میلیاردر‌ها چگونه پول خود را هدر می‌دهند؟!

فرارو: در یونان باستان، لباس‌های ارغوانی رنگ و وعده‌های غذایی روزانه ماهی تازه نشانه‌های دارا بودن ثروت و تجمل بودند. در زمان فراعنه مصر، ثروتمندان ثروت خود را خرج تخم شترمرغ و عطر‌های ساخته شده از زعفران، دارچین و سایر ادویه‌های عجیب و غریب می‌کردند. در قرون وسطی لندنی‌های مرفه هزینه‌های زیادی را صرف خرید فلفل، لباس‌های مخملی و لیمو می‌کردند. در دهه ۱۹۲۰ میلادی اهالی ثروتمند نیویورک کت‌های خز، کانورتیبل (خودروی با سقف جمع شونده) و دستبند‌های مروارید را به نمایش گذاشتند.

به نقل از ال پائیس، «دانا توماس» نویسنده و روزنامه نگار در کتاب «دلوکس: چگونه تجمل درخشش خود را از دست داد» می‌نویسد که تمام آن محصولات در آن زمان هزینه زیادی داشتند و تنها توسط پادشاهان، نخبگان مذهبی، اشراف زمین‌دار، بزرگان صنعت، تاجران نفت، دلالان اسلحه و فروشندگان مشروب قاچاق در دوران ممنوعیت خرید و فروش مشروبات الکلی در امریکا تهیه می‌شدند و تنها آنان استطاعت مالی خریداری چنین محصولاتی را داشتند.

چه زمانی تجمل گرایی دموکراتیزه شد؟ برخی مخالفان این نظر می‌گویند اصلا هرگز چنین امری محقق نشد. دانا توماس معتقد است که تجمل واقعی همواره در دست یک «اقلیت انحصاری» و به عنوان «کالایی نفیس» بوده و باقی خواهد ماند. تجملاتی که برای افراد دارای ثروت معمولی در دسترس است چیزی که نخبگان نیویورکی در دهه ۱۹۲۰ میلادی آن را «انبوهی از پول‌های جدید» نامیدند چیزی جز جایگزین‌های پیش پا افتاده و مبتذل نیستند: تجمل بدون درخشش.

سه روز فوق تجملی در سنگاپور

بیایید به نمونه‌ای از تجمل واقعی در پاییز ۲۰۲۲ میلادی نگاه کنیم در ریخت وپاشی که تنها عده کمی از پس آن بر می‌آیند. این معادل تقریبا هزینه‌ای است که ۳۰۰۰ سال پیش برای یک کاروان بادیه‌نشین به منظور آوردن یک شیشه عطر چوب صندل به قصری در اقصر مصر صرف می‌شد.

چقدر می‌توان برای گذراندن یک آخر هفته در سنگاپور یکی از گران‌ترین نقاط سیاره زمین خرج کرد؟ میزان هزینه بستگی به زمان سال دارد. بیایید به مسابقات فرمول یک «گرند پریکس» سنگاپور نگاه کنیم یک میعادگاه سالانه که در اوایل اکتبر برگزار می‌شود و نمونه‌ای از تجمل چشمگیر جهانی است.

یک طرفدار ولخرج مسابقات فرمول یک می‌توانست با شبی ۱۳۰۰۰ دلار در سوئیت انحصاری طبقه ۳۲ هتل ریتز اقامت داشته باشد. دسترسی نامحدود به میدان مسابقه و مناطق وی آی پی از جمله مزایای آن بودند که ردبول تمام این موارد را با قیمت ۱۰۸۰۰ دلار ارائه کرد. میز دو نفره برای لذت بردن از غذا‌های محلی و بین المللی در Zen یک رستوران سه ستاره میشلن گران‌ترین رستوران در شهر آن هزینه‌ای حدود ۱۶۰۰ دلار با خوراکی‌های اضافی و نوشیدنی را به همراه دارد.

یک شام رمانتیک با موسیقی توسط یک دی جی بین المللی در یکی از کلوب‌های شبانه شناور «مارینا بی» چطور است؟ مبلغ آن برای هر نفر ۱۲۰۰ دلار خواهد بود و یا یک میز گروهی خصوصی در یک مهمانی پس از مسابقات گرند پریکس با سینی‌هایی از صدف تازه، خاویار درجه یک، و یک بار باز از شامپاین پریر-ژوئت و ودکای لهستانی «بلودر» و تکیلا چطور است؟ هزینه آن در نایت کلاب «آمبرلانژ» ۴۵ هزار دلار است جایی که محل برگزاری مهمانی‌های مورد علاقه رانندگان فرمول یک مانند «نیکو روزبرگ» و «فرناندو آلونسو» بوده است. آن‌هایی که خیلی خسیس به نظر می‌رسند می‌توانند سوئیت Noir یک اتاق خصوصی در رستوران Le Noir را با ۷۰۰۰۰ دلار رزرو کنند.

وقتی آنجا هستند چرا کنسرت ستارگان مشهوری مانند مارشملو (دی جی امریکایی و تهیه کننده موسیقی الکترونیک)، وست لایف (یک گروه مشهور ایرلندی)، سوئد هاوس مافیا (یک ابر گروه موسیقی هاوس سوئدی)، بلک آید پیز (یک گروه موسیقی آمریکایی در سبک هیپ هاپ، رپ، پاپ و آر‌اند بی)، گرین دی (از گروه‌های بزرگ سبک موسیقی پانک راک) را تماشا نکنند؟ هزینه بلیت آن ۵۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار است به علاوه هزینه لیموزین یا قایق تفریحی اجاره‌ای که آن‌ها را سخاوتمندانه به کنسرت می‌برد.

به پرواز‌های رفت و برگشت برخی از امکانات اضافی مانند سافاری شبانه خصوصی در باغ وحش سنگاپور یا ذخیره گاه حیات وحش ماندای، خرید در فروشگاه بزرگ پاراگون، گالری هنری Ion Orchard و هتل «مارینا بی‌سندز» سنگاپور را نیز اضافه کنید. باید برای برنامه ریزی گذراندن چنین آخر هفته‌ای در سنگاپور حدود ۵۰۰ هزار دلار کنار بگذارند. هم چنین برای جریمه انداختن زباله در اماکن عمومی ۷۰۰ دلار جریمه خواهند شد.

چه کسی می‌تواند از پس چنین آخر هفته پرخرجی بربیاید؟ به گفته «هیلاری هافور» از «بیزینس اینسایدر» تنها میلیاردر‌ها و وارثان ثروت قدیمی آریستوکراسی خرج کنندگان بزرگ هستند که به طور معمول ۵۰ تا ۸۰ میلیون دلار در سال برای سبک زندگی مجلل خود هزینه می‌کنند. مولتی میلیونر‌های معمولی ممکن است گاهی چنین هزینه گزافی را بپردازند، اما تا پایان سال کمربندشان را محکم می‌بندند.

میلیاردر‌های امروزی فراعنه آخرالزمان هستند که تقریباً با قدرت مطلق بر دنیای تجارت حکومت می‌کنند. بر اساس شاخص ثروت کلان Wealth-X که سالانه توسط شرکت مشاوره Altrata تهیه می‌شود تعداد این ابر ثروتمندان تنها ۳۳۱۱ نفر در سراسر جهان است. این میلیاردر‌ها ۱۳.۹ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل می‌دهند که از لحاظ تاریخی تمرکز بی‌سابقه‌ای از ثروت محسوب می‌شود.

توزیع جغرافیایی ثروتمندترین افراد جهان در سالیان اخیر تغییر کرده است. آنان دیگر تقریبا به طور انحصاری در ایالات متحده و کشور‌های غرب اروپا سکونت ندارد مناطقی که البته هنوز هم میلیارد‌های زیادی را در خود جای داده اند: ۱۸۸ نفر در نیویورک، ۸۵ نفر در سانفرانسیسکو؛ ۵۹ نفر در لس آنجلس؛ ۷۷ نفر در لندن و ۳۳ نفر در پاریس. با این وجود، اکنون هنگ کنگ ۱۱۴ میلیاردر دارد و در شهر‌های دیگر مانند مسکو ۷۷ نفر، پکن ۶۳ نفر، شنژن ۴۴ نفر، دبی ۳۸ نفر، سائوپائولو ۳۳ نفر، بمبئی ۴۰ نفر و در سنگاپور ۵۰ نفر از میلیاردر‌ها حضور دارند.

وقتی چیز‌های زیادی دارید چگونه پول خود را خرج کنید؟

می‌توان فکر کرد که سبک زندگی و عادات مصرف ثروتمندان بهترین معیار برای تجمل معاصر است. با این وجود، هافور می‌گوید که این لزوما درست نیست. او می‌گوید: «افراد با ثروت‌های بزرگ واقعا می‌توانند خودنمایی کنند. اما آنانی که ثروت زیادی دارند به ندرت می‌خرند یا حداقل صرفا برای نشان دادن توانایی خرید گران‌ترین چیز‌ها را نمی‌خرند». برای مثال، «ایلان ماسک» پول کافی برای خرید توئیتر را دارد و فردی پیشرو در گردشگری فضایی خصوصی است، اما می‌گوید که خانه ندارد و روی کاناپه‌های دوستانش می‌خوابد.

ابر ثروتمند ناشناس دیگری است که ثروت‌اش تا اندازه‌ای کم‌تر ماسک است و جزایر و هواپیما‌های خصوصی با بدنه پلاتین، ترافل سفید (نوعی قارچ خوراکی گران قیمت و کمیاب) از پیمونت در شمال غربی ایتالیا یا پنیر «پول» گران‌ترین پنیر جهان را از صربستان می‌خرد که قیمت هر پوند آن هزار دلار است. این ثروتمندان کسانی هستند که به طور مرتب در گران‌ترین رستوران‌های جهان شام می‌خورند خواه Utraviolet در شانگهای یا Masa و Per Se در نیویورک یا Sublimotion در ایبیزا. آخرین رستوران رستورانی مدیترانه‌ای است که «پاکو رونکرو» معروف‌ترین آشپز در سراسر اسپانیا سرآشپز آن است و دارای منویی با ۲۰ غذا (و البته سه ستاره میشلن) است که برای هر نفر هزینه‌ای ۱۵۰۰ دلاری به همراه دارد.

گران‌ترین چیز در جهان چیست؟

پادماده‌ (antimatter) قیمتی ۶۲.۵ تریلیون دلار در هر گرم را دارد. با این وجود، به نظر نمی‌رسد که هیچ فردی حتی اگر بتواند بر مسائل لجستیکی عمده غلبه کند حاضر به پرداخت این هزینه باشد تا به بخشی از آن دست پیدا کند. با این وجود، این یک سرمایه‌گذاری بسیار سودآور خواهد بود، زیرا قیمت پاد ماده در سال ۲۰۰۸، ۲۳ میلیارد دلار در هر گرم بود. به عبارت دیگر، قیمت پاد ماده ظرف مدت ۱۳ سال تقریبا سه برابر افزایش یافته است، زیرا فرآیند تولید آن رایج‌تر شده است. پاد ماده از برخورد ذرات هیدروژن یا استفاده از کندکننده‌های ضد پروتون در آزمایشگاه‌های بسیار تخصصی ساخته می‌شود.

تا آنجا که ما می‌دانیم هیچ کس دوز‌های کوچک پادماده را خریداری نمی‌کند. با این وجود، ابر ثروتمندان قطعاً کالا‌های کمیابی مانند خودروی رولز رویس بوت تیل ۳۰ میلیون دلاری، ساعت مچی هالوسینیشن ۵۰ میلیون دلاری ساخت جواهرسازی بریتانیایی «گراف دایمندز» و قایق‌های تفریحی با روکش طلا مانند Yacht History Supreme که توسط یک میلیاردر ناشناس مالزیایی به قیمت ۴.۸ میلیارد دلار خریداری شده را می‌خرند.

برخی دیگر از آن ثروتمندان ریزه کاری‌های ساده‌تری مانند گوشی فالکون آیفون ۶ سوپرنوا ۴۸ میلیون دلاری با الماس صورتی بزرگ پشت آن به عنوان گران‌ترین گوشی جهان یا تختخواب ۶.۵ میلیون دلاری «سوپریم بالداچینو» طراحی شده توسط «استوارت هیوز» با خاکستر، گیلاس، شاه بلوط، الماس، یاقوت کبود و طلای ۲۴ قیراطی تزئین شده را ترجیح می‌دهند.

در مورد هتل‌های گران قیمت هیچ یک از هتل‌های زیردریایی لاکچری گران قیمت‌تر از اقامت در هتل زیردریایی لاورز دیپ در سنت لوسیا جزیره‌ای کوچک در دریای کارائیب نیستند. هزینه یک شب اقامت در آن هتل ۲۹۲ هزار دلار است. اقامت در سوئیت «امپتی» نه چندان دورتر در هتل پالمز کازینو در لاس وگاس با هزینه اقامت شبی ۱۰۰ هزار دلار امکان‌پذیر است. دو هتل لوکس یاد شده، پنت هاوس هتل مارک نیویورک و سوئیت سلطنتی در هتل پرزیدنت ویلسون ژنو که هر دو هزینه اقامت‌شان شبی ۷۰ هزار دلار است را از صدر فهرست خارج کرده اند.

بدون غده فانوس ماهی، هرگز

آیا به اندازه کافی خورده اید؟ اگر نه، پس یک بشقاب گنوکی آبی در رستوران گلدن گیتس نیویورک به قیمت ۴۴۰۰ دلار چطور است؟ پر کردن روی این ظرف پاستا ممکن است ولخرجی محسوب شود، زیرا رنگ آبی موجود در خمیر از ترشحات غده فانوس ماهی به دست می‌آید که یک ماده بسیار کمیاب و گران قیمت.

چتر ساخته شده از چرم تمساح در فروشگاه Billionaire Couture تاسیس شده توسط «فلاویو بریاتوره» مدیر سابق تیم‌های رنو و بنتون در فرمول یک و «آنجلو گالاسو» طراح ایتالیایی در لندن بیش از ۵۰۰۰۰ دلار به فروش می‌رسد. چه کسی این چتر‌ها را می‌خرد؟ افرادی مانند «دیوید بکهام» فوتبالیست و «پل مک کارتنی» خواننده و آهنگساز مشهور.

بله، شما هم چنین می‌توانید یک دوچرخه پلاتینیومی به قیمت ۴۰۰۰۰۰ دلار، جاروبرقی تزئین شده با کریستال‌های سواروسکی به قیمت ۲۰۰۰۰ دلار، چمدان‌های ساخته شده از چوب بسیار گرانبهای درخت آبنوس، چرم و موی اسب به قیمت ۱۰ هزار دلار، پستانک‌های سیلیکونی با روکش الماس به قیمت ۱۷۰۰۰ دلار را خریداری کنید و این فهرست کماکان ادامه پیدا می‌کند چرا که دنیای کاملی از کالا‌های لوکس عجیب و غریب وجود دارد.

در هر حال، در مقایسه با بسیاری از افراط‌های عجیب و غریب که پیش‌تر توضیح داده شد خرید یک جزیره واقعاً گران نیست. افراد مطلع می‌گویند که شما می‌توانید Orivaru یک جزیره زیبای دست نخورده در مجمع الجزایر مالدیو را تنها با ۱۱ میلیون دلار خریداری کنید. حتی می‌توانید با قیمتی کم‌تر یک جزیره خصوصی کوچک ۰.۲ هکتاری در نزدیکی راسکین در فلوریدا را بخرید که چندی پیش به قیمت ۵ میلیون دلار فروخته شد.