زنی که با خودکشی به شهرت رسید

پگ آنتویستل هم یکی از آنها بود؛ با این تفاوت که پایان زندگی‌اش را با پریدن از روی نماد هالیوود تغییر داد و خود را به سمبل قربانیان شکست و تراژدی‌ هالیوود تبدیل کرد.

پگ آنتویستل در پنج فوریه ۱۹۰۸ در «پورت تالبوت» انگلستان متولد شد. او در سال ۱۹۱۶ زمانی که هشت سال داشت همراه پدر و عمویش، روبرت و چالز و همسران آنها لورتا و جین از طریق لیورپول با کشتی به فیلادلفیای آمریکا مهاجرت کرد. پدرش در آمریکا در سالن نمایش «برودوی» مشغول به کار شد.

هنوز با محیط جدید زندگی اخت نشده بود که پدر و مادرش به خاطر اختلاف شدید از هم جدا شدند. پگ پیش پدرش ماند. بعد از مدتی پدر دوباره ازدواج کرد و دختر کوچک مجبور شد با نامادری و دو پسرش به نام‌های روبرت و میلتون زندگی کند. چهار سال بعد دومین حادثه سخت زندگی او رخ داد. پدر پگ در سال ۱۹۲۲ در یک تصادف کشته شد. از آن به بعد او مجبور شد پیش عمویش و حتی گاهی پیش «والترهامپدن» مدیر سالن نمایش زندگی کند.

عشق به بازیگری

زمانی که سرپرستی آنتویستل را والترهامپدن،  مدیر سالن برودوی،  بر عهده گرفت او را به سالن تئاترش برد. زندگی در یک سالن تئاتر پگ آنتویستل را به این رشته علاقه‌مند کرد تا آنجا که در سال ۱۹۲۵ به بوستون رفت تا در رشته تئاتر درس بخواند. او از اولین دخترانی بود که در این رشته تحصیل کرد و از کالج «هنری جوت» که این روزها به «تئاترهانتینگتون» معروف است، فارغ‌التحصیل شد. اولین نقش او روی صحنه تئاتر یک سالن بزرگ، در نمایش هملت بود که ‌هامپدن در سالن تئاترش آن را به نمایش درآورد.

زمانی که آنتویستل فنجان سم را برای شاه می‌آورد آن‌چنان درخشید که توجه «اتل باریمور» هنرپیشه معروف آن زمان را به خود جلب کرد. بعد از آن پگ نقش «هدوینگ» در «مرغابی‌های وحشی» را بازی کرد. «پت دیویس» از هنرپیشگان معروف آن زمان آنچنان از بازی آنتویستل خوشش آمد که در چندین مصاحبه گفت دوست دارد مانند آنتویستل بازی کند.

او حالا آوازه‌ای پیدا کرده بود و تقریبا محبوب شده بود. به این ترتیب بود که سالن تئاتر معروف «گیلد» در نیویورک به او پیشنهاد بازی در نمایش‌هایش را داد. اولین بازی او در این سالن در سال ۱۹۲۶ در نمایش «مردی از تورنتو» بود که ۲۸ بار اجرا شد و همیشه سالن پر از تماشاگر بود. او در این سالن با بازیگران معروفی مانند «جورج کوهان»، «ویلیام گیلت»، «هنری تراورز» و «لورتا تیلور» روی صحنه رفت.

بیشترین بازی او در نمایش «تامی» در سال ۱۹۲۷ بود که با «سیدنی تولر» همبازی بود. این نمایش ۲۳۲ بار اجرا شد. آنتویستل در سن ۱۹ سالگی با «روبرت کیت» که او هم بازیگر بود آشنا شد. آنها در سال ۱۹۲۷ در کلیسای کوچکی در نیویورک ازدواج کردند.

بعضی این ازدواج را نقطه سراشیبی در حرفه بازیگری آنتویستل می‌دانند. اولین اجرا بعد از ازدواج در نمایش «مهمان ناخوانده» بود که فقط پس از هفت اجرا متوقف شد. با وجود اینکه روزنامه‌هایی مانند نیویورک تایمز نوشتند که بازی آنتویستل بهتر از هر بازیگر دیگری بود اما او منتقدین جدی هم داشت. آنتویستل در آن زمان روحیه خوبی داشت و ناامید نشد. او با گروه تئاتر گیلد به تورهای نمایشی رفت و در بسیاری از شهرهای معروف آمریکا نمایش اجرا کرد. این کار باعث شد محبوبیت و شهرت بیشتری پیدا کند.

آرزوی حضور در ‌هالیوود 

پگ‌آنتویستل همیشه دوست داشت به‌هالیوود برود و در یکی از فیلم‌های معروف بازی کند. یکی از فیلم‌هایی که او بسیار دوست داشت، فیلم شرلوک‌هولمز بود. او در یکی از مصاحبه‌هایش گفت که علاقه دارد در نقش‌های چالشی و جدی بازی کند اما بیشتر نقش‌های او کمدی یا یک زن خوش قلب بودند.

در این رابطه به یکی از روزنامه‌ها گفت: «من نمی‌خواهم بازی کنم تا تنها کاری انجام داده باشم، من عاشق بازی هستم. همه از من انتظار دارند نقش‌های احساسی را بازی کنم و این چیزی است که من را نگران می‌کند. بازی در نقش‌های احساسی بسیار سخت است. اگر نتوانی احساست را منتقل کنی، در واقع نقش را خراب کرده‌ای». آنتویستل در سال ۱۹۲۹، یعنی دو سال بعد از ازدواجش با روبرت کیت از او جدا شد. این موضوع تاثیر بدی روی او گذاشت و او را برای مدتی از بازیگری دور کرد. در آوریل ۱۹۳۲ تصمیم گرفت به رویای همیشگی‌اش عمل کند و به‌ هالیوود برود.  

