گفت‌وگو با آرش فلاحت‌پیشه و حضور موثر و کوتاهش در سریال حیثیت گمشده
۳ تا ۶ ساعت برای نقش سعید گریم می‌شدم
آرش فلاحت‌پیشه که سابقه حضور در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف دارد و سابقه حضور در صحنه تئاتر را نیز در کارنامه دارد در سریال حیثیت گمشده با گریم متفاوت یکی از نقش‌های کوتاه ولی مهم سریال را بازی کرده است.
برترین‌ها: آرش فلاحت‌پیشه که سابقه حضور در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف دارد و سابقه حضور در صحنه تئاتر را نیز در کارنامه دارد در سریال حیثیت گمشده با گریم متفاوت یکی از نقش‌های کوتاه ولی مهم سریال را بازی کرده است.
فلاحت‌پیشه سابقه همکاری با پهلوان‌زاده در سریال سقوط را در مقام بازیگردان داشته است و در سریال آکتور نیما جاویدی نیز در چند اپیزود حضور داشت و در سری جدید شب‌های مافیا هم حضور مهمی دارد. به بهانه پخش ۸ قسمت از سریال حیثیت با بازیگر نقش «سعید یاکوزا» گفت‌وگو کرده‌ایم.
ورود شما به عرصه سینما و تلویزیون به پیشینه شما در تئاتر بازمی‌گردد. این اتفاق با چه مزیت‌هایی همراه بوده است؟ دقیق‌تر بپرسیم که این ورود چه ارزش افزوده‌ای برای هنرمندی که از ابتدا وارد عرصه تلویزیون و یا سینما می‌شود، دارد؟
به هر حال کسی که وارد عرصه بازیگری می‌شود، به دنبال دیده شدن است. در حقیقت یک بازیگر با مخاطب و بازخوردی که از او می‌گیرد، معنا پیدا می‌کند. پس دیده شدن در مدیوم وسیع‌تر مهم است، در حقیقت تصویر این شرایط را فراهم می‌کند که بازیگر بیشتر دیده شود و در معرض توجه قرار بگیرد. البته برای ما که از حوزه نمایش شروع کردیم، تئاتر همیشه در اولویت است و به هر قیمتی وارد حوزه تصویر نمی‌شویم؛ البته تئاتر به معنای واقعی کلمه که این روزها کمتر می‌بینیم و به نوعی در حال از بین رفتن و مُردن است. ما نسل روزگاری هستیم که تئاتر پدر و مادر و صاحب داشت و به این روزگار دچار نشده بود. پس آموختیم که باید تلاش و در مسیر درست حرکت کنیم.
آیا این نظریه صادق است کسانی که از تئاتر وارد عرصه تصویر می‌شوند، در انتخاب نقش‌ها سختگیرانه‌تر عمل می‌کنند؟
کسی که از تئاتر شروع می‌کند و با واژه درام به نوعی ویژه‌تر آشناست و برخورد کرده، نگاه سختگیرانه‌تری برای انتخاب جهان، نقش و کلیت اثری دارد که می‌خواهد با مخاطب مواجه شود، منظور من اندیشه پشت اثر است. شاید بهتر است بگویم که بازیگر تئاتر تن به هر ابتذال و کار سطحی نمی‌دهد و تلاش می‌کند در گوشه‌ای از آن حضور داشته باشد که بتواند تاثیر درستی روی فکر و اندیشه مخاطبش داشته باشد. البته همه این موارد ممکن است این روزها ایده‌آلیستی و عجیب و غریب به نظر برسد چراکه مباحث مربوط به معیشت و… سازوکار مناسبات زندگی امروزی را تغییر داده است.
