چرا سنگ مزار بانوی هنرمند هنوز نصب نشده است؟

خبرگزاری ایسنا: وکیل خانواده ناهید سالیانی با انتشار اطلاعیه ای توضیحاتی را درباره دلیل نصب نشدن سنگ مزار این هنرمند پس از گذشت حدود هفت ماه از درگذشتش ارائه داد.

در ماه های اخیر، نصب نشدن سنگ مزار ناهید سالیانی ـ مجسمه ساز قدیمی و استاد اسبق دانشکده هنرهای زیبا ـ که شهریور ماه ۹۹ درگذشت، اخباری را در رسانه ها مبنی بر بی توجهی به این بانوی مجسمه ساز موجب شد که امروز توضیحاتی را از سوی وکیل خانواده به همراه داشت.

در اطلاعیه ای که از سوی جهانبخش نورائی، وکیل ماندانا مزینی (فرزند ارشد شادروان ناهید سالیانی) برای انتشار در اختیار انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران گذاشته شده، آمده است:

«خاطرۀ ناهید سالیانی، مجسمه ساز بزرگ، در یادها جاودانه است.

ناهید سالیانی، هنرمند و مجسمه ساز و پیکر تراش نواندیش، در ۳۰ شهریور ۱۳۹۹ در بیمارستان آراد تهران در ۸۴ سالگی بر اثر بیماری درگذشت و در اجرای وصیتی که کرده بود پیکر او به زادگاهش، انزلی، توسط فرزند بزرگش (ماندانا مزینی) انتقال یافت و بر مزار پدرش، شادروان نجفقلی سالیانی، به خاک سپرده شد و آرام گرفت.

فرزند دیگر زنده یاد سالیانی سال های طولانی است که در خارج از کشور به سر می برد و به علت محدودیت های ناشی از همه گیری ویروس کوئید-۱۹ متأسفانه نتوانست با مادر دلبند خویش وداع کند.

شادروان سالیانی سنگ قبر خود و پدر مرحومش شامل دو قطعۀ عمودی و افقی را پیش از مرگ طراحی کرده بود. قطعه عمودی که حاوی نام هر دو آنهاست را فرزند ارشد او به یکی از سنگ تراشان ورزیده و صاحب نام سفارش داد که در زمانی کوتاه آماده شد.

اما طرح قطعۀ افقی به شکل دلخواه از کار درنیامد و تمامی این روند، موجب تأخیر در تهیه و نصب سنگ مزار شد. توصیه برخی از بزرگان نیز که نصب سنگ قبر در اقلیم های بارانی (مانند شهر انزلی) به منظور نشست کافی خاک پس از زمان مناسب باید انجام پذیرد، مزید بر علت شد. اکنون با همکاری و همراهی انجمن مجسمه سازان ایران، طراحی قطعۀ افقی سنگ نیز برای بار دوم در دست انجام است و امیدواریم تا پیش از پایان فروردین ماه سال جاری، هر دو قطعه سنگ بر مزارآن هنرمند شایسته نصب شود و نگرانی دوستداران وی که در مواردی بر اثر بی خبری از حقیقت امر به سوء تفاهم انجامیده و تصور کم توجهی بازماندگان روانشاد ناهید سالیانی را پدید آورده، پایان پذیرد و یاد این مجسمه ساز نوآور بزرگ جاودانه گردد.»