یک مشکل دیگر وجود داشت و آن هم مشروعیت بخشیدن به این روش درمانی بود. در اروپا پس از تولد اولین نوزاد با روش IVF مذاکرات و مجادلات فراوانی بین کلیسای مسیحیت و متخصصان مربوط آغاز شد و سوالات فراوانی مطرح و پاسخ های لازم داده شد و بالاخره کلیسا روش IVF را تحت شرایطی به عنوان روش جدید برای درمان بیماران نازا تایید کرد. در جوامع اسلامی نیز موضوع بررسی شد و در سال ۱۴۰۴ ه.ق (۱۳۶۳)، مجلس مجمع فقهی اسلامی در مکه به بحث پیرامون تلقیح مصنوعی و نوزاد آزمایشگاهی پرداخت و نتیجه آن را به امضای ۱۹ نفر از فقهای معاصر اهل سنت منتشر کرد و IVF به عنوان روشی برای درمان زن و شوهر مورد تایید قرار گرفت اما در مذهب شیعه تا آن موقع استفتایی از علما و مراجع نشده بود لذا طی استفتا از دفتر مراجع و علمای وقت، مجوز شرعی این کار را گرفتم. سپس آن مطلب در جلد سوم رساله نوین امام خمینی در باب " آبستنی مصنوعی " به چاپ رسید.
در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، برای اولین بار در کشور، نخستین بچه را از طریق روش GIFT (نوعی روش IVF) به دنیا آوردم که موفقیت آن را در کنگره ناباروری علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۶۸ اعلام کردیم. این مستند در آن کنگره آرشیو شده است. پس از آن دستگاه های لازم وارد شد و مهیای شروع کار برای IVF بودیم. به علت تحریم، محیط کشت را نمی توانستیم، وارد کنیم که سرانجام موفق به درست کردن محیط کشت شدم. آزمایشگاه IVF آماده شد و شروع کردم به کشت جنین به عنوان جنین شناس و بالاخره نخستین دوقلوی های آزمایشگاهی در روز شنبه ۷ دی ۱۳۷۰ با روش IVF به نام های هادی با وزن دو کیلو و ۲۵۰ گرم و مهدی با وزن دو کیلو و ۸۰۰ گرم با همکاری تیمی متشکل از دکتر حسن مهاجری و بدون کمک گرفتن از خارج کشور یا کمک خارجی از یک مادر ۲۷ ساله آذربایجانی به دنیا آمدند.»
دکتر صارمی پس از مدتی فعالیت پژوهشی، آموزشی و درمانی در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۷۲ مرکز باروری و ناباروری خصوصی خود را در خیابان خردمند جنوبی تهران تأسیس کرد و از آن پس منشاء نوآوریهای جدیدی در علم و عمل ناباروری، همچنین علاوه بر GIFT و IUI و IVF روش میکرواینجکشن، ZIFT، هچینگ، استفاده از چسب جنین، انجماد اسپرم شوهر، انجماد جنین و باروری موفق با استفاده از اسپرماتید(یاخته اولیه اسپرم) شد.
همچنین درباره سقط های مکرر ایمونولوژیک با استفاده از لنفوسیت تراپی و یا در مرگ های جنین در اثر حساسیت Rh با تزریق خون به جنین داخل رحم(IUT) ، بررسی سلامت جنین و تشخیص پیش از تولد اختلالات ژنتیک و تالاسمی از طریق CVS و آمینوسنتز، کلینیک های فوق تخصصی مربوطه را راه اندازی کرد. تأسیس پژوهشکده سلولی- مولکولی و سلولهای بنیادی صارم، همکاری در راه اندازی مراکز درمان ناباروری IVF شیراز، تبریز، ارومیه، اصفهان و دانشگاه آزاد اسلامی (واحد پزشکی تهران)، تدریس، تألیف و نشر کتابها و نشریه های علمی- پژوهشی در زمینه پزشکی مرتبط با زنان و زایمان و نازایی و تأسیس انجمن متخصصین باروری و ناباروری و بلاخره تاسیس بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی زنان، زایمان و نازایی صارم در شهرک اکباتان تهران که از مردادماه ۱۳۸۵ با اخذ مجوز از وزارت بهداشت، رسماً فعالیت اجرایی درمانی خود را آغاز کرده از دیگر خدمات دکتر صارمی است.