خود شما از بین تئاتر، سینما و تلویزیون و یا نمایش خانگی، بیشتر به کدام یک برای ایفای نقش علاقه‌مندید؟ چرا؟
به هر حال تئاتر یکجور پایه است اما نمی‌توانم بگویم کدام یک برایم ارجحیت دارد. مهم این است که کارکرد من به عنوان جزئی از جهان کل اثر چه قدر است؟ منِ بازیگر باید در پیشبرد اتفاق و جهان اثر مثمرثمر باشم و اگر احساس کنم در تصویر یعنی سریال یا فیلم سینمایی چنین اتفاقی رخ داده است، آن را می‌پذیرم. در تئاتر هم همین است البته این معنای نقش کوتاه و بلند نیست. ممکن است بازی من در اثری ۵ دقیقه یا مثل سریال «حیثیت گمشده» در یک قسمت باشد اما کارکرد اساسی برای آن تعریف شده باشد. آن وقت می‌پذیرم و در اثر حاضر می‌شوم. البته مسایل دیگری از جمله همراهی گروه سازنده و شرایط تیم مهم است. یک زمان ممکن است نقشی در یک اثر فاخر پیشنهاد شود اما آن قدر اتفاقات عجیب و غریب رخ می‌دهد و اصولی رعایت نمی‌شود که بازیگر عطایش را به لقایش می بخشد.
از چه طریق به سریال حیثیت گمشده دعوت شدید؟
سجاد پهلوان‌زاده از رفقای قدیمی من است؛ از آن دوستانی که یک زمان برای فعالیت‌های هنری خود رویاپردازی می‌کردیم. بسیار برای سجاد خوشحالم که پس از موفقیت در تدوین که بدان علاقه داشت، رویای دیگرش را عملی کرد و توانست به کارگردانی برسد. ایشان آثاری که من در آن بازی داشتم، دیده و همیشه دوست داشتیم با هم کار کنیم. در اثر قبلی ایشان یعنی «سقوط» من یک ماه انتخاب بازیگر و بازیگردانی را برعهده داشتم اما به دلیل تداخل با حضورم در سریال آکتور نتوانستم ادامه دهم و کیومرث مرادی جایگزین من شد. خوشحالم که در حیثیت گمشده بستری برای همکاری‌مان فراهم شد. البته به واسطه سابقه رفاقت طولانی، همکاری با ایشان از جهاتی خوب است و از جهاتی می‌تواند کار را سخت کند چراکه به عنوان کارگردان قطعا توقعاتی دارد. حالا اینکه من چه قدر توانستم توقعات را برآورده کنم، نمی‌دانم اما این رابطه ادامه خواهد داشت و بیش از اینها با هم کار خواهیم کرد.
از نقش خود برایمان بگویید. چه ویژگی‌هایی داشت و برای ایفای آن با چه چالش‌هایی مواجه بودید؟
من نقش «سعید یاکوزا» را در این سریال که کلیتش برایم جذاب بود، ایفا کردم. این کاراکتر در یک قسمت حضور پیدا می‌کند و به واسطه آن تمام گره داستان گشوده و باز می‌شود. همچنین یکی از ویژگی‌های ظاهری و فیزیکی این نقش وجود سوختگی در نصف بدنش به دلیل آتش‌سوزی بود. پس گریم خیلی سنگینی داشت و من نزدیک به ۳ ساعت تا ۶ ساعت گریم می‌شدم. من نقش‌هایی را که چالش این چنینی می‌سازد دوست دارم.
