انتقاد تند یک اصولگرا به عملکرد دولت رئیسی

ایلنا نوشت: یک فعال سیاسی اصولگرا، گفت: نقد دولت توسط جریان اصولگرایی برای انتصابات فامیلی و مسائلی که مطرح می‌شود، باید به صورت جدی پیگیری شود و دولت هم باید پاسخگو باشد. دولتی که پاسخگوی اقدامات خودش نباشد اعتماد عمومی را از دست می‌دهد که مهمترین سرمایه‌ اجتماعی است.

حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی اصولگرا و دبیرکل حزب سبز در رابطه با ارزیابی از عملکرد دولت در سه ماهه ابتدایی فعالیت، گفت: دوره کوتاهی است که دولت مستقر شده و قضاوت کردن درخصوص عملکرد دولت کار سختی است، چون باید ببینیم چه زمانی تلاش‌های دولت در حوزه اقداماتی که در رابطه با مسائل اصلی کشور که حوزه معیشت و اقتصاد انجام شده یا می‌شود، نتیجه خواهد داد. اما در این فرصت انتخاب وزرا، تعیین هیات دولت، تدوین برنامه‌ها و تبدیل شعارها به بعضی از برنامه‌ها به نظر می‌رسد که دولت توانسته خودش را پیدا کند و باید منتظر باشیم و ببینیم که آیا این اقدامات دولت، نتیجه‌ای ملموس در مسائل به ویژه‌اقتصادی دارد یا خیر.

وی ادامه داد: پرونده‌هایی که دولت در آن درگیر است، مانند پرونده برجام یا مشکلات اقتصادی و مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی به نظر می‌رسد که دولت آرام آرام دارد خودش را پیدا می‌کند و با موضوعاتی که درمقابل آن قرار می‌گیرد، آشنا می‌شود و تدابیر لازم را برای حل مشکلات دنبال می‌کند. در مجموع تبدیل شعارها به آنچه که در عمل اجرا خواهد شد، نیازمند زمان است و بعید به نظر می‌رسد که دولت در ۱۰۰ روز بتواند کارنامه مثبتی از خود نشان دهد.

این کنشگر سیاسی اصولگرا در پاسخ به این سوال که «گاه و بی‌گاه شنیده‌هایی درباره انتصابات فرزند و دامان و بستگان نسبی و سببی برخی مقامات در فضای خبری و مجازی شنیده می‌شود و در عین حال برخی چهره‌های ارشد کشور درحوزه تقنین یا اجرایی موضع‌گیری سخت و صریحی نسبت به مساله رانت و انتصابات فامیلی بدون شایستگی دارند. این فاصله گفته‌ها و عملکرد به نظر شما در جامعه چطور به آن نگاه خواهد شد؟»، بیان کرد: ما به عنوان حزبی که اصولگرا هستیم توقع‌مان از دولت این است که شایسته‌سالاری را مدنظر قرار دهد و از رانت‌های سیاسی، اقتصادی، فامیلی و ارتباطات بین جریان‌های سیاسی که عمدتا می‌خواهند در انتصابات سهم‌خواهی کنند، بپرهیزد. اگر این دولت نتواند خود را از این مسائلی که مطرح‌ می‌شود و رنج‌آور هم است، منزه کند به نظر می‌رسد که مصداق این شعر حافظ خواهد بود که می‌گوید: «واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند/چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند».

وی افزود: قرار نیست که دوستان در شعارها حرف‌هایی را بزنند و بعد از اینکه روی صندلی قدرت نشستند راهی را بروند که قبلی‌ها رفتند و خودشان هم به آن منتقد بودند.

کنعانی‌مقدم همچنین تاکید کرد: به همین علت به‌نظر می‌رسد که نقد دولت توسط جریان اصولگرایی برای انتصابات فامیلی و مسائلی که مطرح می‌شود، باید به صورت جدی پیگیری شود و دولت هم باید پاسخگو باشد. دولتی که پاسخگوی اقدامات خودش نباشد، اعتماد عمومی را از دست می‌دهد که مهمترین سرمایه‌ اجتماعی است.

تحلیلگر مسائل بین‌المللی درخصوص «برداشت‌های از مذاکرات و اینکه نوع رفتار و گفته‌های تیم ایرانی شباهت جالب توجهی به دوران سعید جلیلی دارد که ایران در پایان هر دور از محتوای مذاکرات ابراز رضایت می‌کرد اما در آن سو طرف غربی کاملا ناراضی بودند و اینکه آیا به دوران مذاکرات بی‌نتیجه بازگشته‌ایم؟»، گفت: بحث مذاکره به نظر من لفظ مناسبی نیست، ما باید دنبال مصالحه باشیم؛ مصالحه در قاموس سیاسی یعنی اینکه دو طرفی که با یکدیگر در چالش و اختلاف هستند، می‌نشینند و بحث می‌کنند هرکسی تا یک حدودی از مواضعی که دارد، کوتاه می‌آید و امتیازاتی را از طرف مقابل می‌گیرد و این گونه سعی می‌کنند به نتیجه برسند.

وی ادامه داد: مذاکره برای مذاکره معنی ندارد، ما قطعا باید برجام را به یک فرجامی برسانیم، معطل نگه داشتن کشور برای رسیدن به چنین مواضعی به نظر می‌رسد بزرگترین سم مهلک برای اقتصاد است.

کنعانی‌مقدم در رابطه با اینکه «دولت و مجلس می‌گویند اقتصاد را به مذاکرات گره نمی‌زنیم اما نمی‌توان اثرات مذاکرات را بر نرخ دلار و سایر ابعاد اقتصاد نادیده گرفت»، گفت: بله ما قطعا نباید مسائل اقتصادی‌مان را به برجام گره بزنیم و بعد هم دارند توقع در جامعه ایجاد می کنند که اگر تحریم‌ها برداشته شود، مشکلات اقتصادی حل می شود که این یک دروغ محض است.

وی افزود: به این جهت که معلوم نیست کدامیک از تحریم‌های هسته‌ای برداشته شود، شاید این تحریم‌ها برداشته شود و بعد از آن تحریم‌های تازه و جدیدی را با موضوعات دیگر به بهانه مثلا موشکی اعمال کنند. بنابراین ما اگر به دنبال اقتصاد قوی نباشیم و کشور را قدرتمند نکنیم، این تحولاتی که در وین رخ می‌دهد، نتیجه اقتصادی ملموسی برای ما نخواهد داشت. در حالیکه بخشی از اقتصاد ما هیجانی است و از رفتار سیاستمداران ما در مسائل سیاسی تاثیر می‌پذیرد. در مجموع به نظر می‌رسد که با گفتاردرمانی مشکلات اقتصادی حل نمی‌شود.