«علی نصیریان» و شمع تولد ۸۰ سالگی‌ اش

خبرگزاری ایسنا: علی نصیریان شمع تولد ۸۰سالگی‌اش را در حالی که ترانه‌ی «تولد» با صدای زنده‌یاد محمد نوری پخش می‌شد، فوت کرد.

جشن تولد ۸۰سالگی علی نصیریان شامگاه روز گذشته (۱۵ بهمن‌ماه) در موزه‌ی امام علی (ع) برگزار شد. در این مراسم هنرمندانی مانند ایرج راد، قباد شیوا‌، فرهاد آییش، هوشنگ مرادی کرمانی‌، شکرخدا گودرزی‌ و ... جملاتی را درباره‌ی علی نصیریان بیان کردند و تولدش را تبریک گفتند. هنرمندان دیگری نیز مانند عزت‌الله انتظامی، چنگیز وثوقی،‌ شهلا ریاحی،‌ ملکه رنجبر و قلی‌پور از طریق تلفن، تولد نصیریان را تبریک گفتند.

نصیریان در میان تشویق حاضران و همزمان با پخش ترانه‌ی «تولد» با صدای محمد نوری، کیک تولدش را برید و تأکید کرد: هر آنچه در زندگی‌ام انجام داده‌ام به‌خاطر عشق به هنر بود و هرگز بر سر ملت، هیچ منتی ندارم.

او با اشاره به سخنانی که دیگران درباره‌اش گفتند، گفت: بسیار آدم خوشبختی هستم، حتی اگر بخشی از آنچه شما درباره من گفتید درست باشد. خودم آگاه نبودم که چه ثروتی دارم.

نصیریان با تشکر از برگزاری این برنامه به همت شهرداری تهران، افزود: آنچه در زندگی‌ام انجام داده‌ام، برای دل خودم بود و هیچ منتی بر سر کسی ندارم. نه استادم و نه به کسی چیزی یاد داده‌ام. آنچه انجام داده‌ام، با قصد و آگاهی نبود، بلکه کاملا ناخودآگاه بود. اگر انسان کاری را با قصد انجام دهد، دیگر به ریا تبدیل می‌شود.

این بازیگر و کارگردان پیشکسوت ادامه داد: گاهی بعضی از ما، از مردم طلبکار می‌شویم و فکر می‌کنیم چون هنری داریم، باید از مردم طلبکار باشیم. در حالی که من هرچه انجام داده‌ام، به‌خاطر عشق به تئاتر بوده است. مگر فردوسی و دیگر بزرگان، از کسی طلبکار بودند.

نصیریان اظهار کرد: گاهی از برگزاری چنین مراسمی خجالت می‌کشم، اما امشب بسیار خوشبختم و از این تولد پشیمان نیستم، چون بعد از مدت‌ها شما دوستانم را دیدم و خوب است این احساسات خوب در جامعه ما وجود داشته باشد.

او با اشاره به برگزاری برنامه‌های بزرگداشت برای هنرمندان، افزود: این حرمت‌گذاری‌ها خیلی خوب است، چون ما با همین چیزها زنده‌ایم. همچنان که هزار سال پیش فردوسی ‌باعث ماندگاری ما شد. از اعراب و مغول شکست خوردیم، اما فردوسی زبان ما را غالب نگه داشت و این یعنی ملت.

همچنین در این برنامه، هوشنگ مرادی کرمانی، داستان‌نویس پیشکسوتی که در سال‌های جوانی‌اش در نمایشی از علی نصیریان بازی کرده است‌، در سخنانی گفت: هر هنرمند، دو شخصیت انسانی و هنری دارد‌.

او با بیان خاطره‌ای از سال ۱۳۴۳ که به‌تنهایی از کرمان به تهران آمده بود‌، یادآوری کرد: تنها و بی‌پول بودم و فقط به عشق به تئاتر آمده بودم. بعد از انجام چند مصاحبه توسط علی نصیریان و محمدعلی کشاورز به اداره‌ی تئاتر رفتم. آن زمان ۲۰ ساله بودم. آقای نصیریان ۳۰ ساله بود و اولین حرفی که به من زد همچنان در یادم مانده است، ایشان گفت تو در تهران تنها و غریبی، هر زمان مشکل و گرفتاری داشتی، من هستم و از تو حمایت می‌کنم.

مرادی کرمانی افزود: تئاتر را رها کردم و سراغ نویسندگی رفتم، چون نه استعداد تئاتر داشتم و نه پوست کلفت بودم که بتوانم بمانم؛ اما زمانی که نیاز به محبت داشتم، آقای نصیریان از من حمایت کرد و من به خودم تبریک می‌گویم که با ایشان آشنا شدم.

همچنین فرهاد آییش، دیگر هنرمند تئاتر و سینما که همواره گفته «علی نصیریان را مانند پدرم دوست دارم» در سخنانی با اشاره به آشنایی‌اش با نصیریان و همکاری‌اش در نمایش «هفت شب با مهمان ناخوانده» گفت: تمام زندگی هنری‌ام را مدیون ایشان هستم و رخصتی که در جوانی به من داد. او به من اعتماد به نفس داد و کاری کرد که دیگران هم به من اعتماد کنند. وقتی در خارج از کشور به کار تئاتر وارد شدم، نمایشی در ارتباط با ایشان به ذهنم رسید و با یکدیگر همکاری کردیم. نمایشی به نام «هفت شب با مهمان ناخوانده» که ساده بود و موفق هم شد.

آییش که این نمایش را در قالب یک تور در کشورها و شهرهای مختلف اجرا کرده است، ادامه داد: این نمایش به لایه‌ی زیرین نیازهای من جواب داد، چون در سن پنج سالگی، پدرم را از دست داده بودم و بعد با حضور آقای نصیریان در این نمایش، این حس من به‌نوعی جبران شد. در زندگی شخصی‌ام هرچه آموختم از ایشان بود.

همچنین ایرج راد، بازیگر تئاتر نیز تولد علی نصیریان را به همه مردم ایران و علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر تبریک گفت و خطاب به نصیریان اظهار کرد: شما خدمات فراوانی به این مملکت ارائه کرده‌اید که بر کسی پوشیده نیست.

او از نصیریان به‌عنوان یکی از پیشگامان نمایشنامه نویسی در ایران نام برد که آثار ارزنده‌ای ارائه کرده و سال‌ها قبل باعث شده نمایشنامه «بلبل سرگشته» در خارج از کشور مطرح شود و جایزه بگیرد.

راد با اشاره به تعطیلی تئاتر بعد از کودتای ۲۸ مرداد، ادامه داد: آقای نصیریان شما توانستید دوباره به تئاتر رونق ببخشید و با اجرای تئاترهای تلویزیونی، مردم را دوباره با تئاتر آشنا کردید.

وی با اشاره به بازی نصیریان در فیلم «گاو» به‌عنوان یکی از فیلم‌های موج نو سینمای ایران، افزود: بازی شما در آن فیلم، ماندگار است همچنان که در آثار ماندگار تلویزیونی هم حضور داشتید.

این بازیگر تئاتر که در سال‌های جوانی‌اش به اداره تئاتر رفته است، گفت: همواره از شما منش و بی‌حاشیه بودن را آموختم و این رفتارتان از شما اسطوره ساخته و واقعیت هم همین است، شما اسطوره هستید.

راد با تقدیر از ویژگی‌های اخلاقی نصیریان، تأکید کرد: من هرگز کوچک‌ترین بی‌احترامی از شما ندیدم و این‌ها نشان‌گر جایگاه رفیع انسانی شماست.

او نصیریان را یکی از الگوهای دیسیپلین در تئاتر دانست، اما در عین حال افزود: ایشان هرگز زور نمی‌گفت و کسی را تهدید نمی‌کرد. با این‌که در تئاتر بسیار جدی بود. همچنان که این روزها همسرش می‌گوید. می‌دانم وقتی سر صحنه سریالی حاضر می‌شود، هنوز کارگردان آن سریال خواب است.

وی در پایان صحبتش اظهار امیدواری کرد که سایه علی نصیریان همیشه بر سر هنر و هنرمندان مستدام باشد.