نقشی که در این سریال ایفا کردید چه تفاوتی با نقش‌های پیشین شما داشت؟ برای رسیدن به آن چه کارهایی انجام دادید؟
اگر بخواهم به یک نکته کلی اشاره کنم، امکاناتی که نقش در اختیار ما می‌گذارد، بسیار مهم است چراکه در راستای آن می‌تواند قابلیت‌هایش را به منصه ظهور بگذارد و با مخاطب ارتباط بهتری بگیرد. ناگفته نماند که بازیگر از یک جایی به بعد آموزه‌ها و تجاربی را که کسب کرده است، در گنجینه احساس و حافظه انباشت می‌کند و در موقعیتی‌هایی که در آن قرار می‌گیرد، استفاده می‌کند. من برای ایفای نقشم در سریال «آکتور» به مناطقی رفتم و مدتی را با کسانی روزگار گذراندم تا بتوانم شکل هندسی حرکتی و رفتاری و لحن و کلام آن‌ها را بهتر یاد بگیرم. برای رسیدن به یکسری نقش‌ها باید مطالعه و تحقیق کرد اما برای برخی دیگر باید با اکتفا به گنجینه موجود جلو رفت. نمونه‌هایی شبیه «سعیدِ» سریال «حیثیت گمشده» در اطراف ما زیاد است؛ آدم‌هایی که تصمیم گرفتند از یک جایی به بعد به لحاظ عاطفی کُنج عزلت بجویند و شرایطی برایشان ایجاد شده است که خودشان، خودشان را طرد کنند. تعداد این افراد به ویژه این روزها به واسطه شرایط به وجود آمده روز به روز بیشتر و بیشتر و آدم‌ها بیشتر تنها می‌شوند.
اگر از نگاه مخاطب به این سریال نگاه کنیم، این اثر برحسب کدام ویژگی‌هایش می‌تواند مخاطب را با خود همراه کند؟ از بازخورد مخاطبان برایمان بگویید.
اولین و مهم‌ترین ویژگی که مخاطب را با سریال «حیثیت گمشده» همراه کرده و توانسته است بازخوردهای خوبی از مخاطبان بگیرد، قصه سرراست و جذاب بدون هیچ ادا و اطوار‌ی‌ست که تماشاگر را با خود همراه می‌کند. نکته دیگر اعتماد به چهره‌های کاربلد جدید است؛ کسانی که در تئاتر شناخته شده هستند اما متاسفانه در حوزه تصویر مردم کمتر آن‌ها را می‌شناسند. واقعیت این است که مردم هم از اینکه هر روز جایی را باز می‌کنند و می‌بینند ۱۰ نفر از این پلتفرم به پلتفرم دیگر و از این سریال به سریال دیگر می‌روند، خسته شده‌اند. در سریال «حیثیت گمشده» این فرصت در اختیار دوستان کاربلد تئاتر قرار داده شد. ناگفته نماند که مهدی حسینی نیا که در راس این هرم ایستاده، درخشیده و به نوعی حقش بوده است.
این روزها اغلب بازیگران به بازی در آثاری که از پلتفرم‌ها پخش می‌شود، روی آورده‌اند. اگرچه با وجود ریزش مخاطب تلویزیون همچنان تعداد تماشاگران این رسانه قابل مقایسه با پلتفرم‌ها نیست. دلایل این اتفاق چیست؟
مطمئنا برای یک بازیگر مهم است که چگونه دیده شود. بازیگران سینما و تلویزیون در مقطعی به سمت تئاتر روی آوردند که بیشتر و بیشتر دیده شوند و اعتبار کسب کنند. در دوره‌ای دیگر، تلویزیون برو و بیا داشت و هنرمندان به این رسانه روی آوردند. الان این اتفاق در پلتفرم‌ها رخ داده است. اینکه در حال حاضر رسانه ملی مخاطب زیادی ندارد، باید خودشان جست‌وجو کنند با تلویزیون چه کردند و چه برخوردی داشتند که دیگر مخاطب تمایلی به دیدن تلویزیون ندارد و پلتفرم را ترجیح می‌دهد.
هم‌اکنون مشغول چه کاری هستید؟
تئاتر که همیشه برای من بوده و هست. یک کلاس آموزشی برای خود دارم و دو سال است که مشغول تمرین نمایشی به اسم «معبد اقیانوس» هستیم. در برنامه «شب‌های مافیا؛ زودیاک» شرکت کردم که در حال پخش است. برای حضور در سریال جدیدی با نام «حفره» به کارگردانی حمید باقری قرارداد بستم که از مهرماه شروع می‌شود. همچنین در نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» که این شب‌ها در کاخ سعدآباد اجرا می‌شود، حضور دارم.
ارسال نظر