زندگی در شهر رویاها

در آوریل سال ۱۹۳۲ روزنامه لس‌آنجلس تایمز تیتر زد که آنتویستل به‌هالیوود می‌آید تا در نمایش «آرزوهای دیوانه» بازی کند. آنتویستل این را فرصت بسیار خوبی برای مشهور شدن می‌دانست. نمایش در ژوئن ۱۹۳۲ روی صحنه رفت و با وجود اینکه سالن تئاتر «بلاسکو» ۱۶۰۰ صندلی داشت اما حتی روی موکت‌های قرمز میان ردیف‌های صندلی‌ها، تماشاچی نشسته بود. «فلو لورنس» از منتقدین آن زمان تئاتر، این نمایش را گام و پیشرفتی جدید برای نمایش‌های کمدی دانست.

هنوز چندی از بازی در این تئاتر نگذشته بود که بازی در یک فیلم به آنتویستل پیشنهاد شد. بسیاری این پیشنهاد را به خاطر محبوبیت و زیبایی او می‌دانستند. کمپانی آر کی او، از آنتویستل دعوت کرد تا در فیلم «سیزده زن» نقش دوم را بازی کند. او از این موضوع بسیار راضی و خوشحال بود. اما باوجود انتظار همه، این فیلم مخاطب چندانی جذب نکرد و کارگردان مجبور شد فیلم را بازنگری کند. در بازنگری فیلم بسیاری از قسمت‌هایی که آنتویستل در آن بازی کرده بود حذف شد. آنتویستل که فکر می‌کرد این فیلم تازه شروع یک زندگی پر از محبوبیت و شهرت برای اوست ناگهان ضربه بدی خورد و احساس کرد این پایان کار حرفه‌ای او است. کمپانی آر کی دیگر پیشنهاد کاری به او نداد و آنتویستل مجبور شد دوباره به تئاتر برگردد. او دیگر هیچ وقت در فیلمی بازی نکرد.

پرش از حرف H

در ۱۶ سپتامبر ۱۹۳۲ زنی به پلیس زنگ زد و گفت که در نزدیکی تابلوی هالیوود قدم می‌زده که ژاکت و کفش‌های زنی را در کنار آن دیده است. کمی جلوتر هم کیف پولی پیدا کرد. همه اینها نشان می‌داد زنی به پایین پرت شده. آن زن کسی نبود جز پگ آنتویستل.

عمویش بعدها گفت که او در روزهای آخر بسیار غمگین و افسرده شده بود و بیشتر به این خاطر که نتوانسته بود توجه استودیوها را آن چنان که دوست داشت جلب کند، ناراحت بود. پگ روز حادثه از خانه بیرون رفت تا دوستانش را ببیند اما به جای این کار به کوه «لی» که نشان‌هالیوود به روی آن قرار داشت رفت، کت و کفش‌هایش را در آورد، از حرف H نماد بالا رفت و خودش را به پایین پرت کرد. جسد او را دو روز بعد پلیس از روی موهای طلایی‌اش، ۳۰ متر پایین‌تر از علامت در یک دره باریک پیدا کرد. پلیس همچنین در کیف پولی که در محل پیدا شده بود، یادداشتی پیدا کرد که نشان می‌داد او خودکشی کرده است.

ماجرای خودکشی آنتویستل دو روز بعد از پیدا شدن جنازه‌اش رسانه‌ای شد و روزنامه لس‌آنجلس تایمز آن یادداشت را منتشر کرد. آنتویستل در آن نوشته بود: «من ترسیده‌ام، من بزدل هستم، برای همه چیز متاسفم. اگر این کار را سال‌ها پیش انجام داده بودم، این همه درد نمی‌کشیدم».پگ آنتویستل در زمان خودکشی فقط ۲۴ سال داشت. این موضوع باور خودکشی او را برای بسیاری از طرفدارانش سخت می‌کرد. در آن سال‌ها شایعات زیادی درباره علت اصلی خودکشی او بر سر زبان‌ها بود. بعضی می‌گفتند که شکست او در ازدواجش علت اصلی بوده است. بعضی دیگر می‌گویند آنتویستل بعد از پریدن از روی علامت‌ هالیوود و خودکشی شهرتش را از دست داد.

تابلوی مرگ

تابلوی «هالیوود» که قبلا «هالیوودلند» بود در سال ۱۹۲۳ روی کوه لی در پارک گریفیث در تقاطع‌هالیوود و لس‌آنجلس ساخته شد. پیشنهاد ساخت چنین تابلویی را برای اولین بار «اچ. جی. وایتلی» داد و بیشتر جنبه تبلیغاتی برای کمپانی شخصی خودش را داشت. ساخت اولیه آن ۲۱ هزار دلار برای هر حرف هزینه برد. هر حرف نه متر پهنا و ۱۳ متر ارتفاع داشت و به وسیله ۴هزار چراغ حبابی روشن نگه داشته می‌شد. در سال ۱۹۳۹ کلمه «لند» خراب شد و در سال ۱۹۴۹ کاملا برداشته شد. در سال ۱۹۷۸ کلمه‌ هالیوود با هزینه ۲۸هزار دلار بازسازی شد. کلمه‌هالیوود امروزی ۱۳۵متر از کوه را در بر گرفته. مرگ پگ را نقطه عطف تاریخ سیاه‌هالیوود می‌دانند حتی خیلی‌ها بر این باورند که از آن زمان ‌هالیوود دیگر گرفتار نفرین پگ شد!