در مورد تاریخچه فعالیتهای دکتر افلاطونیان و تولد نوزاد حاصل از IVF در مرکز تحقیقات ناباروری یزد هم آن طور که در بیوگرافی دکتر عباس افلاطونیان آمده، وی در سال ۱۳۲۹ در شهرستان بم به دنیا آمده و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در بم بپایان رسانده در سال ۱۳۴۷از دبیرستان فردوسی بم در رشته طبیعی با رتبه اول استان کرمان فارغ التحصیل شده است. وی در همان سال وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۴ با رتبه ممتاز فارغ التحصیل شد
وی از سال ۱۳۵۹ خدمت خود را به مردم شهرستان بم آغاز و تا سال ۱۳۶۲ ادامه داد. در این دوره زایشگاه مهدیه و در سال ۱۳۷۶ بیمارستان عمومی افلاطونیان را در زادگاهش پایه گذاری کرد که در خدمت بیماران شهرستان بم بوده و خصوصا در زلزله دی ماه ۸۲ نقش حیاتی در خدمت رسانی به مردم مصیبت دیده بم ایفا کرد.
افلاطونیان در سال ۱۳۶۲ با سمت استادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد خود شروع به کار کرد و درجه علمی فلوشیپ نازایی در سال ۱۳۷۱ را از دانشگاه علوم پزشکی یزد دریافت کرد.
ارائه اولین طرح تحقیقاتی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد با عنوان میزان موفقیت IVF در زوجهای نابارور در سال ۱۳۶۷، راه اندازی و ریاست اولین مرکز IVF ایران (مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد) در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال ۱۳۶۸، تولد اولین فرزند حاصل از IVF در سال ۱۳۶۹، اولین مورد انجام میکرواینجکشن(ICSI) در ایران و تولد فرزند حاصل آن در سال ۱۳۷۴، اولین تولد حاصل از ICSI+PESA در سال ۱۳۷۵، اولین تولد حاصل از ICSI+TESE در سال ۱۳۷۶،اولین تولد حاصل از Zona Hatching در سال ۱۳۷۸، اولین تولد حاصل از تخمک اهدایی در سال ۱۳۷۹، راه اندازی زایشگاه مهدیه در سال ۱۳۶۰ شهرستان بم، راه اندازی بیمارستان مادر (تخصصی زنان و زایمان و ناباروری ) در سال ۱۳۷۳، راه اندازی و سردبیری مجله انگلیسی Iranian Journal of Reproductive Medicine، ریاست مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳ و مجددا از سال ۱۳۷۸ تاکنون، عضویت در هیات ممتحنه بورد تخصصی زنان و زایمان ایران از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳، عضویت در شورای دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و شورای پژوهشی دانشگاه، سردبیری مجله Iranian Journal of Reproductive Medicine از سال ۱۳۸۰، کسب عنوان پژوهشگر نمونه اولین جشنواره تحقیقاتی رازی با طرح بررسی میزان موفقیت لقاح خارج از رحمی در زوجهای نابارور از جمله مسوولیتها و سوابق علمی دکتر افلاطونیان است.
