آخرین حضور این ستاره در زمان نئاندرتال‌ها
یک ستاره دنباله‌دار که ۵۰ هزار سال است پدیدار نشده، به زودی در آسمان قابل مشاهده خواهد بود. آخرین باری که این ستاره دنباله‌دار در آسمان ما ظاهر شده، در زمان نئاندرتال‌ها بوده است.
همشهری آنلاین: یک ستاره دنباله‌دار که ۵۰ هزار سال است پدیدار نشده، به زودی در آسمان قابل مشاهده خواهد بود. آخرین باری که این ستاره دنباله‌دار در آسمان ما ظاهر شده، در زمان نئاندرتال‌ها بوده است.
به نقل از ساینس الرت، ستاره‌شناسان می‌گویند که عبور یک دنباله‌دار تازه کشف شده در هفته‌های آینده برای اولین بار در ۵۰ هزار سال از کنار زمین و خورشید با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.
این دنباله‌دار C/۲۰۲۲ E۳ (ZTF) نامیده می‌شود برای اولین بار در مارس سال گذشته از سوی برنامه بررسی آسمان نجومی معروف به ZTF در کالیفرنیا در حال عبور از مدار مشتری مشاهده شد. پس از عبور از مناطق یخی منظومه شمسی، این دنباله‌دار در ۱۲ ژانویه به نزدیکترین فاصله‌اش از خورشید خواهد رسید و در ۱ فوریه به نزدیکترین فاصله‌اش به زمین می‌رسد و از آسمان ما عبور می‌کند.
این دنباله‌دار به راحتی با یک دوربین دوچشمی قوی قابل مشاهده خواهد بود و اگر آلودگی نوری کم باشد و نور چراغ‌های شهری و ماه، تماشای آسمان را دشوار نکند، با چشم غیرمسلح هم دیده می‌شود.
توماس پرنس، استاد فیزیک در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا می‌گوید که این دنباله‌دار، در نزدیکترین فاصله‌اش نسبت به زمین، در درخشانترین حالت خود قرار خواهد داشت.
نیکلاس بیور، اخترفیزیکدان رصدخانه پاریس می‌گوید که این دنباله‌دار جنسی از یخ و غبار دارد، هاله‌ای مایل به سبز از خود ساطع می‌کند و تخمین زده می‌شود که قطری در حدود یک کیلومتر داشته باشد.
این باعث می‌شود که آن را به طور قابل توجهی کوچکتر از نئووایز، آخرین دنباله‌دار قابل مشاهده با چشم غیرمسلح که در مارس ۲۰۲۰ از زمین عبور کرد، و هیل‌باپ، که در سال ۱۹۹۷ با قطر بالقوه حدود ۶۰ کیلومتر از آسمان زمین گذشت، دیده خواهد شد. بنابراین در حالی که این دنباله‌دار در اوایل فوریه با عبور از زمین در درخشانترین حالت خود خواهد بود، وجود یک ماه کامل در آسمان می‌تواند دیدن آن را دشوار کند.
این دنباله‌دار برای اهالی نیمکره شمالی آخرین هفته ژانویه، زمانی که از میان صورت فلکی‌های دب اصغر و دب اکبر عبور می‌کند، قابل مشاهده است. ماه نو در آخر هفته، ۲۱ تا ۲۲ ژانویه فرصت خوبی برای تماشای این دنباله‌دار فراهم می‌کند. یک فرصت دیگر برای ردیابی این دنباله‌دار در آسمان، ۱۰ فوریه و زمانی است که از نزدیک مریخ عبور خواهد کرد.
پرینس می‌گوید که این دنباله‌دار بیشتر عمر خود را در فاصله حداقل ۲۵۰۰ برابر بیشتر از فاصله زمین از خورشید گذرانده است.
بیور می‌گوید که گمان می‌رود این دنباله‌دار از ابر اورت آمده باشد. فضایی کروی و پهناور در فاصله ۱ میلیون سال نوری از خورشید که طبق نظریه‌ای خانه اجرام یخی مرموز است.
آخرین باری که این دنباله‌دار از زمین گذشت، دوره پارینه سنگی پسین بود، یعنی زمانی که نئاندرتال‌ها هنوز در زمین پرسه می‌زدند. این دنباله‌دار احتمالا دوباره حدود ۵۰ هزار سال دیگر از دل منظومه شمسی عبور خواهد کرد. اما با این حال بیور معتقد است که احتمال دارد بعد از این بازدید ستاره دنباله‌دار از منظومه شمسی، احتمالا دارد که برای همیشه از این منطقه به بیرون رانده شود.
یکی از کسانی که می‌توانند این دنباله‌دار را از نزدیک تماشا کنند، تلسکوپ فضایی جیمز وب است. با این حال به گفته بیور، جیمز وب از آن عکس نمی‌گیرد و در عوض ترکیب دنباله‌دار را مطالعه می‌کند. هرچه دنباله‌داری به زمین نزدیکتر باشد، تشخیص ترکیبات آن‌ها برای تلسکوپ‌ها آسان‌تر خواهد بود.
به گفته پرنس، این «بازدیدکننده نادر» اطلاعاتی در مورد ساکنان منظومه شمسی ما فراتر از دوردست‌ترین سیارات به ما می‌دهد.
ارسال نظر