حراج تهران از شکست می‌ترسد؟

«حراج تهران» پس از گذشت بیش از هشت ماه از شیوع ویروس کرونا و چند بار تعویق در برگزاری، هنوز به تصمیمی قاطع برای برپایی سیزدهمین دوره خود نرسیده است.

خبرگزاری ایسنا: «حراج تهران» پس از گذشت بیش از هشت ماه از شیوع ویروس کرونا و چند بار تعویق در برگزاری، هنوز به تصمیمی قاطع برای برپایی سیزدهمین دوره خود نرسیده است؛ این در حالی است که پذیرش کمی ریسک و بهره گیری از تجربه برگزاری آنلاین برخی حراج های مهم دنیا، می توانست راه حل و نقشه راهی تلقی شود برای بیرون آمدن از این سکون هنری در دوران کرونا.

بیش از هشت ماه از جدال جهان با ویروس کرونا می‌گذرد و همچنان کرونا می‌تازد و جهان در پی راه حل است. ویروس بدقدمی که از همان ابتدا بسیاری از مشاغل را به تعطیلی کشاند و خسارت‌های بعضا جبران‌ناپذیری را تحمیل کرد. بخش فرهنگ و هنر نیز از جمله حرفه‌های پرضرری بوده است که برای بقاء، با مشکلات بیشماری دست و پنجه نرم می‌کند؛ البته در این مدت در بخش‌های مختلف تلاش‌هایی برای جبران خسارات‌ها یا دست کم کمک به رونق حوزه های هنری انجام شده است، اما هنرهای تجسمی بیش از بهره گیری از این کمک ها با بهره گیری از فضای مجازی و نمایشگاه ها و خرید و فروش های آنلاین تا حدودی توانسته است همچنان خود را سر پا نگه دارد.

صدمات شیوع ویروس کرونا در عرصه فرهنگ و هنر را که اساسا با زیست اجتماعی پیوند عمیقی دارد، نمی توان نادید گرفت. کاهش مخاطبان جهانی فرهنگ و هنر، مشکلات مالی و معیشتی هنرمندان، رکود اقتصاد هنر و ... از جمله مهمترین مشکلاتی است که متولیان امور فرهنگی و هنری در سراسر دنیا، سعی در برطرف کردن آنها دارند.

در عرصه هنرهای تجسمی نیز از همان آغاز شیوع ویروس کرونا، اغلب گالری‌های دنیا تعطیل و به تبع آن اقتصاد این عرصه و هنرمندان آن با چالش‌های زیادی مواجه شدند. بر همین اساس هم متولیان امور دولتی و خصوصی در عرصه فرهنگ و هنر ضرر را به بقا بخشیدند، ریسک کردند و تصمیم گرفتند که نمایشگاه‌ها یا حراج‌های هنری را با پذیرفتن کاهش فروش، به صورت آنلاین برگزار کنند تا هم به مسئولیت اجتماعی خود در قبال جلوگیری از شیوع ویروس کرونا پایبند بوده باشند و هم اینکه برای بقای هنر و حرفه‌شان در دنیای کرونازده، تمام تلاششان را کرده باشند.

به عنوان مثال برخی از حراج‌های بین‌المللی آثار هنری توانسته‌اند با استفاده از امکانات دیجیتال و آنلاین تا اندازه زیادی جلوی خسارت‌ها را بگیرند؛ البته در این بازار، همه یکسان نبوده‌اند و تنها حراج‌هایی موفق‌تر عمل‌ کرده‌اند که توانسته‌اند با کمک تکنولوژی خود را با موقعیت بحرانی وفق دهند. از جمله این حراجی‌ها، حراجی آنلاین و چهارساعته آثار هنری «کریستیز» بود که با وجود بحران جهانی کرونا به فروش فراتر از انتظار بیش از ۴۲۰ میلیون دلار دست یافت.

در این حراجی آنلاین که ویژه آثار هنری امپرسیونیسم، مدرن، پس از جنگ و معاصر بود، در مجموع ۸۰ اثر چوب حراج خورد و با فروش ۹۴ درصد از آثار فروشی بالغ بر ۴۲۰ میلیون دلار برای این حراجی به ثبت رسید. این حراجی برای اولین‌بار به صورت همزمان در هنگ کنگ، پاریس، لندن و نیویورک برگزار شد و هر یک از این شعبه‌ها به نوبت بخشی از حراجی را به خود اختصاص دادند.

حراجی «ساتبیز» نیز در تاریخ ۲۹ ژوئن برای اولین بار حراجی آنلاین و زنده خود را برگزار کرد که در نهایت به مجموع فروش ۳۶۳.۲ میلیون دلاری دست یافت و یک نقاشی سه‌لتی اثر «فرانسیس بیکن» با فروش ۸۴.۵ میلیون دلاری، رکورد گران‌ترین اثر حراجی را به خود اختصاص داد.

اما «حراج تهران» که یکی از حراجی‌های اصلی ایران محسوب می‌شود، بعد از گذشت بیش از هشت ماه از شیوع ویروس کرونا هنوز به تصمیمی قطعی مبنی بر برگزاری سیزدهمین دوره از این حراجی نرسیده است. «حراج تهران» که قرار بود در تابستان برگزار شود، به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در کشور به فصل پاییز موکول شد. موضوعی که به نظر می‌رسد هنوز هم به صورت قطعی تکلیفش مشخص نشده است.

در این میان با توجه به اینکه متولیان برگزاری این حراجی اصرار به برگزاری حضوری این مراسم دارند و منتظر رسیدن موعد مناسب برای برگزاری هستند و با در نظر گرفتن افزایش روزشمار مبتلایان به بیماری کووید_۱۹ و بحرانی شدن شرایط کشور در مقابله با ویروس کرونا، بعید به نظر می رسد که امکان برگزاری حضوری سیزدهمین دوره از «حراج تهران» در فصل پاییز فراهم شود.

در نتیجه متولیان مراسم حراجی کشور از جمله «حراج تهران» یا باید ریسک برگزاری مراسم آنلاین و احتمال کاهش فروش را به جان بخرند یا اینکه تا ناپدید شدن ویروس کرونا و بهبود نسبی شرایط، دست روی دست بگذارند و منتظر بمانند.