اظهارات کیمیایی صدای «انوار» را هم درآورد
در پی اظهارات پرحاشیه مسعود کیمیایی در گفتوگو با روزنامه شرق، فخرالدین انوار یکی از معاونان سابق سازمان سینمایی نیز به برخی اظهارات این کارگردان پاسخ داد. این در حالی است که «انوار» بسیار کم اهل مصاحبه و گفتوگوی رسانهای است.
در پی اظهارات پرحاشیه مسعود کیمیایی در گفتوگو با روزنامه شرق، فخرالدین انوار یکی از معاونان سابق سازمان سینمایی نیز به برخی اظهارات این کارگردان پاسخ داد. این در حالی است که «انوار» بسیار کم اهل مصاحبه و گفتوگوی رسانهای است.
فخرالدین انوار در شرق نوشت: «متن گفتوگویی با جناب آقای مسعود کیمیایی فیلمساز برجسته سینمای ایران به چاپ رسیده است. ضمن احترام به آقای کیمیایی، نظر به گذشت نزدیک به ۳۰ سال از آن زمان و رجوع به مستندات تاریخی، مراتب زیر جهت روشن شدن اذهان خوانندگان محترم اعلام میگردد:
۱- مسئولیت اینجانب در وزارت ارشاد از خرداد ۱۳۶۲ آغاز شد و در فروردین ۱۳۷۳ خاتمه یافت.
۲- فیلم «خط قرمز» به کارگردانی آقای کیمیایی در سال ۱۳۶۱ توسط شورای بازبینی مردود اعلام میشود. دلیل ذکرشده، حضور بیحجاب خانمهای بازیگر در فیلم بوده است.
۳- مسئولیت بازبینی و صدور پروانه نمایش همواره بر عهده شورای بازبینی و اداره کل نظارت و ارزشیابی بوده است و لذا نه اینجانب و نه جناب آقای بهشتی مدیرعامل وقت بنیاد سینمایی فارابی هرگز مستقیما اقدام به بازبینی و احتمالا حک و اصلاح فیلم نمیکردیم.
۴- همه فیلمسازان محترم به شرایط سیاسی - اجتماعی پس از پیروزی انقلاب آشنا بوده و رعایت ضوابط و مرزهای اخلاقی و حساسیت برانگیز را در تولیدات سینمایی خود مد نظر داشتند.
اینجانب منکر پیشنهاد انجام حک و اصلاح برخی از فیلمها توسط شورای بازبینی نیستم لیکن به شهادت آمار و ارقام موجود و در مقایسه با سایر دورهها و با توجه به ۱۱ سال مسئولیت ما در راهاندازی و استقرار جامعه سینمایی متشخص و معتبر در این سرزمین، کمترین تعداد فیلم مردودی و کمترین حجم اصلاحی در همین دوره بوده است.
۵- رعایت حرمت فیلمسازان و هنرمندان جزء مهمی از اصول سیاستهای امور سینمایی بوده است؛ لذا ما هرگز نه جناب آقای کیمیایی و نه هیچ هنرمند دیگری را درجهبندی نکردهایم. درجه «ج» نه به ایشان بلکه به فیلم «تیغ و ابریشم» داده شده است.
درجهبندی فیلمها توسط گروهی از کارشناسان سینمایی صورت میگرفت. اگر چه همواره در اینگونه تصمیمگیریها احتمال خطا وجود داشته است لیکن برای ارزیابی دقیقتر فیلم «تیغ و ابریشم»، خوانندگان محترم را به کتاب «تاریخ سینمای ایران» جلد دوم نوشته آقای جمال امید، نشر روزنه صفحات ۴۸۲ تا ۴۸۷ ارجاع میدهم.»
ارسال نظر