در ادامه، داریوش مودبیان، بازیگر‌، کارگردان و مترجم تئاتر، یادداشتی را که برای تولد علی نصیریان نوشته بود خواند و گفت: بعد از پدر و مادرم که من را به دنیا آوردند، علی نصیریان باعث تولد و حضورم در عرصه نمایش شد. شرافت در کار و زندگی و تعهد به خانه و خانواده را از ایشان آموختم.

او خطاب به نصیریان گفت: هرگز شما را ستایش نمی‌کنم، چون کسی که دیگری را می‌ستاید به‌طور ضمنی می‌خواهد بگوید هم‌طراز او است؛ اما من هرگز هم‌طراز شما نیستم.

مودبیان افزود: آقای نصیریان به شما نگاه می‌کنم و لذت می‌برم و امیدوارم سال‌ها بمانید تا ما شما را نگاه کنیم.

سپس شکرخدا گودرزی، دیگر هنرمند تئاتر با بیان مطالبی درباره نصیریان، گفت: ما با نمایشنامه «بلبل سرگشته» آقای نصیریان به جهانیان نشان دادیم که ما هم نمایش داریم.

او ادامه داد: آقای نصیریان دغدغه تئاتر ملی دارد و ادا و اطوار نیست. تئاتر ملی بوی کهنگی نمی‌دهد، بلکه به آنچه مربوط به زندگی معاصر است، می‌پردازد.

قباد شیوا، هنرمند گرافیست نیز که در این مراسم حضور داشت‌، خطاب به نصیریان گفت: امشب دلم می‌خواهد به خانه بروم و به همسرم بگویم، من علی نصیریان را بوسیدم.

شیوا با لحنی طنزآمیز اضافه کرد: به آقای نصیریان حسادت می‌کنم، ایشان هنوز در هنرش پویا است.

همچنین پریسا مقتدی، بازیگر تئاتر که چندی پیش در نمایش «تانگوی تخم‌ مرغ داغ» با علی نصیریان هم‌بازی بود، گفت: خدا را سپاسگزارم که شما به دنیا آمدید، در ایران به دنیا آمدید و من در دوره‌ای به دنیا آمدم که توانستم شانس هم‌بازی بودن با شما را داشته باشم.

محمد ساربان، بازیگر تئاتر نیز اظهار کرد: شک ندارم هشتصدومین تولد نصیریان را در کشور جشن می‌گیریم. همچنان که امروز سعدی و فردوسی جاودانه هستند، چون هنرمندان تأثیرگذار، ماندگار می‌شوند.

او با بیان خاطره‌ای از بازی‌اش در فیلم «کفش‌های میرزا نوروز» که علی نصیریان نقش اول آن را بازی می‌کرد‌، افزود: من واحد (درس) اخلاق، گذشت‌، منش‌ و جوانمردی را از طریق نصیریان پاس کردم.

در ادامه، مائده طهماسبی، بازیگر تئاتر و همسر فرهاد آییش که به‌خاطر شکستگی پایش با ویلچر به این برنامه آمده بود، با چشمانی اشک‌بار و در حالی که به‌شدت متأثر شده بود، تولد نصیریان را تبریک گفت و افزود: ایشان مانند یک پدر در آمریکا همراه ما بود، چون سال‌ها قبل، من و فرهاد ایران نبودیم و آقای نصیریان و همسرشان مانند دوستان خیلی صمیمی، کنار ما بودند.

سپس دکتر نیک‌روش، یکی از کسانی که سال‌ها قبل در کرمانشاه در رادیو فعال بود و نصیریان در یکی از نمایشنامه‌هایش بازی کرده بود، غزلی را که برای علی نصیریان سروده بود، خواند.

در این مراسم هدایایی از طرف سازمان فرهنگی - هنری ‌شهرداری، خانه تئاتر‌، شهرام کرمی‌ (مدیر مرکز تئاتر سازمان فرهنگی و هنری شهرداری)، تئاترشهر‌ و سهیل دیوسالار (بازیگر خردسال نمایش تانگوی تخم‌مرغ داغ) به علی نصیریان اهدا شد.

همچنین حمیدرضا میرسعید قاضی، عکس نصیریان را که روی بشقاب و گلدان حک شده بود، به او اهدا کرد.

در پایان برنامه نیز علی نصیریان همراه با هنرمندان حاضر در برنامه، عکس یادگاری گرفت.