دکتر ابوطالب صارمی، فوق تخصص باروری و IVF از دانشگاه وین و موسس بیمارستان فوق تخصصی زنان و زایمان و نازائی، مرکز باروری و ناباروری و مرکز تحقیقات سلولی صارم در کتابی با عنوان «بنیان آی وی اف در ایران» که به تازگی منتشر شده با اعلام تولد نخستین نوزاد از طریق روش کمک باروری GIFT در سال ۱۳۶۷ و گزارش این موفقیت در کنگره پزشکی باروری سال ۱۳۶۸ و تولد نخستین دوقلوی آزمایشگاهی با روش IVF در دی ماه ۱۳۷۰ از خود به عنوان «بنیانگذار روش آی وی اف در ایران» یاد کرده این در حالی است که دکتر عباس افلاطونیان و همکارانش در مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد، اولین نوزاد حاصل از تکنیک IVF در ایران را نوزاد دختری می‌دانند که سال ۱۳۶۹ در این مرکز متولد شده و از قرار این نوزاد دختر به نام «وجیهه» که حالا خانمی ۲۵ ساله است خود صاحب فرزندانی دو قلو هم شده است.
نقش و خدمات ماندگار دکتر صارمی و دکتر افلاطونیان و تیمهای تحقیقاتیشان در پایه گذاری و گسترش روشهای درمان ناباروری در ایران چنان برجسته و روشن است که تقدم و تاخری کوتاه در موفقیت هر یک از آنها در تولد نخستین نوزاد یا نوزادان متولد شده به روشهای کمک باروری در کشور شاید کمترین تاثیر را در کارنامه درخشان علمی و خدماتی آنها داشته باشد و پرواضح است که منظور این اساتید هم، نه تاکید بر تقدم یا تاخر آنها که صرفا روایت تاریخچه این روش ها از منظر خاطرات و مشاهدات شخصی آنها بوده است؛ با این حال مروری گذرا بر تاریخچه توسعه روشهای درمان ناباروری از جمله به روش IVF در کشور هم به لحاظ ادای دین به تلاشهای خالصانه محققان نام آشنا یا کمتر مطرح شده در این حوزه و هم به عنوان گامی کوچک در مستندسازی تاریخ علم و پیشرفتهای علمی و فناوری اخیر کشور خالی از لطف نیست.
آن طور که از بیوگرافی و مصاحبه های دکتر صارمی دریافت می شود، وی که در سال ۱۹۸۶ موفق به کسب فوق تخصص نازایی و IVF از دانشگاه وین شده پس از بازگشت به ایران از اوایل دهه ۱۳۶۰ پیگیر راه اندازی این روش در ایران بوده و حتی استفتائات شرعی لازم در این خصوص را از امام خمینی (ره) انجام داده است.
صارمی با توجه به مشکلات و تحریمهای شدید دوران جنگ به ویژه در تامین تجهیزات پیشرفته مورد نیاز با موانع و ناملایمات فراوانی رو به رو شده که در مقاطعی به توقف فعالیتها منجر شده است.
با این همه وی در سال ۱۳۶۸ موفقیت در تولد نوزادی به روش «انتقال سلول های جنسی (اسپرم و تخمک) به درون لوله های رحمی» (GIFT) و تولد نخستین نوزاد به این روش در سال ۱۳۶۷ را در کنگره ناباروری ایران گزارش کرده است.
انتقال سلول های جنسی به درون لوله های رحمی(GIFT) یکی از روش های کمک باروری است که بر خلاف IVF که لقاح تخمک و اسپرم در محیط آزمایشگاهی انجام می شود.
در این روش مخلوطی از اسپرم شوهر و تخمک همسر تهیه شده و با یک جراحی مختصر به ابتدای لوله رحم خانم ریخته می شود. این روش همانند ZIFT نیازمند سالم بودن لوله های فالوپ خانم می باشد.
این روش به ویژه برای زوج هایی که به دلایل ناشناخته نابارور هستند و یا علت ناباروری آنها مواردی مثل مشکلات دهانه رحمی، آندومتریوز مختصر رحم و مشکلات دستگاه ایمنی است به کار می رود.
در دی ماه ۱۳۶۹ محققان مرکز تحقیقاتی و درمانی IVF یزد که یک سال قبل به عنوان نخستین مرکز رسمی درمان ناباروری در ایران افتتاح شده بود از تولد نخستین نوزاد به روش IVF در ایران خبر دادند.
