افغانستانیهایی که باید بمانند، میروند!
روزنامه اعتماد چند روایت از مهاجر های افغانستانی مقیم ایران منتشر کرده که یکی از آن روایت ها را میخوانید.
روزنامه اعتماد چند روایت از مهاجر های افغانستانی مقیم ایران منتشر کرده که یکی از آن روایت ها را میخوانید:
رضا که به تازگی ازدواج کرده است از واکنش دوستانش وقتی برای اولینبار در اینستاگرام از ازدواجش پرده برداشت، میگوید: « خیلیها متعجب پیام میدادند و واکنشهای جالبی هم داشتند که میشد فهمید نگاه خوبی ندارند.» رضا را از پیش از ازدواج میشناسم از روزهایی که دغدغه مهاجران افغانها را داشت و آشنایی خوبی با فرهنگ مردم سیستان و بلوچستان دارد. رضا معتقد است بسیاری از کسانی که در شبکههای اجتماعی به ظاهر دغدغه زندگی افغانها را دارند بیشتر درگیر یک ژستها انساندوستانه هستند: « من زوجی را میشناختم که مدتی مشغول کمک رسانی به مهاجران بودند و هر روز کامنتهای خوبی هم در شبکههای اجتماعی میگرفتند اما همانها هم به یکباره شروع کردند که افغانها چنین و چنان هستند. متاسفانه در بهترین حالت بسیاری از ایرانیها افغانها را مهمان ایران میدانند و از دیگرپذیری خبری نیست.» او یکی از ذهنیتهای پررنگ ایرانیها را این میداند که فکر میکنند مالک تمام کشورهای دورواطراف خودشان هستند: «یعنی فکر میکنند و البته تا حدودی اشتباه هم نمیکنند که اینها کشورهایی هستند که زمانی مال ایران بودند و از ایران گرفته شدند. پس همانهایی که این اعتقاد را دارند باید بپذیرند که افغانها هم جزیی از این نسل و تاریخ هستند اما اینطور نیست و آنها احساس برتری میکنند و افغانها را فرودست میبینند.» او معتقد است برعکس ایرانیها اگر یک ایرانی به افغانستان سفر کند چنین نگاهی به او نمیشود و مانند یک مهمان عزیز با او برخورد میکنند: « از نظر من این نگاه به افغانها در ایران به نوعی یک نژادپرستی سیاسی است و ریشه تاریخی ندارد و این نگاهها در بین کشورهای منطقه هم رواج دارد. خود افغانها هم با اینکه از پاکستانیها تکنولوژی گرفتهاند و نزدیک هستند، اما نسبت به پاکستان این نگاه را دارند و آنها را حقیر میدانند. این یک واقعیت است. اما این نگاهها مخصوصا در بین افراد فرهیخته و فرهنگی قابل قبول نیست.»
او از اشتراکات فرهنگی بسیار بین ایران و افغانستان میگوید. اشتراکاتی که کمتر از آنها حرف زده میشود. رضا از کارگردان سریال پوستشیر «جمشید محمودی» مثال میآورد که با وجود افغان بودن توانسته در ایران موفقیت چشمگیری کسب کند. اما چند نفر این موضوع را میدانند؟ او یکی از تبعات دامن زدن به اختلافات سیاسی بین دو کشور را از دست دادن بخشی از نخبگان افغانستانی مقیم ایران میداند: «بخش بزرگی از افغانستانیهایی که علمی و فرهنگی و دانشگاهی هستند و به درد ایران میخورند در حال رفتن هستند. چه کسانی میمانند؟ متاسفانه باید گفت ضعیفترین افراد میمانند. همه چهرههای علمی از ایران به امریکا و اروپا میروند، چون میدانند بعد از 40 سال شاید شناسنامه نداشته باشند. چه کسی میماند؛ آن طبقه فرودستی که مردم ایران هم میگویند اینها اینجا چه میکنند؟»
ارسال نظر