نیویورک‌تایمز:
مذاکره با ملتی تحصیل‌کرده بهتر از جنگ بود
مقاله‌نویس نیویورک‌تایمز می‌گوید که توافق با ایران، شاخص‌ترین دستاورد دیپلماتیک آمریکا پس از پایان دادن به جنگ بوسنی بوده و بهتر است به جای جنگیدن با یکی از باسوادترین جوامع خاورمیانه، با آنها گفت‌وگو کرد.
خبرگزاری فارس: روزنامه نیویورک‌تایمز در مقاله‌ای به واقعیات موجود در توافق ایران و ۱+۵ و گزینه‌های مخالفان با این توافق پرداخته و نوشته که مذاکره با ایرانیان بهتر از جنگ با آنها است.
در ابتدای این مقاله به مخالفان توافق و گزینه‌های آنان برای توقف ایران هسته‌ای پرداخته شده و آمده: نتانیاهو توافق با ایران را «راهی مطمئن به سمت بمب اتم» و یکی از وزرای کابینه وی، روز اعلام توافق را «یکی از تاریک‌ترین روزها در تاریخ بشریت» خواند. جب بوش هم توافق اوباما و ایران را به توافق «نویل چمبرلین» نخست‌وزیر انگلیس و آدولف هیتلر، رهبر آن روزهای آلمان نازی مقایسه کرد و گفت که این کار، همانند دلجویی آن روزهای انگلیس از آلمانِ تهاجمی است.
اما جمهوری‌خواهان امیدوار به نشستن بر کرسی ریاست‌جمهوری تا اسرائیلی‌ها، چه گزینه دیگری برای بازداشتن ایران از ساخت بمب اتم ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال آینده روی میز می‌گذارند. احتمالاً آنها همان گزینه‌ای را دارند که در صورت شکست مذاکرات، به واقعیت بدل می‌شد. آن موقع حرف از جنگ با ایران پیش می‌آمد، ایرانی که بدون هیچ محدودیتی، سانتریفیوژهای پیچیده‌اش را راه‌اندزی می‌کرد و ذخائر اورانیوم غنی‌شده‌اش را گسترش می‌داد. در این میان، روسیه و چین هم از جمع کشورهای تحریم‌کننده این بیرون آمده و در ایران هم، افراد معتدلی مانند محمدجواد ظریف به حاشیه رانده می‌شدند.
نیویورک‌تایمز تعبیر جالبی از ملت ایران دارد و نوشته: «وقتی گزینه سازنده‌ای مانند تعامل با یکی از باسوادترین جوامع خاورمیانه پیش رو بود، تنها حماقت پوشیده شده در ردای مردانگی به سمت گزینه جنگ می‌رفت.»
روزنامه پرتیراژ آمریکایی، از منتقدین خواسته که توافق موجود را بر اساس اهداف واقع‌گرایانه مورد ارزیابی قرار دهند و نوشته: «توافق موجود البته آنچنان بی‌عیب و نقص هم نیست ولی باید آن را بر اساس هدف کنونی‌اش یعنی جلوگیری از هسته‌ای شدن ایران مورد قضاوت قرار داد نه بر اساس اینکه آیا در ایران، رژیمی مطلوب بر سر کار می‌آید -که نمی‌آید- و یا اینکه این قرارداد برای بررسی کارهای بد ایران منعقد شده -کارهایی که ایران باز هم ادامه می‌دهد-.
پرزیدنت اوباما قدم در راه تغییر ایران نگذاشت بلکه چارچوبی ایجاد کرد که ظرف یک دهه آینده (دوره اجرای توافق) شاید این تغییر را ایجاد کند.»
نیویورک‌تایمز هم توافق ایران را بزرگ‌ترین دستاورد دیپلماتیک اوباما دانسته و گفته: «اگر این توافق اجرایی شود، شاخص‌ترین دستاورد دیپلماتیک آمریکا پس از انعقاد قرارداد دیتون و پایان دو دهه خونریزی در بوسنی و هرزگوین رقم خورده است.»
آینده روابط ایران و آمریکا هم در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته و آمده: «این توافقنامه توانایی ایجاد رابطه‌ای ۱۵ ساله و هر چند خصمانه را میان ایران و ایالات‌متحده دارد.»
نیویورک‌تایمز در انتها به آینده همکاری‌های امنیتی ایران و آمریکا در خاورمیانه هم گریزی زده و نوشته: «خاورمیانه که برخی از کشورهایش در حقیقت چند تکه شده، حالا به چارچوب امنیتی جدیدی نیاز دارد. شاید ایجاد این چارچوب چندین سال طول بکشد ولی حتی تصور اجرای این کار بدون حضور ایران، خیال پردازی است.»
در ابتدای این مقاله به مخالفان توافق و گزینه‌های آنان برای توقف ایران هسته‌ای پرداخته شده و آمده: نتانیاهو توافق با ایران را «راهی مطمئن به سمت بمب اتم» و یکی از وزرای کابینه وی، روز اعلام توافق را «یکی از تاریک‌ترین روزها در تاریخ بشریت» خواند. جب بوش هم توافق اوباما و ایران را به توافق «نویل چمبرلین» نخست‌وزیر انگلیس و آدولف هیتلر، رهبر آن روزهای آلمان نازی مقایسه کرد و گفت که این کار، همانند دلجویی آن روزهای انگلیس از آلمانِ تهاجمی است.
اما جمهوری‌خواهان امیدوار به نشستن بر کرسی ریاست‌جمهوری تا اسرائیلی‌ها، چه گزینه دیگری برای بازداشتن ایران از ساخت بمب اتم ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال آینده روی میز می‌گذارند. احتمالاً آنها همان گزینه‌ای را دارند که در صورت شکست مذاکرات، به واقعیت بدل می‌شد. آن موقع حرف از جنگ با ایران پیش می‌آمد، ایرانی که بدون هیچ محدودیتی، سانتریفیوژهای پیچیده‌اش را راه‌اندزی می‌کرد و ذخائر اورانیوم غنی‌شده‌اش را گسترش می‌داد. در این میان، روسیه و چین هم از جمع کشورهای تحریم‌کننده این بیرون آمده و در ایران هم، افراد معتدلی مانند محمدجواد ظریف به حاشیه رانده می‌شدند.
نیویورک‌تایمز تعبیر جالبی از ملت ایران دارد و نوشته: «وقتی گزینه سازنده‌ای مانند تعامل با یکی از باسوادترین جوامع خاورمیانه پیش رو بود، تنها حماقت پوشیده شده در ردای مردانگی به سمت گزینه جنگ می‌رفت.»
روزنامه پرتیراژ آمریکایی، از منتقدین خواسته که توافق موجود را بر اساس اهداف واقع‌گرایانه مورد ارزیابی قرار دهند و نوشته: «توافق موجود البته آنچنان بی‌عیب و نقص هم نیست ولی باید آن را بر اساس هدف کنونی‌اش یعنی جلوگیری از هسته‌ای شدن ایران مورد قضاوت قرار داد نه بر اساس اینکه آیا در ایران، رژیمی مطلوب بر سر کار می‌آید -که نمی‌آید- و یا اینکه این قرارداد برای بررسی کارهای بد ایران منعقد شده -کارهایی که ایران باز هم ادامه می‌دهد-.
پرزیدنت اوباما قدم در راه تغییر ایران نگذاشت بلکه چارچوبی ایجاد کرد که ظرف یک دهه آینده (دوره اجرای توافق) شاید این تغییر را ایجاد کند.»
نیویورک‌تایمز هم توافق ایران را بزرگ‌ترین دستاورد دیپلماتیک اوباما دانسته و گفته: «اگر این توافق اجرایی شود، شاخص‌ترین دستاورد دیپلماتیک آمریکا پس از انعقاد قرارداد دیتون و پایان دو دهه خونریزی در بوسنی و هرزگوین رقم خورده است.»
آینده روابط ایران و آمریکا هم در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته و آمده: «این توافقنامه توانایی ایجاد رابطه‌ای ۱۵ ساله و هر چند خصمانه را میان ایران و ایالات‌متحده دارد.»
نیویورک‌تایمز در انتها به آینده همکاری‌های امنیتی ایران و آمریکا در خاورمیانه هم گریزی زده و نوشته: «خاورمیانه که برخی از کشورهایش در حقیقت چند تکه شده، حالا به چارچوب امنیتی جدیدی نیاز دارد. شاید ایجاد این چارچوب چندین سال طول بکشد ولی حتی تصور اجرای این کار بدون حضور ایران، خیال پردازی است.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
خدا روشکر ! اینها هنوز مسابقه ی ثانیه ها رو ندیدن !!!!
پاسخ ها
خخخخخخخخخخخخ