جشنی به رنگ تاریخ سینمای ایران
هشتمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی چهارشنبه شب ۲۲ مردادماه در تالار ایوان شمس با حضور پرتعداد سینماگران و اعطای جوایز به فیلم‌های برگزیده جشنواره سی‌ودوم برگزار شد.
روزنامه دنیای اقتصاد: هشتمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی چهارشنبه شب ۲۲ مردادماه در تالار ایوان شمس با حضور پرتعداد سینماگران و اعطای جوایز به فیلم‌های برگزیده جشنواره سی‌ودوم برگزار شد.
خاطراتی که جان گرفت
علیرضا داوودنژاد فیلمسازی بود که در این دوره از جشن از او تقدیر به عمل آمد. داوودنژاد بعد از حضور روی صحنه از یکی از حاضران در سالن نام برد که ذکر نام او حس و حال افراد را تغییر داد و خاطرات روزهای قدیم سینما و فیلم‌های برجسته و مهم سینمای ایران را به خاطر آورد.داوودنژاد از علی عباسی که به عنوان تهیه‌کننده در فیلم «نازنین» با او همکاری داشت، درخواست کرد روی صحنه بیاید و حضور عباسی روی صحنه بغض برخی از اهالی سینما را به همراه داشت.
عباسی که خود هم با بغض سخن می‌گفت از روزهای ملا‌ل‌آور زندگی‌اش در پاریس گفت و به سال‌هایی اشاره کرد که دیگر امکان فعالیت در سینما را از دست داد. او گفت: «آنچه من در ده‌ها فیلمم انجام دادم از عشق بود اما پایان کارم در ۳۴ سالگی اتفاق افتاد. تلاش مذبوحانه‌ای کردم و تا سال ۶۷ دو فیلم دیگر کار کردم اما در تجربه سوم چون اقتدار نداشتم باعث ناکامی‌ام شد و فهمیدم که پرونده حرفه‌ام بسته شده است.»او ادامه داد: «آتشی که همیشه بر دلم خواهد ماند بردن فیلم‌ها، نگاتیو‌ها و پوزتیو از دفتر پیام بود و گفتند که این فیلم‌ها سوزانده شده اما بعدها فهمیدم که سوزانده نشده اما آتشی که بر دلم زده شده بود، ماند.
هرحرفه‌ای وقتی آتش بگیرد می‌تواند جایگزین داشته باشد اما پوزتیو و نگاتیو وقتی آتش بگیرد، جایگزینی ندارد.»این سخنانش علی عباسی با تشویق ایستاده حاضران روبه‌رو شد و علیرضا داوودنژاد هم جایزه‌اش را به پاس تاثیر او بر فیلمسازی‌اش به وی تقدیم کرد.
به من بازی بدهید خانوم بنی‌اعتماد!
نوید محمدزاده که از صحنه تئاتر و با گریم به جشن انجمن منتقدان و نویسندگان آمده بود، برای دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در میان تشویق زیاد حاضران روی سن رفت و گفت: اصلا عصبانی نیستم و خیلی حالم خوب است. این جایزه، جایزه رضا درمیشیان است که به ما اعتماد کرد. به امید اکران «عصبانی نیستم»!
محمدزاده سپس خطاب به رخشان بنی‌اعتماد سخنانش را این‌طور ادامه داد: تورو خدا به من بازی بدهید چون مفتخرم برای شما بازی کنم.
خودسانسوری پرورش یافته در فیلمسازان
«خانه پدری» کیانوش عیاری در میان منتقدان سینمایی محبوبیت زیادی دارد و همین موضوع موجب شد سه جایزه اصلی این مراسم شامل بهترین فیلم‌نامه، کارگردانی و فیلم به این ساخته عیاری تعلق پیدا کند. عیاری وقتی برای دریافت جایزه روی سن حاضر شد، گفت: «امیدوارم همه فیلم‌هایی که در محاق توقیف هستند، فرصتی برای نمایش و عرضه داشته باشند. حقیقتا فکر می‌کنم آنقدر خودسانسوری در ما پرورده شده که هیچ فیلمسازی از خطوط قرمزی که مسوولان عالی‌رتبه نظام را نگران کند، عبور نمی‌کند. فیلم‌ها ممکن است مشکلات شخصی‌ای داشته باشند که کاملا قابل رفع است.»
