این جانور هیچ‌جوره نمی‌میرد!
تاردیگرادها ( خرس آبی ) حیوانات کوچک و فوق‌العاده سختی هستند که می‌توانند طیف گسترده‌ای از خطرات را تحمل کنند.
خبرآنلاین: تاردیگرادها ( خرس آبی ) حیوانات کوچک و فوق‌العاده سختی هستند که می‌توانند طیف گسترده‌ای از خطرات را تحمل کنند.
تاردیگرادها با زیستگاه‌های خاصی در سراسر زمین، از کوه‌ها گرفته تا اقیانوس‌ها و صفحات یخی سازگار شده‌اند؛ انعطاف پذیری آنها همچنین می تواند به آنها کمک کند تا از ماجراجویی‌های تصادفی فراتر از ایمنی زیستگاه های بومی خود زنده بمانند، که می تواند به فرصت هایی منجر شود.
در یک مطالعه‌ای که اخیرا صورت گرفته‌است، محققان نمونه جدیدی از تنوع زیستی دیرگرم - گونه‌ای که قبلاً ناشناخته برای تپه‌های ماسه‌ای سازگار شده بود - را نشان می‌دهند و شواهد جدیدی ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد برخی از تاردیرگرادها زیستگاه‌هایی را با استعمار و سواری گرفتن در داخل حلزون‌ها پیدا کردند.
تاردیگرید تازه کشف شده از پارک ملی Rokua در منطقه Ostrobothnia شمالی فنلاند می آید، جایی که محققان آن را روی گلسنگ و خزه در یک جنگل تلماسه ای یافتند.
چشم انداز روکوآ توسط یخچال ها و باد شکل گرفته است و تپه های شنی از دیگر ویژگی‌های این منطقه است؛ این منطقه همچنین خانه یک جنگل تپه های داخلی غنی از گلسنگ است، زیستگاهی که توسط فعالیت های انسانی تهدید می شود.
تیمی از دانشمندان به سرپرستی ماتئو وکی، زیست‌شناس دانشگاه جیواسکیلا، از روکوا بازدید کردند تا خزه، گلسنگ، خاک برگ و ریشه‌های علف را از روی ماسه جمع‌آوری کنند.
آنها نه تنها تاردیگرادها را پیدا کردند، بلکه گونه جدیدی را پیدا کردند. این تنها پنجمین عضو شناخته شده از مجموعه Macrobiotus pseudohufelandi است، گروه کوچکی از تاردیگرادها با سازگاری هایی مانند پاها و پنجه های کوچک شده برای زندگی در زیر زمین.
محققان این گونه را Macrobiotus naginae نامیدند که اشاره ای به ناگینی، یک شخصیت مار از کتاب های «هری پاتر» است.
محققان خاطرنشان می‌کنند که مانند بسیاری از حیوانات زیرزمینی، این تاردیگرادها ممکن است اندام‌های کوچک‌تری را برای شکل ساده‌تری برای خزیدن در خاک یا ماسه تکامل کرده باشند.
و در حالی که همه تاردیگرادها به آب نیاز دارند، آنها همچنین دارای یک قدرت فوق العاده برای زنده ماندن در دوره های خشک طولانی هستند که می تواند در محیط های خشک تر مفید باشد.
تاردیگرادها آب را از بدن خود بیرون می ریزند و به یک لکه خشک و تقریباً تخریب ناپذیر به نام تون تبدیل می شوند. در این حالت معلق، تاردیگراد می تواند سال ها یا دهه ها زنده بماند، سپس به طور ناگهانی در حضور آب زنده شود.
حالت تون می تواند تاردیگرادها را در برابر طیف وسیعی از خطرات دیگر نیز محافظت کند، از جمله دمای شدید، فشار بالا، کمبود اکسیژن، بمباران اشعه ایکس، شلیک از تفنگ، و قرار گرفتن در معرض خلاء فضا.
این توانایی ممکن است به تاردیگرادها کمک کند تا دوره های خشکی را در زیستگاه خود تحمل کنند، یا می تواند به آنها کمک کند تا مکان های جدید را با محافظت از آنها در قلمروی غیرقابل پذیرش، در صورتی که باد آنها را با خود برد، مستعمره کنند.
ارسال نظر