مردم وین غافل از مذاکرات هسته ای ایران
همچنان هیئت‌های مذاکره کننده هسته ای در وین از «پرانتزها»ی حاوی اختلاف‌نظر می‌گویند؛ دوازدهمین روز مذاکرات هسته ای ایران و گروه ۱+۵ روز گذشته (سه شنبه) ۱۳ ژولای با سفر وزرای خارجه آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان به وین برای کم کردن تعداد این پرانتزها همراه بود.
عصر ایران: همچنان هیئت‌های مذاکره کننده هسته ای در وین از «پرانتزها»ی حاوی اختلاف‌نظر می‌گویند؛ دوازدهمین روز مذاکرات هسته ای ایران و گروه ۱+۵ روز گذشته (سه شنبه) ۱۳ ژولای با سفر وزرای خارجه آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان به وین برای کم کردن تعداد این پرانتزها همراه بود.
«جان کری» وزیر خارجه آمریکا پس از آنکه به کابل رفت و میان «عبدالله عبدالله» و «اشرف غنی» میانجگری کرد و افغانستان را از بحرانی دیگر دور کرد ظهر روز گذشته راهی وین شد و به محل اقامت وزیر خارجه ایران رفت تا یک هفته مانده به پایان ضرب الاجل دستیابی به توافق نهایی، نشست خود با ظریف را «فوق العاده» اما «آغاز راه» توصیف کند.
نامه نیوز نوشت: ظریف روز گذشته به طور جداگانه با وزرای خارجه آمریکا و انگلیس دیدار کرد؛ در حالی که جان کری ضمن مثبت ارزیابی کردن مذاکرات خود با هیئت ایرانی، از ادامه حضور در وین برای ادامه مذاکرات در روزهای آینده خبر داد، ویلیام هیگ اما گفت که در نشست دوجانبه ای که با ظریف داشته است مذاکرات شاهد هیچ پیشرفتی قابل توجهی نبوده است. اختلاف نظری که در فرصت باقی مانده تا بیستم ژولای احتمال تمدید مذاکرات را تشدید بخشیده است.
وزرای خارجه آلمان و فرانسه روز گذشته ، ساعاتی پس از حضور در وین و مذاکره با همتایان ایرانی و غربی خود، این شهر را ترک کردند تا تصمیم گیری درباره احتمال تمدید زمان ادامه مذاکرات و یا دستیابی به توافق نهایی به امروز (دوشنبه) ۱۴ ژولای و در ادامه حضور جان کری در وین اتخاذ شود.
وزیر خارجه کشورمان اما روز گذشته در پیامی در توییتر نشانه خوب و قابل تاملی از سرنوشت روزهای آینده مذاکرات و از نتیجه مذاکرات روز گذشته خود با همتایان غربی‌اش ارائه کرد و گفت ما «میتوانیم یکشنبه آینده تاریخ ساز شویم.» وی تاکید کرد که خالصانه رفتار میکند و همین انتظار را از طرف مقابلش دارد.
مردم اتریش، بی خبر از هیاهوی هتل کوبرگ و آشنا با کوه‌های ایران
خبرنگاران ایرانی که سهم زیادی در انعکاس اخبار مربوط به مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ در ادوار گذشته مذاکرات که در شهرهای وین و ژنو برگزار می‌شد را بر عهده داشتند اما یک به یک و با نزدیک شدن به ۲۰ ژولای، ( ۲۹ تیر) درحال ورود به شهر وین هستند؛ پرواز رو گذشته دبی به سمت وین که همزمان با ورود جان کری به پایتخت اتریش بود، شاید فرصت خوبی برای اطلاع از نظر مسافرانی بود که عازم شهری بودند که در روزهای آینده قرار است احتمالا شاهد رخدادی تاریخی باشد، باشد.
از پسری که ۲۳ ساله و دانشجو بود و در وین زندگی می کرد اول درباره ایران پرسیدم که آیا این کشور را می شناسد یانه؟ کمی فکر کرد و گفت میشناسم، اسم این کشور را شنیدم. اما وقتی درباره مذاکرات ۱+۵ و ایران که در وین در جریان است پرسیدم گفت که «تا حدی» در جریان برگزاری این مذاکرات است اما هیچگاه آن را دنبال نکرده است و علاقه ای هم به اینگونه اخبار و مسائل ندارد. وقتی از این جوان اتریشی درباره فضاسازی برخی از کشورهای غربی درباره ایران و برنامه هسته ای صلح آمیز این کشور می پرسم: به صراحت پاسخ جالبی داده و می گوید «هر مردمی حق تصمیم گیری برای سرنوشت و مسیر کشور خود را دارند و هیچ کشوری نباید تنها بر پایه منافع خود کشور دیگری را از برنامه صلح آمیز هسته ای منع کند.»
در ادامه این سفر به زن و شوهری برخوردم که برای گذراندن تعطیلات تابستانی به وین می آمدند؛ زنی اهل اسلواکی به همراه همسرش که اهل آفریقای جنوبی بود و در شهر کیپ تاون ساکن بودند و کار اقتصادی انجام می دهند.
وقتی از خانم درباره ایران پرسیدم بر خلاف جوان اتریشی به سرعت پاسخ داد و گفت که ایران را می شناسد، ایران را با کوه هایش و شرایط خوب این کشور برای اسکی می شناسد و تاکید کرد که برادرش پیشتر به ایران آمده بود و به واسطه برادرش ایران را به خوبی میشناسد. وقتی از وی درباره مذاکرات وین پرسیدم، گفت که زیاد در جریان این مذاکرات نیست ولی تمایل دارد که بداند در وین چه خبر است و آیا شرایط به گونه ای است که توافق نهایی حاصل شود و یا نه؟ موضوعی که در ادامه به تبادل نظر خوبی میان ما انجامید.
وین در شب فینال جام جهانی؛ طرفدار آلمان اما عاشق مسی
مردم وین اما شب گذشته همانند مردم دیگر کشورهای جهان به دور از سیاست و حتی به دور بحران‌هایی که مردم خاورمیانه در روزهای گذشته از سر گذراندند به تماشای فوتبال نشستند؛ تماشای بازی فینال رقابت های جام جهانی بیستم میان تیم‌های آلمان و آرژانتین. سری به یکی از کافه هتل‌های اطراف هتل محل اقامتم زدم، جایی که جمعیت اندکی در لابی هتل به تماشای فوتبال نشسته بودند؛ وقتی از آنها پرسیدم که طرفدار کدام تیم هستند اغلب طرفدار آلمان بودند و شاید تنها چند نفر خود را طرفدار تیم آرژانتین معرفی کردند اما جالب آن بود که همه آنهایی که طرفدار تیم آلمان بودند هم در زمان حمله تیم آرژانتین به سمت دروازه آلمان یک صدا مسی را صدا می زدند و در آخر هم با قهرمانی آلمان را به هم تبریک گفتند و لابی هتل را ترک کردند.
وین این روزها آرام است، شاید به مثابه همه روزهای قبل تر خود. هتل کوبورگ اما پر از خبر است و هیاهو. پر از جنجال است و رایزنی های دیپلماتیک. رایزنی هایی که قرار است به یک مناقشه ۱۱ ساله درباره پرونده هسته ای ایران پایان دهد یا...
«جان کری» وزیر خارجه آمریکا پس از آنکه به کابل رفت و میان «عبدالله عبدالله» و «اشرف غنی» میانجگری کرد و افغانستان را از بحرانی دیگر دور کرد ظهر روز گذشته راهی وین شد و به محل اقامت وزیر خارجه ایران رفت تا یک هفته مانده به پایان ضرب الاجل دستیابی به توافق نهایی، نشست خود با ظریف را «فوق العاده» اما «آغاز راه» توصیف کند.
نامه نیوز نوشت: ظریف روز گذشته به طور جداگانه با وزرای خارجه آمریکا و انگلیس دیدار کرد؛ در حالی که جان کری ضمن مثبت ارزیابی کردن مذاکرات خود با هیئت ایرانی، از ادامه حضور در وین برای ادامه مذاکرات در روزهای آینده خبر داد، ویلیام هیگ اما گفت که در نشست دوجانبه ای که با ظریف داشته است مذاکرات شاهد هیچ پیشرفتی قابل توجهی نبوده است. اختلاف نظری که در فرصت باقی مانده تا بیستم ژولای احتمال تمدید مذاکرات را تشدید بخشیده است.
وزرای خارجه آلمان و فرانسه روز گذشته ، ساعاتی پس از حضور در وین و مذاکره با همتایان ایرانی و غربی خود، این شهر را ترک کردند تا تصمیم گیری درباره احتمال تمدید زمان ادامه مذاکرات و یا دستیابی به توافق نهایی به امروز (دوشنبه) ۱۴ ژولای و در ادامه حضور جان کری در وین اتخاذ شود.
