یک منتقد: حیفِ سیامک انصاری

محمدتقی فهیم با انتقاد صریح از سریال «صفر بیست و یک» معتقد است، ساخته مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری نتوانست انتظارها را آنطور که باید و شاید برآورده کند.

خبرگزاری ایسنا: محمدتقی فهیم با انتقاد صریح از سریال «صفر بیست و یک» معتقد است، ساخته مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری نتوانست انتظارها را آنطور که باید و شاید برآورده کند.

فهیم در ابتدای صحبت هایش سریال «صفر ۲۱» را ضعیف و فاقد نوگرایی می داند و می‌گوید: نکته چندان مثبتی در این سریال به چشم نمی خورد. ویترین خوبی داشت اما از این ویترین استفاده نکرده بود. ما بازیگر خانم در کمدی کم داریم، همان چند بازیگر خوب در این سریال حضور داشتند که سریال آنها را هم سوزاند.

او در نقد ساخته مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری چنین ادامه می‌دهد: حیفِ آقای سیامک انصاری که متاسفانه هر شبکه‌ای که می‌زنیم ایشان را می‌بینیم و حتی سوار تاکسی هم که می‌شویم صدایش را می‌شنویم و اگر بخواهیم ارزیابی کنیم همین کار تبلیغاتی که می‌کند از سریالش جذاب تر است. در مجموع سریال «صفر ۲۱» نتوانست در حد انتظار مخاطب ظاهر شود. فکر می‌کنم بیشتر هم این اتفاق به اعتمادی برمی گردد که مردم نسبت به سابقه این برنامه سازان داشتند.

این منتقد تاکید می کند: وقتی از کار طنز صحبت می‌کنیم، منظور فقط خنداندن نیست؛ کمدی حتی می‌تواند آدم را به گریه بیندازد، مثل چارلی چاپلین که خیلی‌ جاها آدم را به گریه می‌اندازد.

فهیم انتظاری که مخاطبان از سریال «صفر ۲۱» به واسطه حضور دو چهره برجسته طنز تلویزیونی داشتند را به جا می‌داند و می‌گوید: طبعا وقتی آقای رضویان و انصاری در کاری هستند، مخاطب انتظاراتی دارد. این بازیگران در سطحی قرار دارند که دستمزدها و امکانات بیشتری می گیرند که همه به خاطر این انتظار است؛ مگر الان به جوانانی که وارد کار طنز شوند، این امکانات داده می‌شود؟

او در عین حال می‌گوید: البته اینکه انتظار داشته باشیم همه کارهای کمدین‌ها و هنرمندان خوب باشد هم درست نیست. می توان این کار را جزو کارهای ضعیفشان دانست، نمی شود همه کارهایشان خوب باشد.

این منتقد درباره سریال طنز «صفر ۲۱» که به تازگی پخش آن از شبکه سه سیما تمام شده است، ادامه می‌دهد: بازی‌ها، قاب ها و تدوین سریال اشکالاتی داشت. در این کار اشتباهات ویرانگرانه‌ای به چشم می خورد و برخی نکات ابتدایی هم رعایت نشده بود. پرش هایی از این صحنه به آن صحنه داشت که مخاطب نمی‌توانست با سریال ارتباط بگیرد.

او می‌گوید: فیلم‌نامه بخشی از کار است. فیلم‌نامه قوی را کارگردان ضعیف خراب می‌کند. در اجرا کار را دم دستی گرفتند و فیلم نامه هم رفته بود به سمت بهره برداری از متن های دم دستی که قبلا کار شده بود؛ مثل فضای مجازی. بازی‌ها حساب نشده بود و تحلیل نقش و شخصیت نداشت. همه این‌ها دست به دست هم داده بود که سریال چندان قابل تحمل نباشد.