امید تازه برای درمان یک بیماری عذاب‌آور
دانشمندان با سلول‌های بنیادی موفق به ساخت عصب‌هایی شده‌اند که می‌تواند برای درمان پارکینسون در مغز بیماران کاشته شود.
دیجیاتو: دانشمندان با سلول‌های بنیادی موفق به ساخت عصب‌هایی شده‌اند که می‌تواند برای درمان پارکینسون در مغز بیماران کاشته شود.
دانشمندان در درمان جدیدی برای بیماری پارکینسون نوعی سلول بنیادی را در آزمایشگاه کشت و به سلول‌های عصبی تبدیل می‌کنند تا آن‌ها را به‌جای سلول‌های تخریب‌شده توسط بیماری قرار دهند. این درمان تا چند ماه دیگر اولین آزمایش انسانی خود را پشت سر می‌گذارد.
به گزارش گاردین، «راجر بارکر»، استاد دانشگاه کمبریج و از محققان اصلی این پروژه می‌گوید: «مدت زیادی طول کشید تا به این مرحله برسیم، اما خوشبختانه نتایج این آزمایش‌ها امیدوارکننده بوده و شاید تا چند سال دیگر بتوانیم کاشت بافت در مغز بیماران را به‌عنوان یک درمان استاندارد در اختیار داشته باشیم.»
بیماری پارکینسون زمانی به‌وجود می‌آید که سلول‌های عصبی تأمین‌کننده دوپامین شروع به ازبین‌رفتن می‌کنند. یکی از درمان‌های بالقوه برای این مشکل استفاده از بافت جنین‌های سقط‌شده به‌منظور جایگزین‌کردن سلول‌های دوپامین است. ولی این سازوکار به‌لحاظ مذهبی با انتقادهایی روبه‌رو بوده و در عمل تأمین بافت‌های کافی برای درمان دشوار است. این‌جاست که راهکار جدید محققان مطرح می‌شود.
آن‌ها برای انجام این کار از سلول‌های بنیادی استفاده می‌کنند که قابل کشت در آزمایشگاه و تبدیل‌شدن به سلول‌های دوپامین هستند. راجر بارکر می‌گوید: «می‌دانیم که قراردادن سلول‌های دوپامین در مغز کارساز است و جراحی آن هم خطرناک نخواهد بود.»
هزینه استفاده از این روش هم بسیار کمتر است، چون سلول‌های دوپامین که از سلول‌های بنیادی ساخته می‌شوند، یک نوع محصول استاندارد هستند. بارکر می‌گوید: «این یعنی ما حالا به نقطه‌ای رسیده‌ایم که می‌توانیم از کاشت سلول‌های بنیادی به‌عنوان درمانی برای بیماران پارکینسون استفاده کنیم. با این حال، پیش از آن که مطمئن شویم این روش جواب می‌دهد و می‌تواند درمان استانداردی برای پارکینسون باشد، به چند سال زمان دیگر نیاز داریم.»
آزمایش‌ها برای این درمان از چند ماه دیگر شروع می‌شود و در طول سال آینده میلادی ادامه خواهد داشت. سپس پیش‌بینی می‌شود که در سال‌های آتی آزمایش‌های بیشتر و بزرگ‌تری برای ارزیابی عملکرد این درمان انجام شود. در‌نهایت احتمال داده می‌شود که اگر همه چیز درست پیش برود، این درمان تا حدود پنج سال دیگر در دسترس بیماران قرار بگیرد.
ارسال نظر