چرا مخاطب «جان‌ سخت» را دنبال می‌کند؟

برترین‌ها: مهندسی و طراحی تولیدی و رواییِ هوشمندانه‌ای که سازندگان «جان‌سخت» انجام داده‌اند، کمک کرده که این سریال بتواند موفق عمل کند.

سریال «جان سخت» ساخته مصطفی تقی زاده در حالی به قسمت های پایانی خود نزدیک شده است که هیجان داستان بالا رفته و مخاطب نیز واکنش های جدی تر به آن دارد، اما چرا این موفقیت برای «جان سخت» رقم خورده است؟

۱- نکته مهم و در واقع موتور پیشرانِ «جان‌ سخت» در قسمت ابتداییِ سریال این بود که با یک مقدمه‌ منطقی و ایجاد گره میان دو گروه از دوستان و در نهایت یک غافلگیریِ هوشمندانه و کوبنده، ذهن مخاطب را گروگان گرفت و ضمانتِ اجرای یک پروژه مهیج را به تماشاگر داد و به اصطلاح قلابِ درام یقه‌ تماشاگر را گرفت.‌

۲- گنگِ تشکیل شده و مبحث رفاقت و وفاداری در «جان‌ سخت» سوپاپِ تنفسی بود برای رها شدن از آن استرسِ درونیِ قتل و انتقام و گریز از حادثه‌ای تلخ که هر تماشاگری می‌تواند در بستر آن متاثر شود و شاید تلخی بیش از حد او را پس بزند اما رفاقتِ گرم و صمیمی و تبلور امید در میان دوستانِ فرزاد، فضا را تلطیف کرده بود.‌

۳- طراحی صحنه و انتخاب لوکیشن‌های منطبق با جغرافیای مبدا درام و کاراکترهای خلق شده در آن، به مرور مخاطب را با فضایی آشنا و تثبیت‌شده در ناخودآگاه‌اش آشنا می‌کند و در این حالت وقتی دیگر فاکتورها نیز به قاعده و درست عمل کنند، احساس مجاورت حسی و انسانی بیشتری برای مخاطب ایجاد می‌شود.‌

۴- گروه بازیگران «جان‌ سخت» را باید در فرصتی مغتنم‌تر زیر ذره بین برد، اما در کنار عملکردِ باورمندان تک‌تک بازیگران جوان و کهنه‌کارهای سینما و تئاتر که قابلیت‌های خود را نمایان کردند، ایجاد ترکیبی ساختارشکنانه نسبت به کلیشه‌های تکراری در تیم بازیگران، نقطه مثبتی بود که حاصل آن هم قابل قبول شده است، ضمن اینکه در میان نقش‌های فرعی هم چهره‌های نوپدید و مستعد زیادی معرفی شدند که باید آنها را تماشا کرد.‌

۵- مهندسی و طراحی تولیدی و رواییِ هوشمندانه‌ای که سازندگان «جان‌سخت» انجام داده‌اند، به‌خصوص تداوم همکاری سعید خانی و مصطفی تقی‌زاده که حالا دیگر به یک پختگی مشهود رسیده، منجر به یک سفر پرالتهاب و هیجان‌انگیز شده است. در واقع پس از تنش‌های رویداد محور ابتدایی که در ریتمی تند پیش می‌آمد و به جدل‌های دو طرف سانحه می‌پرداخت، به آرامی وارد فضاهای شخصی و درونی کاراکترهای مرتبط با حادثه‌ی اصلی درام شد و باز هم در ریتمی منطقی، لایه‌های زیرین شخصیت‌ها و همچنین ریشه‌ها و علل غلتیدن در چنین بحرانی را تشریح کرد.

۶- و حالا یک پاساژِ دراماتیکِ دیگر که سریال را از قسمت ۱۴ وارد فاز جدیدی کرد؛ جایی که همه چیز وجود داشت، هیجان، اضطراب، التهاب، شادی، غم، وحشت. جایی که همه انتظار داشتند به مرور سراغ گره‌افکنی‌های قصه برویم، «جان‌ سخت» جسورانه یک قصه فرعی پر مایه را طراحی کرده است. شاید انگیزه انتقامی دیگر، آنهم با یک امید تازه. احتمالاً از حالا تا پایان جنس دیگری از تنش‌های دراماتیک را تجربه خواهیم کرد.