پیکر عطاالله امیدوار به سوی خانه ابدی بدرقه شد

صبا: پیکر زنده‌یاد عطاالله امیدوار صبح پنجشنبه ۱۶ دی ماه در خانه هنرمندان ایران تشییع و به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا تشییع شد.

مراسم تشییع پیکر عطاالله امیدوار هنرمند معمار، شهرساز، نقاش، عکاس، فیلمساز، خواننده و نوازنده ساعت ۱۱ پنجشنبه ۱۶ دی ماه با حضور محمود سالاری معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از هنرمندان در مقابل خانه هنرمندان تهران آغاز شد.

هوشنگ امیراردلان معمار، موسیقیدان و ایران‌شناس در ابتدای این مراسم عنوان کرد: امروز جلسه سوگواری نیست بلکه مراسم بدرقه عطا است. بدرقه انسانی که با تجربه های چندگانه‌ای که داشت برترین ‌صفت او انسانیت بود. من به جرات می‌گویم که تاکنون کلمه آزاردهنده‌ای از او نشنیدم.

سیاوش تیموری استاد معماری ایران درباره این هنرمند فقید خاطرنشان کرد: عطا یک معدن از محبت و هنر در معماری ایران بود از سال ۴۸ که در دانشگاه هنرهای زیبا تدریس می کنم همواره باعث افتخار من است که اگر چیزی از معماری بلد بودم به این عزیزان آموختم.

او با بیان اینکه قدر عطا را در ایران ندانستند، عنوان کرد: فکر می‌کنم آرشیوی که او از معماری ایران دارد، دیگر کسی نداشته باشد. به جرات می‌گویم حتی موزه ایران باستان آرشیو عطا را در اختیار ندارد. به چهره نامتناسب تهران امروز نگاه کنید قدر امثال عطا دانسته نشد که به او کار بدهند. باز تکرار می‌کنم قدر او شناخته نشد، مگر برای این دوستان محدودی که اینجا جمع شده‌اند و از دست دادن او برای ما فاجعه است.

این هنرمند در پایان اظهار کرد: عطا به عرفان تسلط داشت معرفت الهی در دلش جاری بود به اشعار عرفانی آگاه بود و من نیز سخن خود را با این شعر مولانا به پایان می‌برم. شرح این‌ هجران و این خون جگر/ این زمان بگذار تا وقت دگر. امیدوارم روحش با روح بزرگانی که جایی در میان حق دارند، محشور شود.

سیدمحمدحسن مهدیان دوست زنده‌یاد امیدوار با بیان خاطره‌ای از این هنرمند تشریح کرد: او مقید به شرکت در چنین مراسم‌هایی برای دوستان و همراهی با سوگواران بود. همچنین مقید بود به اذانی که بسیار به آن اعتقاد داشت. تاکنون کسی در هفت دستگاه موسیقی ایرانی اذان نگفته بود، و او تنها کسی بود این کار را انجام داد.

نادر میرزاده هنرمند و از دوستان زنده‌یاد امیدوار طی سخنانی گفت: برخی انقدر در زمان حیات حضور زنده ای دارند که فقدانشان غیرقابل باور است. از آگاهی و دانش او صحبت زیاد شده است اما او تنها کسی بود که دیدم هرگز در هیچ جا احساس غریبی نمی‌کرد و انسان ها را از صمیم‌ قلب دوست داشت و دارد، نه به دلیل جایگاه و مرتبه اجتماعی آن‌‌ها. من از ضمایر گذشته برای او استفاده نمی‌کنم و معتقدم‌ همچنان در کنار ما حضور دارد.

استاد یدالله کابلی خوشنویس ایرانی با بیان ابیاتی از شعر سعدی عنوان کرد: رفتی و همچنان به خیال من اندری/ گویی که در برابر چشمم مصوری/ فکرم به منتهای جمالت نمی‌رسد/ کز هر چه در خیال من آمد نکوتری/ با دوست کنج فقر بهشت است و بوستان/ بی دوست خاک بر سر جاه و توانگری

او خاطرنشان کرد: از سال ۴۸ با امیدوار آشنا شدم و فقدان او برای همه ما دشوار است. تنها چیزی که درباره شخصیت او می توان گفت این است که فارغ از توانمندی های ارزشمندی که داشت او کسی بود که مثل هیچ‌کس نبود.

ترانه شریفی همسر عطاالله امیدوار در پایان مراسم گفت: عطا پدری صمیمی با فرزندانش بود، همیشه شاد بود، قوه ابتکار داشت و همواره در همه امور با من همراه بود. از تمام کسانی که در اینجا حضور دارند و برای مراسم بدرقه آمدند، تشکر می‌کنم.

در پایان مراسم حاضران بر پیکر این هنرمند فقید نماز میت خواندند و با ندای لا اله الا الله پیکر او را به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌ زهرای تهران بدرقه کردند تا جسم او در خانه ابدی آرام بگیرد.