آقای شاعر: به من تهمت میزنند، هر چی میخواند بگویند

بخشی از مصاحبه ایسنا با علیرضا قزوه، نویسنده و شاعر: شعر بااصالت‌ترین هنرهاست، ماندگارترین هم هست؛ در شعر حکمت است و به نظرم حکمت خمیرمایه‌ اصلی هنر است. حاکمان باید حکمت بدانند و اگر حکمت بلد نباشند، نباید حاکم باشند.

کاری ندارم که مخاطب شعر بخواند یا نخواند، حرف من این است گاه یک بیت از بیدل، جهان‌بینی یک متفکر را می‌تواند عوض کند؛ یعنی متفکری که ۸۰ سال مطالعه کرده با یک بیت بیدل عوض می‌شود و یا بیتی از صائب یا مولانا می‌تواند سیاست و یا اقتصاد را متحول کند.

شعر اعتراض یک ژانر جهانی است، زمانی از ادبیات  جنگ حرف می‌زدیم، بعد گفتیم ادبیات مقاومت و بعدها ادبیات پایداری؛ برخی فکر می‌کردند ما داریم این‌ها را می‌تراشیم تا چیز جدیدی برای خودمان درست کنیم در حالی که این‌ موضوع‌ها ژانری جهانی است و در تمام دنیا هست، در زمان گذشته از دوران پیش از میلاد هم نمونه‌هایش را داریم. شعر اعتراض  و ادبیات اعتراض نیز امری جهانی است و نمونه‌های جهانی بسیاری دارد.

ادبیات ضداعتراض می‌شود خمودگی، ادبیاتی که با همه کنار می‌آید. این نوع ادبیات مانند آدم خنثی و خونسرد است؛ مانند ماری که از کنارش می‌گذری.

نمادی از ادبیات اعتراض است و سیدحسن حسینی. البته می‌توانیم ادبیات اعتراض را، ادبیات مهر و قهر هم بگوییم؛ برخی ادبیات‌شان قهر است که این قهر بر اساس اعتراض است و در حقیقتی ریشه دارد. شمس می‌گوید «با مردم زمانه به ریا باید زیست».

خیلی‌ها به بنده لطف دارند و به من نسبت‌هایی می‌دهند. بگذار بگویند. من حتی، حتی یک چفیه از حضرت آقا نگرفته‌ام. ۲۰ سال آن‌جا هستم و اجرا می‌کنم، نه پول اجرا گرفته‌ام، نه چفیه گرفته‌ام،  نه خانه گرفته‌ام، هیچی نگرفته‌ام. بگذار هرچه می‌خواهند بگویند.

کسی که بگوید من مستقلم و از هیچ‌جا پول نگیرد و برای مردم شعر بگوید، قابل احترام است و من به او احترام می‌گذارم، دستش را هم می‌بوسم. ما با کسی دعوا نداریم. از خدایم است که این‌طور آدم‌ها را ببینم و احترام‌شان واجب است.