جوایز فیلم‌های بلند سینمایی جشن منتقدان
بهترین دستاوردهای فنی و هنری: حمیدرضا سلیمانی (چ)/بهترین مهندسی صدا: بهمن اردلان و علی علویان(چ)/ بهترین چهره‌پردازی: محسن دارسنج (همه چیز برای فروش)/ بهترین طراحی صحنه و لباس:عباس بلوندی (چ)/خلاقیت و استعداد درخشان (فیلمساز اول): جمشید محمودی (چند مترمکعب عشق)/ بهترین تدوین: هایده صفی‌یاری (عصبانی نیستم)/ بهترین موسیقی متن: دیپلم افتخار: بهزاد عبدی (متروپل)تندیس: کارن همایونفر(همه چیز برای فروش)/ بهترین فیلمبرداری: حسین جعفریان(چ)/ بهترین بازیگر نقش دوم زن:ترانه علیدستی(زندگی مشترک آقای محمودی و بانو)/ بهترین بازیگر نقش دوم مرد: بابک حمیدیان(چ)/ بهترین بازیگر نقش اول زن: مریلا زارعی (شیار ۱۴۳)/ بهترین بازیگر نقش اول مرد: دیپلم افتخار: مهدی فخیم‌زاده (آذر، شهدخت، پرویز و دیگران)، تندیس: نوید محمدزاده (عصبانی نیستم)/ بهترین فیلم‌نامه: دیپلم افتخار: مصطفی کیایی (خط ویژه)، تندیس: کیانوش عیاری (خانه پدری)/ بهترین کارگردانی: دیپلم افتخار: رضا درمیشیان (عصبانی نیستم)، تندیس: کیانوش عیاری (خانه پدری)/ بهترین فیلم: جایزه ویژه هیات داوران: شهرام مکری (ماهی و گربه)، تندیس: کیانوش عیاری (خانه پدری)
خاطراتی که جان گرفت
علیرضا داوودنژاد فیلمسازی بود که در این دوره از جشن از او تقدیر به عمل آمد. داوودنژاد بعد از حضور روی صحنه از یکی از حاضران در سالن نام برد که ذکر نام او حس و حال افراد را تغییر داد و خاطرات روزهای قدیم سینما و فیلم‌های برجسته و مهم سینمای ایران را به خاطر آورد.داوودنژاد از علی عباسی که به عنوان تهیه‌کننده در فیلم «نازنین» با او همکاری داشت، درخواست کرد روی صحنه بیاید و حضور عباسی روی صحنه بغض برخی از اهالی سینما را به همراه داشت.
عباسی که خود هم با بغض سخن می‌گفت از روزهای ملا‌ل‌آور زندگی‌اش در پاریس گفت و به سال‌هایی اشاره کرد که دیگر امکان فعالیت در سینما را از دست داد. او گفت: «آنچه من در ده‌ها فیلمم انجام دادم از عشق بود اما پایان کارم در ۳۴ سالگی اتفاق افتاد. تلاش مذبوحانه‌ای کردم و تا سال ۶۷ دو فیلم دیگر کار کردم اما در تجربه سوم چون اقتدار نداشتم باعث ناکامی‌ام شد و فهمیدم که پرونده حرفه‌ام بسته شده است.»او ادامه داد: «آتشی که همیشه بر دلم خواهد ماند بردن فیلم‌ها، نگاتیو‌ها و پوزتیو از دفتر پیام بود و گفتند که این فیلم‌ها سوزانده شده اما بعدها فهمیدم که سوزانده نشده اما آتشی که بر دلم زده شده بود، ماند.
هرحرفه‌ای وقتی آتش بگیرد می‌تواند جایگزین داشته باشد اما پوزتیو و نگاتیو وقتی آتش بگیرد، جایگزینی ندارد.»این سخنانش علی عباسی با تشویق ایستاده حاضران روبه‌رو شد و علیرضا داوودنژاد هم جایزه‌اش را به پاس تاثیر او بر فیلمسازی‌اش به وی تقدیم کرد.
به من بازی بدهید خانوم بنی‌اعتماد!
نوید محمدزاده که از صحنه تئاتر و با گریم به جشن انجمن منتقدان و نویسندگان آمده بود، برای دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در میان تشویق زیاد حاضران روی سن رفت و گفت: اصلا عصبانی نیستم و خیلی حالم خوب است. این جایزه، جایزه رضا درمیشیان است که به ما اعتماد کرد. به امید اکران «عصبانی نیستم»!
محمدزاده سپس خطاب به رخشان بنی‌اعتماد سخنانش را این‌طور ادامه داد: تورو خدا به من بازی بدهید چون مفتخرم برای شما بازی کنم.
خودسانسوری پرورش یافته در فیلمسازان
«خانه پدری» کیانوش عیاری در میان منتقدان سینمایی محبوبیت زیادی دارد و همین موضوع موجب شد سه جایزه اصلی این مراسم شامل بهترین فیلم‌نامه، کارگردانی و فیلم به این ساخته عیاری تعلق پیدا کند. عیاری وقتی برای دریافت جایزه روی سن حاضر شد، گفت: «امیدوارم همه فیلم‌هایی که در محاق توقیف هستند، فرصتی برای نمایش و عرضه داشته باشند. حقیقتا فکر می‌کنم آنقدر خودسانسوری در ما پرورده شده که هیچ فیلمسازی از خطوط قرمزی که مسوولان عالی‌رتبه نظام را نگران کند، عبور نمی‌کند. فیلم‌ها ممکن است مشکلات شخصی‌ای داشته باشند که کاملا قابل رفع است.»
جوایز فیلم‌های بلند سینمایی جشن منتقدان
بهترین دستاوردهای فنی و هنری: حمیدرضا سلیمانی (چ)/بهترین مهندسی صدا: بهمن اردلان و علی علویان(چ)/ بهترین چهره‌پردازی: محسن دارسنج (همه چیز برای فروش)/ بهترین طراحی صحنه و لباس:عباس بلوندی (چ)/خلاقیت و استعداد درخشان (فیلمساز اول): جمشید محمودی (چند مترمکعب عشق)/ بهترین تدوین: هایده صفی‌یاری (عصبانی نیستم)/ بهترین موسیقی متن: دیپلم افتخار: بهزاد عبدی (متروپل)تندیس: کارن همایونفر(همه چیز برای فروش)/ بهترین فیلمبرداری: حسین جعفریان(چ)/ بهترین بازیگر نقش دوم زن:ترانه علیدستی(زندگی مشترک آقای محمودی و بانو)/ بهترین بازیگر نقش دوم مرد: بابک حمیدیان(چ)/ بهترین بازیگر نقش اول زن: مریلا زارعی (شیار ۱۴۳)/ بهترین بازیگر نقش اول مرد: دیپلم افتخار: مهدی فخیم‌زاده (آذر، شهدخت، پرویز و دیگران)، تندیس: نوید محمدزاده (عصبانی نیستم)/ بهترین فیلم‌نامه: دیپلم افتخار: مصطفی کیایی (خط ویژه)، تندیس: کیانوش عیاری (خانه پدری)/ بهترین کارگردانی: دیپلم افتخار: رضا درمیشیان (عصبانی نیستم)، تندیس: کیانوش عیاری (خانه پدری)/ بهترین فیلم: جایزه ویژه هیات داوران: شهرام مکری (ماهی و گربه)، تندیس: کیانوش عیاری (خانه پدری)
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر