بازداشت سرشبکه ۲۶ ساله «QNet»

من رو چند ماه پیش کشوندن تهران به بهانه استخدام و ۲روز من رو تو شهر تهران چرخوندن و بردن کافی شاپ و مرکزخرید تیراژه و مرکزتجاری کوروش و دربند و بالاشهرو حرفهای خوشگل میزدن و ماشین های باکلاس رو بهم نشون میدادن و میگفتن ازاینا میخوای داشته باشی؟ به بهانه استخدام شرکت کیونت (Qnet) رو بهم معرفی کردن و میگفتن فقط ازاین کارمیتونی این چیزا رو بخری و …شب اول رفتیم توپخونه تهران تو مسافرخونه به بهانه اینکه خوابگاه دارن و باید هماهنگ کنن نمیشه رفت و فردا شب میریم ،روز دوم نصفه شب ساعت ۲ بود رفتیم جنوب تهران بین یافت آباد و راه آهن بود دقیق یادم نیست و ۵ روز هم من رو تو یک خونه که یک اتاق ۹ متری و یک هال ۳۰ متری و یک آشپزی اون کوچک که تو همون هال بود نگه داشتن و در آخر گفتن کارمون به دلاره باید اندازه ۱۷ میلیون تومن دلار جور کنی ،همه ش من رو میبردن تو اتاقو ۳ نفری نوبتی باهام حرف میزدن و میگفتن رفتی تو هال با بقیه حرف نزن چون هنوز وارد کار نشدی لولت نمیرسه واینا…،چندتا برگه هم بهم دادن و گفتن اینهارو به خانواده ت و اطرافیانت بگو تا احساساتی بشن و پول رو ۱۰۰% بهت میدن، این کار رو نکردم و بالاخره بعد از ۱هفته موندن تو اون خونه مجبور شدن ولم کنن چون به حرفهاشون عمل نکردم ،دوباره من رونصف شب ساعت ۱:۴۰بود ازخونه بی سرو صدا بردن بیرون و ازکوچه پس کوچه بردن تا مترو راه آهن تا آدرس رو یاد نگیرم، تقریبا ۳۰ دقیقه پیاده راه رفتیم و از اونجا با سواری خطی رفتم آزادی تابرگردم شهرستان،به جز من و اون ۳ نفر ۵ نفر جوون که اکثرا متولد ۶۹ و ۷۰ بودن هم اونجا بودن ،بچه های مثبت و سالم و لیسانس به بالا بودن و از تبریز و شیراز و آبادان و اهواز و کردستان اومده بودن تهران برای کار که گول اونارو خورده بودن و چند ماهی بود که اونارو تو اون خونه حبس کرده بودن به بهانه اینکه بیرون روحیه شون خراب میشه وهمه چیز انرژی منفی بهشون میده و دخترارو میبینن و دچار حاشیه میشن و باید ذهنشون پاک بمونه و اینا…،کسی که من رو کشونده بود تهران رفیقه دورانه دانشگاهم بود اسمش محمد حدیدی هست و متولد اردبیله و پدر و مادر ۸۰ و ۷۰ ساله داره و ۸تا خواهرداره که یکیشون تو اردبیل دندانپزشکه ومیشناسمش ،تک پسر و بچه آخره بچه اردبیله سمت میدان قیام کافی نت داشت قبلا،تو کار بازرگانی صادرات عسل بود و اسمش تو اتاق بازرگانی اردبیل هست و تو پیام نور اردبیل معماری خونده و میگفت دامادموش رییس اداره اطلاعات سیستان بلوچستانه و هیچکس جرات نمیکنه من رو بگیره و پشتش به دامادش گرم بود ،یکی از رفیقاش که اون هم اردبیلی بود اسمش افشین و آفیسردارشون بود مهندسی مکانیک خونده بود باهامون بود و گفت آدم باتجربه ای هست و از بچگی رفیقن باهم کل اون چند روزی که تهران بودم باهامون بود. یکی از سرشاخه هاشون که میگفت ۲ساله توکاره و اونجا بهش میگفتن بالاسری و اسم واقعیش نواب شهریاری بود و تو شناسامه اش دیدم ولی به ۲ اسم حاج امان و حاج آرش صداش میکردن همه و میگفت ساپورتر هست و درآمد ۸ تومن در ماه داره پرزنتم کرد ،متولد ۱/دی/۶۵ و بچه فیروزآباد ولی میگفت تو شیراز با مادر پیرش تنها زندگی میکردن و پدرش وقتی ۳ ساله بوده فوت کرده و ۲ساله که مادرشو تنهاگذاشته و رفته تهران تو اون کار و گفت ۴ روز باید با ما بمونی تا کار رو ببینی ،اون چند روز که تو خونه شون بودم چندبار باهام حرف زد و کار رو کامل برام توضیح داد که ۱۲ تا لول دارن و خودش لول ۸ بود ومیخواست با حرفهای احساساتی و اینکه باید به داد خانواده ت برسی و و این کار تنها راه موفق شدنت تو ایرانه و این حرفها گولم بزنه که ۱۷ میلیون براشون جور کنم،اگه من اون پول رو جورمیکردم و وارد کارمیشدم به هرکدوم اونها پورسانت میرسید ،رفیقم ۳۰۰دلار پورسانت معرفی نفر و۴۵۰ دلار به رفیقش افشین که بالاسریش و آفیسر بود و به سرشاخه شون ۹۰۰دلار پورسانت میرسید .چون بالاتر از افشین بود و دوبل میشد پورسانتش .تو اون چند روز چیزی حدود ۳۰۰ هزارتومن هزینه ام شد . این تجربه من بود و اینهاروگفتم بهتون که مراقب باشید تا تو دامشون نیفتید ،چون تجربه رو تجربه کردن خطاست .این نوع از تجارت تو ایران جواب نمیده چون نه فرهنگش وجود داره و نه اصولی انجام میشه و عواقب جبران ناپذیری داره ،موفق باشید .