در این مطالعه‌ی که در مجله علمی The Royal Society Publishing منتشر شد، شواهد بیشتری هم به دست آمد که نشان داد در طول آخرین عصر یخبندان یا حتی قبل از آن انسان‌های در مرکز برزیل زندگی می‌کردند.

باستان‌شناسان پیش از این حدس می‌زدند استخوان‌های تنبل‌های غول‌پیکر توسط انسان‌های اولیه برای استفاده به عنوان ابزار اصلاح شده بود، با این حال، همانطور که میریان پاچکو از دانشگاه فدرال سائو کارلوس در برزیل به NewScientist توضیح داد: «پرسش مهم این است که آیا آن مصنوعات در طول همزیستی انسان‌ها و غول‌های تنبل توسط انسان‌ها ساخته شده‌اند؟» 

تنبل‌های غول‌پیکر زمانی در آمریکای جنوبی در دوره پلیستوسن زندگی می‌کردند که معمولاً به آن عصر یخبندان می‌گویند. این گونه تقریباً ۱۰ هزار سال پیش منقرض شد و گمان می‌رود این اتفاق در نتیجه تغییرات آب و هوایی و شکار انسان رخ داده باشد. 

این مطالعه سه مجموعه از بقایای تنبل غول‌پیکر را از ۱۶۰۰۰ تا ۲۷۰۰۰ سال پیش تجزیه و تحلیل کرد. این نمونه‌های خاص منبع کنجکاوی علمی تقریباً بی‌پایانی بوده‌اند، چرا که بافت نرم و شکل غیرعادی آن‌ها کنجکاوی‌برانگیز است. استخوان‌ها دارای سوراخ‌هایی در نزدیکی لبه‌هاشان بودند که نشان می‌دهد زمانی ریسمانی درون‌شان بوده است.

محققان برای پایان دادن به این کنجکاوی، استخوان‌ها را با میکروسکوپی با وضوح بالا و اشعه ایکس بررسی کردند. نتایج آزمایش نشان داد خراش‌هایی در محل سوراخ ایجاد شده و از هر دو جهت، خراشیدگی‌هایی در آن وجود دارد. 

علاوه بر این، صافی استخوان‌ها را نمی‌توان با هیچ پدیده طبیعی توضیح داد. آن زمان برای محققان مشخص شد که استخوان‌ها پس از مرگ، اما قبل از فسیل شدن، شکل گرفته بودند.

الکسیس مایچایلیو از کالج میدلبری در ورمونت، که در این مطالعه مشارکت نداشته گفت: «این اطلاعات درباره‌ی نحوه‌ی ارتباط مردم در گذشته با این گونه‌ها که دیگر وجود خارجی ندارند، واقعاً هیجان‌انگیز است.» 

تائیس پانسانی محقق نیز گفت: «جالب است بفهمیم آن‌ها از این استخوان‌ها به چه منظور استفاده می‌کردند؟ برای تزئین، مد یا نشان دادن اینکه از یک گروه خاص هستند. اما چیزی که به طور حتم می‌دانیم این است که از آن‌ها به عنوان نوعی جواهر استفاده می‌کردند.»