دانشگاه علوم پزشکی یزد در پی برگزاری کنگرۀ پزشکی زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۶۵ که به تعبیری نقطۀ آغاز فعالیت های نظام مند متخصصان ایرانی در زمینۀ پژوهش و درمان ناباروری عنوان شده و طی آن دکتر صفا الحسنی، دانشمند عراقی عضو تیم علمی پروژۀ تولد نخستین نوزاد حاصل از لقاح آزمایشگاهی آلمان متخصصان ایرانی را به فراگیری این تکنیک ترغیب کرد گروهی از متخصصان را به بن آلمان اعزام کرده بود که تحت نظارت وی، این روش درمانی را فرا گرفتند و در بازگشت به ایران با راه اندازی مرکز درمان ناباروری دانشگاه یزد به این موفقیت دست یافتند.
یک سال پس از تولد «وجیهه» در یزد، تلاش های دکتر صارمی و همکارانش هم با تولد «مهدی» و «هادی»، دوقلوهای حاصل از درمان ناباروری به روش IVF در دی ماه ۱۳۷۰ به ثمر نشست.
دکتر صارمی، متولد ۱۳۲۶ در شهرستان درگز در استان خراسان رضوی است. وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی در زادگاهش و تحصیلات متوسطه در دبیرستان انوری درگز و شاهرضای مشهد در سال ۱۳۴۳ پس از اخد دیپلم در کنکور رشته پزشکی دانشگاه ملی پذیرفته شد و سال بعد به منظور تحصیل در دانشگاه دولتی مجدداً در کنکور شرکت کرد و در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد و بنا به اقتضای عصر، مدتی در دانشگاه جندی شاپور اهواز و بعد از دو سال در دانشگاه تهران ادامه تحصیل دادد و موفق به اخذ درجه دکتری شد.
متعاقب آن به مدت یک سال تا دوره سربازی در مرکز شیر و خورشید سرخ درگز منشاء خدمات خدمت بود که در آنجا موضوعی انگیزه او را جهت ادامه تحصیل در رشته زنان یا به تعبیری درست تر «رشته سلامت مادران» برانگیخت، اما ادامه تحصیل منوط به گذراندن دوران خدمت سربازی بود که با عنوان افسر وظیفه در بیمارستان پایگاه ششم شکاری بوشهر مشغول خدمت شد و مدتی نیز سرپرست بهداری راه استان بوشهر بود.
وی دوره تخصصی را در رشته زنان و زایمان در بیمارستان تجریش پی گرفت و در ادامه با اخذ پذیرش از دانشگاه های معتبر راهی اروپا شد و در سال ۱۹۸۰ از دانشگاه وین اتریش , در سال ۱۹۸۲ از دانشگاه مونستر آلمان موفق به اخذ دیپلم های تخصصی در رشته زنان و زایمان شد و پس از اخذ دانشنامه به عنوان استادیار، فعالیت تخصصی خود را در آلمان شروع کرد. وی در ادامه فعالیت هایشان در سال ۱۹۸۶ از دانشگاه وین موفق به اخذ درجه فوق تخصص در زمینه نازایی و IVF شد.
گرچه اخذ دانشنامه تخصصی، درجه استادیاری و فعالیت حرفه‌یی در آلمان موفقیت بزرگی در زندگی وی محسوب می شد، اما دعوت گروه اعزامی از ایران - که در آن زمان به منظور جذب نیروهای متخصص و متعهد راهی اروپا شده بودند - را اجابت کرده و در آذر ۱۳۶۱ به ایران آمد و یک ماه در بیمارستان شهدا مشغول خدمت شد سپس در خصوص راه اندازی مرکز تحقیقات جنین آزمایشگاهیIVF- که در آن برهه علم نوپایی در دنیا بود- مذاکراتی با دانشگاه تهران صورت گرفت و پس از اخذ موافقت های لازم، مرکز تحقیقات در اوایل سال ۱۳۶۳ در بیمارستان شریعتی تاسیس و رسماً فعالیت خود را آغاز کرد.
دکتر صارمی در بدو راه اندازی مرکز تحقیقات جنین آزمایشگاهی، طی سخنرانی در انجمن نظام پزشکی، هدف از راه اندازی مرکز IVF را به تفصیل بیان کرد و بدین ترتیب پس از تاسیس مرکز، علاوه بر اجرای طرح تحقیقاتی، راه اندازی بخش نازائی و جنین آزمایشگاهی(IVF) به تدریس در دانشگاه تهران نیز مشغول شد. تامین تجهیزات لازم و فراتر از آن اخذ استفتاء علماء جهت مشروعیت بخشیدن به این روش درمانی از دیگر اقدامات بود با این حال پس از مدتی پروژه مذکور متوقف و دکتر صارمی از ادامه طرح در دانشگاه استنکاف جست.
با فراهم شدن موقعیتی در بیمارستان آبان، دکتر صارمی با همکاری زنده یاد دکتر حسن مهاجری، بخش IVF را در این بیمارستان بنیان گذاشت و در سال ۱۳۶۷ برای اولین بار در ایران، نخستین نوزاد را از طریق روش کمک باروری GIFT به دنیا آوردند که گزارش این موفقیت در کنگره ۱۳۶۸ تهران ارائه شد.
متعاقب این فعالیت ها در روز شنبه ۷ دی ماه ۱۳۷۰ نخستین دوقلوی آزمایشگاهی با روش IVF توسط دکتر صارمی و دکتر مهاجری به دنیا آورده شدند.
صارمی در کتاب بنیان IVF در ایران در خصوص تاریخچه این روش در دنیا و کشور ما می‌نویسد: «به دنبال تلاش رابرت جفری ادواردز و همکارانش در فاز بالینی، ایجاد حاملگی با کمک هورمون ها انجام شد و پس از چند سال آزمون و خطا بالاخره تولد اولین بچه حاصل از IVF به نام لوئیز براون در سال ۱۹۷۸ میلادی متولد شد که خبر این موفقیت در آن موقع در هاله ای از ابهام در محافل علمی بیان شد.
در دوره رزیدنتی در ایران از یکی از استادان که استاد دانشگاه شیکاگو نیز بود، درباره جنین آزمایشگاهی (Test Tube Baby) و بچه ای که از این طریق در انگلستان به دنیا آمده بود، سوال شد و ایشان گفتند که ممکن نیست که این روش نتیجه داده باشد و نوزادی از این روش به دنیا آمده باشد. من در آن جا اولین بار با نام IVF آشنا شدم تا این که برای ادامه تحصیل به کشور اتریش (وین) رفتم و متوجه شدم، این موفقیت ادواردز درست بوده و جنین آزمایشگاهی با موفقیت به دنیا آمده و این بچه یک ساله است. حتی پس از انگلستان فعالیت مشابهی در استرالیا نیز آغاز شد و مسلما این ابداع یک تحول بزرگ یا به تعبیر درست تر یک انقلاب در درمان نازایی بود و تا قبل از این، شیوه درمان جراحی ترمیمی لوله بود که قریب به اتفاق، نتیجه ای در برنداشت، ولی با شیوه IVF امید ۲۰ درصدی به زوج ها داده می شد.
پس از تحصیل در اتریش و مدتی فعالیت حرفه ای در آلمان از آن جا که تمایل داشتم به کشورم بازگردم و مرکز تحقیقات را در ایران راه اندازی کنم به ایران برگشتم و طرحی تحقیقاتی را پیشنهاد کردم که پذیرفته شد. حتی در آن زمان واژه فارسی مترادف IVF در میان ما پزشکان معمول نبود که مجبور شدم به جای کلمه IVF واژه "جنین آزمایشگاهی" را برگزینم که همان اصطلاح (Test Tube Baby) بود.
پس از تاسیس مرکز جنین آزمایشگاهی در بیمارستان شریعتی تهران در سال ۱۳۶۳ و برآورد هزینه های آن که با مساعدت وزیر وقت فرهنگ و آموزش عالی تامین شد، اینک یک مشکل دیگر وجود داشت و آن هم مشروعیت بخشیدن به این روش درمانی بود. در اروپا پس از تولد اولین نوزاد با روش IVF مذاکرات و مجادلات فراوانی بین کلیسای مسیحیت و متخصصان مربوط آغاز شد و سوالات فراوانی مطرح و پاسخ های لازم داده شد و بالاخره کلیسا روش IVF را تحت شرایطی به عنوان روش جدید برای درمان بیماران نازا تایید کرد. در جوامع اسلامی نیز موضوع بررسی شد و در سال ۱۴۰۴ ه.ق (۱۳۶۳)، مجلس مجمع فقهی اسلامی در مکه به بحث پیرامون تلقیح مصنوعی و نوزاد آزمایشگاهی پرداخت و نتیجه آن را به امضای ۱۹ نفر از فقهای معاصر اهل سنت منتشر کرد و IVF به عنوان روشی برای درمان زن و شوهر مورد تایید قرار گرفت اما در مذهب شیعه تا آن موقع استفتایی از علما و مراجع نشده بود لذا طی استفتا از دفتر مراجع و علمای وقت، مجوز شرعی این کار را گرفتم. سپس آن مطلب در جلد سوم رساله نوین امام خمینی در باب " آبستنی مصنوعی " به چاپ رسید.
در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، برای اولین بار در کشور، نخستین بچه را از طریق روش GIFT (نوعی روش IVF) به دنیا آوردم که موفقیت آن را در کنگره ناباروری علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۶۸ اعلام کردیم. این مستند در آن کنگره آرشیو شده است. پس از آن دستگاه های لازم وارد شد و مهیای شروع کار برای IVF بودیم. به علت تحریم، محیط کشت را نمی توانستیم، وارد کنیم که سرانجام موفق به درست کردن محیط کشت شدم. آزمایشگاه IVF آماده شد و شروع کردم به کشت جنین به عنوان جنین شناس و بالاخره نخستین دوقلوی های آزمایشگاهی در روز شنبه ۷ دی ۱۳۷۰ با روش IVF به نام های هادی با وزن دو کیلو و ۲۵۰ گرم و مهدی با وزن دو کیلو و ۸۰۰ گرم با همکاری تیمی متشکل از دکتر حسن مهاجری و بدون کمک گرفتن از خارج کشور یا کمک خارجی از یک مادر ۲۷ ساله آذربایجانی به دنیا آمدند.»
دکتر صارمی پس از مدتی فعالیت پژوهشی، آموزشی و درمانی در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۷۲ مرکز باروری و ناباروری خصوصی خود را در خیابان خردمند جنوبی تهران تأسیس کرد و از آن پس منشاء نوآوریهای جدیدی در علم و عمل ناباروری، همچنین علاوه بر GIFT و IUI و IVF روش میکرواینجکشن، ZIFT، هچینگ، استفاده از چسب جنین، انجماد اسپرم شوهر، انجماد جنین و باروری موفق با استفاده از اسپرماتید(یاخته اولیه اسپرم) شد.
همچنین درباره سقط های مکرر ایمونولوژیک با استفاده از لنفوسیت تراپی و یا در مرگ های جنین در اثر حساسیت Rh با تزریق خون به جنین داخل رحم(IUT) ، بررسی سلامت جنین و تشخیص پیش از تولد اختلالات ژنتیک و تالاسمی از طریق CVS و آمینوسنتز، کلینیک های فوق تخصصی مربوطه را راه اندازی کرد. تأسیس پژوهشکده سلولی- مولکولی و سلولهای بنیادی صارم، همکاری در راه اندازی مراکز درمان ناباروری IVF شیراز، تبریز، ارومیه، اصفهان و دانشگاه آزاد اسلامی (واحد پزشکی تهران)، تدریس، تألیف و نشر کتابها و نشریه های علمی- پژوهشی در زمینه پزشکی مرتبط با زنان و زایمان و نازایی و تأسیس انجمن متخصصین باروری و ناباروری و بلاخره تاسیس بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی زنان، زایمان و نازایی صارم در شهرک اکباتان تهران که از مردادماه ۱۳۸۵ با اخذ مجوز از وزارت بهداشت، رسماً فعالیت اجرایی درمانی خود را آغاز کرده از دیگر خدمات دکتر صارمی است.
در مورد تاریخچه فعالیتهای دکتر افلاطونیان و تولد نوزاد حاصل از IVF در مرکز تحقیقات ناباروری یزد هم آن طور که در بیوگرافی دکتر عباس افلاطونیان آمده، وی در سال ۱۳۲۹ در شهرستان بم به دنیا آمده و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در بم بپایان رسانده در سال ۱۳۴۷از دبیرستان فردوسی بم در رشته طبیعی با رتبه اول استان کرمان فارغ التحصیل شده است. وی در همان سال وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۴ با رتبه ممتاز فارغ التحصیل شد
وی از سال ۱۳۵۹ خدمت خود را به مردم شهرستان بم آغاز و تا سال ۱۳۶۲ ادامه داد. در این دوره زایشگاه مهدیه و در سال ۱۳۷۶ بیمارستان عمومی افلاطونیان را در زادگاهش پایه گذاری کرد که در خدمت بیماران شهرستان بم بوده و خصوصا در زلزله دی ماه ۸۲ نقش حیاتی در خدمت رسانی به مردم مصیبت دیده بم ایفا کرد.
افلاطونیان در سال ۱۳۶۲ با سمت استادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد خود شروع به کار کرد و درجه علمی فلوشیپ نازایی در سال ۱۳۷۱ را از دانشگاه علوم پزشکی یزد دریافت کرد.
ارائه اولین طرح تحقیقاتی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد با عنوان میزان موفقیت IVF در زوجهای نابارور در سال ۱۳۶۷، راه اندازی و ریاست اولین مرکز IVF ایران (مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد) در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال ۱۳۶۸، تولد اولین فرزند حاصل از IVF در سال ۱۳۶۹، اولین مورد انجام میکرواینجکشن(ICSI) در ایران و تولد فرزند حاصل آن در سال ۱۳۷۴، اولین تولد حاصل از ICSI+PESA در سال ۱۳۷۵، اولین تولد حاصل از ICSI+TESE در سال ۱۳۷۶،اولین تولد حاصل از Zona Hatching در سال ۱۳۷۸، اولین تولد حاصل از تخمک اهدایی در سال ۱۳۷۹، راه اندازی زایشگاه مهدیه در سال ۱۳۶۰ شهرستان بم، راه اندازی بیمارستان مادر (تخصصی زنان و زایمان و ناباروری ) در سال ۱۳۷۳، راه اندازی و سردبیری مجله انگلیسی Iranian Journal of Reproductive Medicine، ریاست مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳ و مجددا از سال ۱۳۷۸ تاکنون، عضویت در هیات ممتحنه بورد تخصصی زنان و زایمان ایران از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳، عضویت در شورای دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و شورای پژوهشی دانشگاه، سردبیری مجله Iranian Journal of Reproductive Medicine از سال ۱۳۸۰، کسب عنوان پژوهشگر نمونه اولین جشنواره تحقیقاتی رازی با طرح بررسی میزان موفقیت لقاح خارج از رحمی در زوجهای نابارور از جمله مسوولیتها و سوابق علمی دکتر افلاطونیان است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر