صحنه هایی دیده نشده از ترنم عشق
«دو سال پیش که برای عکاسی از راهپیمایی اربعین رفته بودم، شاهد صحنه‌هایی بودم که هرگز در عمرم آن‌ها را تجربه نکرده بودم. شاهد بودم در میان مردم بومی عراق کسانی بودند که خانه خودشان را فروخته بودند و پول آن را برای اطعام زائران اربعین نذر کرده بودند.»
خبرگزاری ایسنا: «دو سال پیش که برای عکاسی از راهپیمایی اربعین رفته بودم، شاهد صحنه‌هایی بودم که هرگز در عمرم آن‌ها را تجربه نکرده بودم. شاهد بودم در میان مردم بومی عراق کسانی بودند که خانه خودشان را فروخته بودند و پول آن را برای اطعام زائران اربعین نذر کرده بودند.»
امیرعلی جوادیان - عکاس ایرانی - در سال ۱۳۹۱ در آستانه‌ی اربعین حسینی برای عکاسی از راهپیمایی زائران کربلا راهی مناطق مرزی و کشور عراق می‌شود. او از تجربه‌هایش در این سفر و عکاسی از اتفاقات این تجمع بی‌نظیر گفت.
این عکاس ابتدا اظهار کرد: ایران از نظر تعدد رسم و رسوم و آیین‌های ملی و مذهبی، کشور فوق‌العاده‌ای است و همین هم می‌طلبد که عکاسان از این آیین‌ها و مراسم عکس بگیرند. چند سال است که کار من عکاسی از مراسم عاشورا در شهرهای مختلف شده است. در این چند سال به مناطق مختلفی از یزد، کاشان، شوش دانیال و ... رفته‌ام و از مراسم عزاداری آن‌ها عکس گرفته‌ام. با این حال، برگزاری چنین مراسمی آنقدر فوق‌العاده و شگفت‌انگیز است که هنوز جای کار دارد و تلاش بیشتری را از طرف عکاسان می‌طلبد.
او گفت: راهپیمایی اربعین به جرأت یکی از اتفاقات بی‌نظیر در دنیاست که در هیچ‌یک از ادیان و مذاهب نظیر ندارد. مثلا وقتی در یک کشور ۲۰۰ هزار نفر رانده‌شده وجود دارند، همین تعداد مشکلاتی را برای دولت درست می‌کند و هزینه‌ی خدمات آن‌ها به‌سختی تأمین می‌شود؛ اما چه معجزه‌ای است که وقتی ۲۰میلیون نفر به سمت یک شهر حرکت می‌کنند، هیچ مشکلی در زمینه‌ی تدارکات و خوراک و امکانات آن‌ها به وجود نمی‌آید؟
جوادیان به سفر دو سال پیش خود برای عکاسی از مراسم اربعین اشاره و اظهار کرد: سال ۹۱ که برای عکاسی از راهپیمایی اربعین به مناطق مرزی و کشور عراق سفر کردم و شاهد صحنه‌هایی بودم که هرگز در عمرم آن‌ها را تجربه نکرده بودم. این حرکت و راهپیمایی که نوعی مراسم عبادی است، تصویرهای تازه‌ای را پیش روی عکاس قرار می‌دهد. شاهد بودم در میان مردم بومی عراق، کسانی بودند که خانه‌شان را فروخته بودند و پول آن را برای اطعام زائران اربعین نذر کرده بودند.
این عکاس ادامه داد: انواع و اقسام غذاها، مکان‌هایی برای استراحت، استحمام و حتی واکس زدن کفش زائران هم در مسیر به‌وفور وجود داشت. خیلی‌ها التماس می‌کردند که زائران از غذایی که آن‌ها تدارک دیده‌اند، بخورند.
او همچنین بیان کرد: یکی از نکات قابل توجه در راهپیمایی اربعین، حضور مردم از ملیت‌ها و کشورهای مختلف است که پرچم‌های‌شان را بر دوش گرفته و به سمت کربلا در حرکت بودند. بین این پرچم‌ها، پرچم‌هایی از کشورهای آفریقایی، اروپایی، ترکیه و حتی ویتنام هم دیده می‌شد.
جوادیان ادامه داد: سالی که من به این سفر رفتم، ۸۰ کیلومتر راهپیمایی کردم؛ اما کسانی بودند که بیش از این‌ها هم مسیر را پیاده طی می‌کردند و مشکلی نداشتند. من خودم آن زمان اصلا فکر نمی‌کردم بتوانم با در سن و سال، ۸۰ کیلومتر پیاده‌روی کنم، اما توانستم و این باز هم به‌خاطر همان معجزه‌ای است که به آن اشاره کردم.
این عکاس اضافه کرد: امیدوارم متولیان فرهنگی مانند وزارت ارشاد کاری کنند که عکس‌های مراسم پیاده‌روی اربعین و عزاداری مردم در این روز به‌صورت کتاب یا نمایشگاه در اختیار مردم قرار گیرد. همچنین موقعیتی فراهم شود که عکاسان دیگر هم بتوانند تجربه‌ی عکاسی از چنین اتفاقی را داشته باشند تا آن‌طور که شایسته‌ی جامعه اسلامی و ایرانی است، پیام حضور این جمعیت بزرگ میلیونی عزاداران اربعین به ثبت برسد و دیده شود.
امیرعلی جوادیان - عکاس ایرانی - در سال ۱۳۹۱ در آستانه‌ی اربعین حسینی برای عکاسی از راهپیمایی زائران کربلا راهی مناطق مرزی و کشور عراق می‌شود. او از تجربه‌هایش در این سفر و عکاسی از اتفاقات این تجمع بی‌نظیر گفت.
این عکاس ابتدا اظهار کرد: ایران از نظر تعدد رسم و رسوم و آیین‌های ملی و مذهبی، کشور فوق‌العاده‌ای است و همین هم می‌طلبد که عکاسان از این آیین‌ها و مراسم عکس بگیرند. چند سال است که کار من عکاسی از مراسم عاشورا در شهرهای مختلف شده است. در این چند سال به مناطق مختلفی از یزد، کاشان، شوش دانیال و ... رفته‌ام و از مراسم عزاداری آن‌ها عکس گرفته‌ام. با این حال، برگزاری چنین مراسمی آنقدر فوق‌العاده و شگفت‌انگیز است که هنوز جای کار دارد و تلاش بیشتری را از طرف عکاسان می‌طلبد.
او گفت: راهپیمایی اربعین به جرأت یکی از اتفاقات بی‌نظیر در دنیاست که در هیچ‌یک از ادیان و مذاهب نظیر ندارد. مثلا وقتی در یک کشور ۲۰۰ هزار نفر رانده‌شده وجود دارند، همین تعداد مشکلاتی را برای دولت درست می‌کند و هزینه‌ی خدمات آن‌ها به‌سختی تأمین می‌شود؛ اما چه معجزه‌ای است که وقتی ۲۰میلیون نفر به سمت یک شهر حرکت می‌کنند، هیچ مشکلی در زمینه‌ی تدارکات و خوراک و امکانات آن‌ها به وجود نمی‌آید؟
جوادیان به سفر دو سال پیش خود برای عکاسی از مراسم اربعین اشاره و اظهار کرد: سال ۹۱ که برای عکاسی از راهپیمایی اربعین به مناطق مرزی و کشور عراق سفر کردم و شاهد صحنه‌هایی بودم که هرگز در عمرم آن‌ها را تجربه نکرده بودم. این حرکت و راهپیمایی که نوعی مراسم عبادی است، تصویرهای تازه‌ای را پیش روی عکاس قرار می‌دهد. شاهد بودم در میان مردم بومی عراق، کسانی بودند که خانه‌شان را فروخته بودند و پول آن را برای اطعام زائران اربعین نذر کرده بودند.
این عکاس ادامه داد: انواع و اقسام غذاها، مکان‌هایی برای استراحت، استحمام و حتی واکس زدن کفش زائران هم در مسیر به‌وفور وجود داشت. خیلی‌ها التماس می‌کردند که زائران از غذایی که آن‌ها تدارک دیده‌اند، بخورند.
او همچنین بیان کرد: یکی از نکات قابل توجه در راهپیمایی اربعین، حضور مردم از ملیت‌ها و کشورهای مختلف است که پرچم‌های‌شان را بر دوش گرفته و به سمت کربلا در حرکت بودند. بین این پرچم‌ها، پرچم‌هایی از کشورهای آفریقایی، اروپایی، ترکیه و حتی ویتنام هم دیده می‌شد.
جوادیان ادامه داد: سالی که من به این سفر رفتم، ۸۰ کیلومتر راهپیمایی کردم؛ اما کسانی بودند که بیش از این‌ها هم مسیر را پیاده طی می‌کردند و مشکلی نداشتند. من خودم آن زمان اصلا فکر نمی‌کردم بتوانم با در سن و سال، ۸۰ کیلومتر پیاده‌روی کنم، اما توانستم و این باز هم به‌خاطر همان معجزه‌ای است که به آن اشاره کردم.
این عکاس اضافه کرد: امیدوارم متولیان فرهنگی مانند وزارت ارشاد کاری کنند که عکس‌های مراسم پیاده‌روی اربعین و عزاداری مردم در این روز به‌صورت کتاب یا نمایشگاه در اختیار مردم قرار گیرد. همچنین موقعیتی فراهم شود که عکاسان دیگر هم بتوانند تجربه‌ی عکاسی از چنین اتفاقی را داشته باشند تا آن‌طور که شایسته‌ی جامعه اسلامی و ایرانی است، پیام حضور این جمعیت بزرگ میلیونی عزاداران اربعین به ثبت برسد و دیده شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر