کشف عجیب‌ترین کرم جهان
زیست‌شناسی اسپانیایی که یک موجود آب شیرین را در رودخانه اورینوکو کشف کرد فکر می‌کند که اطلاعات زیادی برای ارائه به ما در اختیار دارد.
فرارو: چند سال پیش، «کارلوس آ. لاسو» زیست‌شناس زمانی که کرمی با ظاهری عجیب را با ذره بین بررسی کرد یک آزمایش دوگانه انجام داد. او فکر می‌کرد که این شیء احتمالا می‌تواند «ریشه یک گیاه، یک ساقه گیاهی یا یک موجود ناشناخته دیگر» باشد. در طول دوره شیوع کووید -۱۹ او نمونه را برای یک متخصص فرستاد. چند ماه پس از آن «ماریو لوندونو» از دانشگاه آنتیوکیا در کلمبیا این کشف را تایید کرد: آن چه کشف شده بود یک کرم آب شیرین از اعماق رودخانه اورینوکو بوده رودخانه‌ای به طول ۲۷۳۵ کیلومتر که بخش‌هایی از مرز بین ونزوئلا و کلمبیا را تشکیل می‌دهد.
به نقل از ال پائیس، لاسو می‌گوید: «گونه‌های آب شیرین معمولا در نزدیکی ساحل یافت می‌شوند. نکته قابل توجه این است که من این کرم‌ها را در آب‌های عمیق در بیش از ۹۶۵ کیلومتری دورتر از اقیانوس پیدا کردم». نکته دیگری که توجه زیست‌شناس را به خود جلب کرد این بود که کرم‌ها به نرم تنان چسبیده بودند. طبق فرضیه «لاسو» این امر دلالت بر رابطه بین بی‌مهرگان دارد.
لاسو که شهروند بومی مادرید است نزدیک به ۱۲ سال در امریکای لاتین کار کرده و بررسی‌هایی را برای مطالعه تنوع زیستی جانوران آبزی و منابع هیدروبیولوژیکی در دهانه اورینوکو انجام داده است. او در پورتو کارنو در بخش ویچادا در کلمبیا مستقر است.
این پژوهشگر که با انستیتو هومبولت در بوگوتا در کلمبیا همکاری دارد می‌گوید: «ما در فصل خشک از ژانویه تا آوریل زمانی که سطح رودخانه از ۹ متر تجاوز نمی‌کند غواصی را انجام می‌دهیم».
لاسو و لوندونو معتقدند که این نمونه تاکنون برای جامعه علمی شناخته نشده و متعلق به جنس Manayunkia از خانواده Sabellidae است. آنان معتقدند این کرم ناقل انگل‌های موجود در ماهی‌ها مانند سالمون است موضوعی که می‌تواند برای صنعت آبزی‌پروری مهم باشد. هم چنین، آنان بر این باورند که علاوه بر ظرفیت‌های به دام انداختن انگل‌ها این کرم می‌تواند دلیلی بر پسروی دریایی باشند که در مناطق آمازون و اورینوکو رخ داده است.
برخی از نظریه‌های علمی که به شدت مورد بحث قرار گرفته‌اند نشان می‌دهند که یک دریای وسیع و کم عمق ممکن است بخش‌های بزرگی از آمریکای جنوبی از جمله حوضه آمازون و اورینوکو را برای میلیون‌ها سال پوشش داده باشد. بر اساس نتیجه مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۷ میلادی در مجله Science Advances منتشر شد دریای کارائیب مناطق آب شیرین را که از ونزوئلا و کلمبیا امروزی تشکیل شده‌اند در دو موقعیت مختلف در طول میوسن (اولین دوره زمین شناسی) غوطه‌ور کرد. نتیجه این بررسی تکامل و توزیع جانوران در منطقه را توضیح می‌دهد.
مانند آمازون، اورینوکو که می‌تواند به عمق بیش از ۹۱ متر برسد در معرض تغییراتی در اکوسیستم خود قرار گرفت که باعث شد برخی از گونه‌ها منقرض شوند و برخی دیگر از طریق سازگاری با شرایط جدید زنده بمانند. لاسو توضیح می‌دهد که این رخداد در حال حاضر در چتر دریایی یا ماهی آب شیرین که اجدادشان در این رودخانه‌ها کشف شده‌اند مشهود است.
یکی از ویژگی‌هایی که اکوسیستم اورینوکو را با بیش از ۱۶۵۰ ماهی که تاکنون شناسایی شده‌اند مشخص می‌سازد تنوع زیستی شگفت‌انگیز آن است. به گفته لاسو هر بار که کاوشی در این منطقه انجام می‌شود چیز تازه‌ای کشف می‌شود. او می‌افزاید: «یافتن موجودات ناشناخته در محیط‌های گرمسیری آمریکای جنوبی نسبتا رایج است».
برای یافتن جانوران جدید که اغلب در مکان‌های غیرمنتظره پنهان می‌مانند لاسو از روش‌های استاندارد جمع آوری فراتر رفته است. او می‌گوید: «من نمونه برداری‌های شبانه را در اعماق زیاد با ترال‌های زئوپلانکتون، تله‌های نور و غواصی در زیر آب انجام می‌دهم».
او عادت دارد با صبر و حوصله عجیب‌ترین زیستگاه‌ها را بررسی کند و اغلب ذره بین خود را درون تنه‌ها و ریشه‌ها قرار می‌دهد. او می‌گوید: «ما در انستیتو هومبولت در همکاری با دانشگاه لوس آندس کلمبیا مطالعات بر روی DNA محیطی را در اعماق دریا انجام می‌دهیم که اغلب با عنوان «متابارکدینگ» (Metabarcoding) (روشی است که امکان شناسایی همزمان بسیاری از گونه‌ها را در یک نمونه فراهم می‌کند. تفاوت اصلی بین بارکد و متابارکد در این است که متابارکد بر روی یک ارگانیسم خاص تمرکز نمی‌کند بلکه هدف آن تعیین ترکیب گونه‌ها در یک نمونه است) شناخته می‌شود. این تکنیک جدید مواد ژنتیکی آزادانه در اکوسیستم‌های اقیانوسی و بسیاری از سیستم‌های آبخوان را مورد مطالعه قرار می‌دهد یک روش غیرتهاجمی برای ارزیابی ترکیب و توزیع موجودات زنده در زیستگاه‌های مختلف است.
ارسال نظر