وزیر خارجه کشورمان اما روز گذشته در پیامی در توییتر نشانه خوب و قابل تاملی از سرنوشت روزهای آینده مذاکرات و از نتیجه مذاکرات روز گذشته خود با همتایان غربی‌اش ارائه کرد و گفت ما «میتوانیم یکشنبه آینده تاریخ ساز شویم.» وی تاکید کرد که خالصانه رفتار میکند و همین انتظار را از طرف مقابلش دارد.
مردم اتریش، بی خبر از هیاهوی هتل کوبرگ و آشنا با کوه‌های ایران
خبرنگاران ایرانی که سهم زیادی در انعکاس اخبار مربوط به مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ در ادوار گذشته مذاکرات که در شهرهای وین و ژنو برگزار می‌شد را بر عهده داشتند اما یک به یک و با نزدیک شدن به ۲۰ ژولای، ( ۲۹ تیر) درحال ورود به شهر وین هستند؛ پرواز رو گذشته دبی به سمت وین که همزمان با ورود جان کری به پایتخت اتریش بود، شاید فرصت خوبی برای اطلاع از نظر مسافرانی بود که عازم شهری بودند که در روزهای آینده قرار است احتمالا شاهد رخدادی تاریخی باشد، باشد.
از پسری که ۲۳ ساله و دانشجو بود و در وین زندگی می کرد اول درباره ایران پرسیدم که آیا این کشور را می شناسد یانه؟ کمی فکر کرد و گفت میشناسم، اسم این کشور را شنیدم. اما وقتی درباره مذاکرات ۱+۵ و ایران که در وین در جریان است پرسیدم گفت که «تا حدی» در جریان برگزاری این مذاکرات است اما هیچگاه آن را دنبال نکرده است و علاقه ای هم به اینگونه اخبار و مسائل ندارد. وقتی از این جوان اتریشی درباره فضاسازی برخی از کشورهای غربی درباره ایران و برنامه هسته ای صلح آمیز این کشور می پرسم: به صراحت پاسخ جالبی داده و می گوید «هر مردمی حق تصمیم گیری برای سرنوشت و مسیر کشور خود را دارند و هیچ کشوری نباید تنها بر پایه منافع خود کشور دیگری را از برنامه صلح آمیز هسته ای منع کند.»
در ادامه این سفر به زن و شوهری برخوردم که برای گذراندن تعطیلات تابستانی به وین می آمدند؛ زنی اهل اسلواکی به همراه همسرش که اهل آفریقای جنوبی بود و در شهر کیپ تاون ساکن بودند و کار اقتصادی انجام می دهند.
وقتی از خانم درباره ایران پرسیدم بر خلاف جوان اتریشی به سرعت پاسخ داد و گفت که ایران را می شناسد، ایران را با کوه هایش و شرایط خوب این کشور برای اسکی می شناسد و تاکید کرد که برادرش پیشتر به ایران آمده بود و به واسطه برادرش ایران را به خوبی میشناسد. وقتی از وی درباره مذاکرات وین پرسیدم، گفت که زیاد در جریان این مذاکرات نیست ولی تمایل دارد که بداند در وین چه خبر است و آیا شرایط به گونه ای است که توافق نهایی حاصل شود و یا نه؟ موضوعی که در ادامه به تبادل نظر خوبی میان ما انجامید.
وین در شب فینال جام جهانی؛ طرفدار آلمان اما عاشق مسی
مردم وین اما شب گذشته همانند مردم دیگر کشورهای جهان به دور از سیاست و حتی به دور بحران‌هایی که مردم خاورمیانه در روزهای گذشته از سر گذراندند به تماشای فوتبال نشستند؛ تماشای بازی فینال رقابت های جام جهانی بیستم میان تیم‌های آلمان و آرژانتین. سری به یکی از کافه هتل‌های اطراف هتل محل اقامتم زدم، جایی که جمعیت اندکی در لابی هتل به تماشای فوتبال نشسته بودند؛ وقتی از آنها پرسیدم که طرفدار کدام تیم هستند اغلب طرفدار آلمان بودند و شاید تنها چند نفر خود را طرفدار تیم آرژانتین معرفی کردند اما جالب آن بود که همه آنهایی که طرفدار تیم آلمان بودند هم در زمان حمله تیم آرژانتین به سمت دروازه آلمان یک صدا مسی را صدا می زدند و در آخر هم با قهرمانی آلمان را به هم تبریک گفتند و لابی هتل را ترک کردند.
وین این روزها آرام است، شاید به مثابه همه روزهای قبل تر خود. هتل کوبورگ اما پر از خبر است و هیاهو. پر از جنجال است و رایزنی های دیپلماتیک. رایزنی هایی که قرار است به یک مناقشه ۱۱ ساله درباره پرونده هسته ای ایران پایان دهد یا...
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر