«بهار» ۱۲۸ ساله شد
شصت و سه سال است که در بین ما نیست، اما افکارش، نوشته‌هایش و علم و دانش بی‌پایانش محفل‌آرای بزم اندیشمندان و دانشجویان است.
خبرگزاری ایسنا: شصت و سه سال است که در بین ما نیست، اما افکارش، نوشته‌هایش و علم و دانش بی‌پایانش محفل‌آرای بزم اندیشمندان و دانشجویان است.
محمدتقی صبوری متخلص به بهار در آذرماه سال ۱۲۶۵ در مشهد دیده به جهان گشود. از چهارسالگی به مکتب رفت و در هفت‌سالگی شاهنامه را نزد پدر آموخت. بهار اولین شعر خود را در این دوره سرود.
این شاعر، ادیب، مورخ، روزنامه‌نگار و سیاستمدار بنیانگذار روزنامه نوبهار، روزنامه تازه‌بهار و انجمن ادبی دانشکده بود.
آثار بهار از حیث تعداد بسیار زیادند و به لحاظ درون‌مایه طیف گسترده‌ای را دربر می‌گیرند. این شاعر پژوهشگر کنجکاو، به مدت ۵۰ سال در صحنه سیاست، ادب و هنر، روزنامه‌نگاری و تدریس در دانشگاه حضوری فعالانه داشت و برای نسلهای بعد از خود میراثی گرانقدر از نظم و نثر بر جای گذاشت.
تعدادی از آثار او در زمان زندگانی‌اش به صورت کتاب و مقاله و شعر منتشر شد و تعدادی دیگر پس از درگذشتش توسط بازماندگان و علاقه‌مندانش گردآوری شد و به چاپ رسید.
از جمله آثار بهار می‌توان به احوال فردوسی، تاریخ تطور شعر فارسی، زندگانی مانی، شعر در ایران و... اشاره کرد.
دکتر خیرآبادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا در رابطه با مقام ملک‌الشعرا بودن بهار گفت: در آن زمان آستان قدس درهر دوره یک ملک‌الشعرا را به عنوان سلطان شاعران انتخاب می‌کرد.
او ادامه داد: بعد از فوت پدر که ایشان نیز ملک‌الشعرا بودند، محمدتقی ادعای جانشینی پدر را کرد. وی پس از موفقیت در امتحانات در سن ۱۸سالگی به مقام ملک‌الشعرایی دست یافت.
خیرآبادی تصریح کرد: بهار اولین کسی بود که در سن ۱۸سالگی توانست به این مقام برسد همچنین آخرین شاعر بزرگ کلاسیک ایران بعد از جامی و سعدی است. بهار برای اولین‌بار توانست محتوای قصیده را که بیشتر شکواییه بود، تغییر دهد.
این استاد ادبیات در رابطه با فعالیت‌های سیاسی بهار گفت: زندگی سیاسی بهار مانند دیگر جنبه‌های زندگانی او پیچیده و پر فراز و نشیب است و از جانب دیگر با آفرینش‌های علمی و ادبی او پیوندی تنگاتنگ دارد. محمدتقی بهار در آغاز سیاسی و مخالف رضاشاه بود اما بعد از تبعید به اصفهان از سیاست کنار کشید و همین موضوع باعث شد تا بیشتر به کارهای ادبی بپردازد.
محمدتقی بهار به گفته دخترش متولد ۲۰ آذر ۱۲۶۵ بوده است. او درسن ۶۴ سالگی در اول اردیبهشت ۱۳۳۰ به دیدار پروردگار شتافت و آرامگاهش در قبرستان ظهیرالدوله قرار دارد.
محمدتقی صبوری متخلص به بهار در آذرماه سال ۱۲۶۵ در مشهد دیده به جهان گشود. از چهارسالگی به مکتب رفت و در هفت‌سالگی شاهنامه را نزد پدر آموخت. بهار اولین شعر خود را در این دوره سرود.
این شاعر، ادیب، مورخ، روزنامه‌نگار و سیاستمدار بنیانگذار روزنامه نوبهار، روزنامه تازه‌بهار و انجمن ادبی دانشکده بود.
آثار بهار از حیث تعداد بسیار زیادند و به لحاظ درون‌مایه طیف گسترده‌ای را دربر می‌گیرند. این شاعر پژوهشگر کنجکاو، به مدت ۵۰ سال در صحنه سیاست، ادب و هنر، روزنامه‌نگاری و تدریس در دانشگاه حضوری فعالانه داشت و برای نسلهای بعد از خود میراثی گرانقدر از نظم و نثر بر جای گذاشت.
از جمله آثار بهار می‌توان به احوال فردوسی، تاریخ تطور شعر فارسی، زندگانی مانی، شعر در ایران و... اشاره کرد.
دکتر خیرآبادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا در رابطه با مقام ملک‌الشعرا بودن بهار گفت: در آن زمان آستان قدس درهر دوره یک ملک‌الشعرا را به عنوان سلطان شاعران انتخاب می‌کرد.
او ادامه داد: بعد از فوت پدر که ایشان نیز ملک‌الشعرا بودند، محمدتقی ادعای جانشینی پدر را کرد. وی پس از موفقیت در امتحانات در سن ۱۸سالگی به مقام ملک‌الشعرایی دست یافت.
خیرآبادی تصریح کرد: بهار اولین کسی بود که در سن ۱۸سالگی توانست به این مقام برسد همچنین آخرین شاعر بزرگ کلاسیک ایران بعد از جامی و سعدی است. بهار برای اولین‌بار توانست محتوای قصیده را که بیشتر شکواییه بود، تغییر دهد.
این استاد ادبیات در رابطه با فعالیت‌های سیاسی بهار گفت: زندگی سیاسی بهار مانند دیگر جنبه‌های زندگانی او پیچیده و پر فراز و نشیب است و از جانب دیگر با آفرینش‌های علمی و ادبی او پیوندی تنگاتنگ دارد. محمدتقی بهار در آغاز سیاسی و مخالف رضاشاه بود اما بعد از تبعید به اصفهان از سیاست کنار کشید و همین موضوع باعث شد تا بیشتر به کارهای ادبی بپردازد.
محمدتقی بهار به گفته دخترش متولد ۲۰ آذر ۱۲۶۵ بوده است. او درسن ۶۴ سالگی در اول اردیبهشت ۱۳۳۰ به دیدار پروردگار شتافت و آرامگاهش در قبرستان ظهیرالدوله قرار دارد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر