ثروتمندترین فرد دنیا چه خوابی برای دولت در آمریکا دیده؟

عصر ایران: دولت جدیدِ دونالد ترامپ با ابهامات و چالش‌های فراوانی روبه‌رو است. قرار بر این است که جریان‌های اصلی محافظه‌کار، هواداران «امریکا فِرست» (اول‌آمریکایی‌ها) و سرمایه‌گذاران فناوری، دست‌ به‌ دست هم پیشگام تغییر شوند. ترامپ سکان تغییر را به ایلان ماسک سپرده که در دولت جدید، مسئول کوچک‌کردن ساختار دولت فدرال و کاهش هزینه‌ها است. 

 نویسندگان در مقالهٔ مفصل و تحلیلی تایم، آغاز به کار پروژه ۲۰۲۵ و موج نخستِ تعدیلات اداریِ وزارت کارآمدی به سرکردگی ایلان ماسک و ویوک راماسوامی را روایت کرده‌اند. نگاه ماسک به آینده است.  می‌خواهد چنگال متا را در جادۀ تمدن بشری فرو ببرد و حیات هوشمند را بپروراند.

   دولت جدید، کمک‌های خارجی را به حالت تعلیق درآورده، پیشنهاد بازخرید کارکنان مازاد را داده و در تلاش برای به تعطیلی کشاندنِ سازمان‌های غیرضروری است. دولت از کارکنان آژانس توسعۀ بین‌المللی آمریکا (موسوم به USAID) خواسته تا در راستای انطباق بودجه با سیاستِ اول‌آمریکا از فرامین جدید تبعیت کنمد و اخطار داده که هرگونه بی‌توجهی و تخطی از قوانین به اقدامات انضباطی منجر خواهد شد. فرامین جدید در حالی صادر می‌شوند که به سبب تعدیلات اداری، تعداد زیادی از شهروند آمریکایی از کار بیکار خواهند شد. آوارگان هم در مناطق جنگ‌زده نیاز مبرم و حیاتی به کمک‌های بشردوستانۀ ایالات‌متحده دارند؛ کمک‌هایی فراحزبی و مسبوق به سابقه که پس از جنگ جهانی دوم، همه‌ساله در راستای "طرح مارشال" به کشورهای نیازمند اعطا شده است.

شایان ذکر است که مقالات ترجمه‌شده در این بخش، بازتاب دیدگاه نویسنده و در راستای بررسی مطبوعات جهان است.

 روز اول فوریه، تعداد انگشت‌شماری از کارمندان ایلان ماسک، به آژانس توسعۀ بین‌المللی ایالات متحده، واقع در خیابان پنسیلوانیا 1300، چند بلوک دورتر از کاخ سفید آمدند و خواستار دسترسی کامل به اسناد و تجهیزات دفتر مرکزی شدند.

  کارکنان آژانس مقاومت کردند و اجازۀ ورود ندادند. دیری نپایید که تجمعی اعتراضی در مخالفت با ورود تیم دوج به آژانس شکل گرفت. خوشبختانه کار به درگیری کشیده نشد. مشتی حواله نشد و سلاحی به کار نرفت. معترضان شعارهایی دادند و پلاکاردهایی در حمایت از ادامه‌ی کار آژانس در دست گرفتند. در روزهای آغازین ِدولت ترامپ، شاید هیچ صحنۀ دیگری با این وضوح، برآمدن نیروهای تحول‌خواه را آشکار نکرده باشد؛ نیروهایی که دولت آمریکا را دستخوش تغییر کرده‌اند.

در یک سمت، مؤسسه‌ای با سابقۀ 64 ساله، بودجۀ 35 میلیارد دلاری و مأموریتی حرفه‌ای قرار گرفته که سازوکارش در قوانین فدرال تعریف شده است و در سمت دیگر، تیم سیاسی ماسک قد علم کرده که به نظر می‌رسد ماهیتی انهدامی دارد. آن‌ها خود را اعضای وزارت کارآمدی دولت (DOGE) قلمداد می‌کنند؛ مجموعه‌ای از کارکنان موقت که بدون منشور سیاسی، بدون وب‌سایت و بدون مجوز قانونی فعالیت می‌کنند. قدرت این مجموعه از اعتبار ایلان ماسک، ثروتمندترین فردِ زیست‌کره ناشی می‌شود که برای تخریب بخش‌هایی از بوروکراسی فدرال، کاهش بودجه، از بین بردنِ خدمات دولتی و سلب تواناییِ آژانس‌های مستقل و مخالف با اهداف رئیس‌جمهور، منصوب شده است.

  [م. جدیدترین گروه در منظومۀ اقتصادی دونالد ترامپ، سرمایه‌گذاران فناوری و مشهود‌ترینشان «ایلان ماسک» و «ویوک راماسوامی» (میلیاردر بیوتکنولوژی و نامزد سابق ریاست‌جمهوری از جناح جمهوری‌خواه) هستند که قرار است به اتفاق یکدیگر، «وزارت کارآیی» دولت (دوج) را اداره کنند. این وزارتخانه به‌رغم عنوان رسمی‌اش، کمیسیونی مشورتی خواهد بود که اقتدارش را از نزدیکیِ ماسک به ترامپ می‌گیرد. هدف این وزارتخانه، کم‌کردنِ نیروی کار فدرال، کاهش مقررات زاید و کاستن از هزینه‌ها است. ورود دوج به عرصۀ قدرت، تب و تاب زیادی در بخش‌های زیرمجموعۀ جمهوری‌خواهان برانگیخته است. آن‌ها ظرفیتی انقلابی را در تعصب، انرژی و نفوذ ایلان ماسک مشاهده می‌کنند.]

[م. USAID، آژانس توسعۀ بین‌المللی ایالات متحده از بزرگ‌ترین نهادهای امداد بین‌المللی است که مسئولیت اصلی‌اش، مدیریتِ کمک‌های خارجیِ غیرنظامی و کمک‌های معطوف به توسعۀ اجتماعی و اقتصادی است. یو‌اس‌اِی‌آی‌دی، بیش از نیمی از کمک‌های خارجی ایالات متحده را در بر می‌گیرد. کنگرۀ آمریکا در 4 سپتامبر 1961 قانون کمک‌های خارجی را تصویب کرد تا بدین‌ترتیب برنامه‌های کمک‌های خارجی ایالات متحده را سازماندهی کند. این آژانس با فرمان اجرایی رئیس‌جمهور «جان اف کندی» تأسیس شد و درصدد بود سازمان‌ها و طرح‌های کمک خارجی را در لوای نهادی واحد منسجم سازد. این سازمان در بیش از 100 کشور، عمدتاً در آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین، خاورمیانه و اروپای شرقی مأموریت دارد و اهداف عمدۀ آن عبارت‌اند از: امدادرسانی به مناطق رنجور از حوادث طبیعی، فقرزدایی، همکاری فنی در مسائل جهانی از جمله محیط زیست، منافع دوجانبۀ ایالات متحده و توسعۀ اجتماعی و اقتصادی.]

مدیریتِ USAID به تیم ماسک که متشکل از فالوورهای جوان و مشتاق است، اجازه داد تا پایان ژانویه، چندین روز را در دفتر مرکزی بگذرانند. به گفتۀ چند تن از مقامات USAID که این واقعه را برای تایم توصیف کرده‌اند، کارمندان دوج، کلیپ‌بوردهایی در دست داشتند، در سالن‌ها قدم می‌زدند، میزها را بررسی می‌کردند و از مدیران سؤالاتی می‌پرسیدند. در روزهای آخر هفته، خواسته‌هایشان از مقامات امنیتیِ آژانس بیشتر شد و ظاهراً خواهان دسترسی به تشکیلات حساسی شده‌اند که به اطلاعات طبقه‌بندی‌شده و محرمانه اختصاص داشته است. کارمندان دوج تهدید کرده‌اند که با مقامات ایالات متحده تماس می‌گیرند و از آن‌ها می‌خواهند تا ساختمان را پاکسازی کنند. آن‌ها ماسک را در جریان این مشکل قرار دادند. او هم بی‌درنگ در پلتفرم رسانه اجتماعی‌اش X، خطاب به به 215 میلیون فالوور نوشت: "USAID تبهکار است و مرگش فرا رسیده است."

تندخویی و اصرار ماسک به تصرف نهادهای دولتی حیرت‌آور است. آن‌ها به سازمانی هجوم آوردده‌اند که سالانه ده‌ها میلیارد دلار به محروم‌ترین نقاط جهان ارسال می‌کند، با قحطی و بیماری مبارزه می‌کند و میلیون‌ها نفر را از گرسنگی و تشنگی نجات می‌دهد. این مرکز ظرف یک روز عملاً به کار خود خاتمه داد. در عرض یک هفته، تقریباً همۀ کارکنان آژانس مرخص شدند و دفاتر USAID در سراسر جهان بسته شد.

به تعطیلی کشاندن USAID، پیامی رسا و آشکار به همۀ ادارات دولتی داد. هیچ سازمان دولتی یارای مقابله با تیم جدید را ندارد و باید توجه داشت که هیچ شهروندی تاکنون چنین نفوذی بر دستگاه‌های دولتیِ ایالات متحده نداشته است. چنین به نظر می‌رسد که ماسک در برابر هیچ‌کس پاسخگو نیست، مگر رئیس جمهور ترامپ.

او حامی کمپین انتخاباتی‌اش را مکلف کرده تا دولت را با دستور کار جدید هماهنگ کند.  دوج به هیچ نهاد و رسانه‌ای پاسخگو نیست. آن‌ها سوالات تایم در رابطه با عنوان شغلی جدید و نحوۀ عملکرد تیم را به کاخ سفید ارسال و از اظهار نظر خودداری کردند.

 حالا تیم دوج، "سرویس دیجیتال ایالات متحده" را در اختیار گرفته و بر منابع انسانی فدرال و دفتر مدیریت پرسنل (OPM) چنبره زده است. وزارت آموزش و پرورش در خطر جدی قرار دارد و ممکن است از بیخ و بن برچیده شود. تعداد کمی از سازمان‌های دولتی ایمن به نظر می‌رسند. ماسک نشان داده که هیچ مخالفت و انتقادی را تاب نخواهد آورد. چند روز پیش از تجمع در مقر USAID، یکی از مقام‌های خزانه‌داری از دسترسی دوج به سیستم پرداخت فدرال ایالات متحده خودداری کرد. این مقام مجبور به بازنشستگی شد و وزیر خزانه‌داریِ تازه منصوب‌شده یعنی "اسکات بسنت"، به تیم دوج دسترسی مورد نیاز را داد. پس از شکایت گروهی از کارمندان جدید و قدیم، دولت در 5 فوریه موافقت کرد که این دسترسی را دست‌کم به طور موقت محدود کند.

این‌ اولین موج از تغییرات عظیم ضد دولتی است. بودجه‌های قدیمی لغو می‌شوند. برنامه‌های ارزشمند زدوده می‌شوند. کارمندان دولتی مرخص و منصوبان سیاسی، جایگزین می‌شوند. واضح است که تأیید صلاحیت نیروهای جدید هم در گرو وفاداری به رئیس‌جمهور است. این چشم‌اندازی است که رأی‌دهندگان برگزیده‌اند و از نظر خیلی‌ها، شبیه‌خونِ یکی از کارآفرینان موفق جهان به بوروکراسی فدرال است. او با همان شتاب و اراده‌ای که در استارت‌آپ خودرو یا شرکت موشکی‌‌اش به کار گرفته، در دولت جدید حضور یافته و می‌گوید: "این تلاش، شایستۀ تقدیر است."

"رابرت دوئر"، رئیس مؤسسۀ امریکن انترپرایز که اندیشکدۀ محافظه‌کار راست میانه است، می‌گوید: «دولت فدرال آنقدر عظیم است که قطعاً در آن فرصت‌های قابل‌توجهی برای صرفه‌جویی و کارآیی وجود دارد. این واقعیت که رئیس‌جمهور و تیمش به این موضوع توجه زیادی دارند، مایۀ خرسندی است.»

اما ممکن است واکنش عمومی نسبت به مأموریت محیرالعقول ماسک با شدت و حدت بیشتری همراه باشد. آنچه از ترازنامۀ فدرال اهمیتی به‌مراتب بیشتر دارد، خطر مداخلۀ فردی غیرمنتخب و تمامیت‌خواه با قدرت نامحدود در سازوکار ادارۀ بخش‌های مختلف دولت است. قرار است دولت کوچک شود و آمریکایی‌ها از خدمات‌رسانیِ بخش‌هایی از دولت فدرال محروم شوند. این بخش‌ها میانجیِ دولت و ملت بودند و حضورشان محسوس نبود یا شاید بدیهی قلمداد می‌شدند.

 بر این اساس، شرکت‌هایی که محصولات فناوری را به چین صادر می‌کنند، ممکن است دیگر کارمندان وزارت امور خارجه یا بازرگانی نداشته باشند تا به طور رایگان، اجتناب از نقض قوانین کیفری را آموزش دهند. کشاورزانِ غرب میانه ممکن است به زودی دریابند که خریداران با بودجۀ USAID، دیگر برای کیسه‌های آرد ارسالی به کمپ‌های پناهندگان، پولی نمی‌پردازند. در سراسر جهان، میلیون‌ها نفر که برای تأمین غذا، دارو و سرپناه به ایالات متحده وابسته شده‌اند، ناگهان به حال خود واگذاشته می‌شوند.

آژانس توسعۀ بین‌المللی آمریکا به کشورهایی که از نظر استراتژیک برای سیاست خارجی آمریکا مهم تلقی می‌شوند و کشورهای بحرانی و جنگ‌زده کمک می‌کند، اقدامات آمریکا برای کاهش فقر و بیماری و تأمین نیازهای بشردوستانه در سطح جهان را رهبری می‌کند و با کمک به رشد اقتصادیِ کشورهای فقیر و در حال توسعه و کمک به قابلیتِ آن‌ها برای مشارکت در تجارت جهانی، به منافع تجاری آمریکا یاری می‌رساند.

دریافت‌کنندگانِ بزرگ‌ترین کمک‌های خارجی آمریکا در سال ۲۰۲۳ به‌ترتیب اوکراین، اتیوپی، اردن، جمهوری دمکراتیک کنگو، سومالی، یمن، افغانستان، نیجریه، سودان جنوبی و سوریه بوده‌اند.

ایالات متحده در سال مالی ۲۰۲۳ در مجموع ۷۲ میلیارد دلار به کمک‌های خارجی اختصاص داد و در سال ۲۰۲۴ تقریباً هزینۀ ۴۲ درصد از فعالیت‌ها و کمک‌های بشردوستانۀ سازمان ملل را تأمین کرده است.

این بودجه موضوعات گوناگونی را دربرمی‌گیرد؛ از بهداشت زنان و کودکان در مناطق بحرانی و جنگ‌زده گرفته تا دسترسی به آب بهداشتی، دارو، درمان اچ‌آی‌وی، امنیت انرژی و مبارزه با فساد اداری و مالی.

[م.براساس گزارش پژوهشکدۀ «بروکینگز» که در ماه سپتامبر (اوائل مهرماه) منتشر شد، بودجۀ کمک‌های خارجی آمریکا در سال‌های اخیر تقریباً معادل ۰.۳۳ درصد از تولید ناخالص ملی این کشور بوده است.]

در حال حاضر، میلیون‌ها کارمند دولتی خود را در معرض تیغ بُرای وزارتخانۀ ماسک می‌بینند. یکی از کارکنان وزارت امنیت داخلی وضعیت کنونی را چنین شرح می‌دهد: "کارمندان سنگر گرفته‌اند و ورود مأموران وزارت کارآمدی دولت را انتظار می‌کشند." او می‌گوید: "فکرش را بکنید. همکاران برای پیش‌بینی سرنوشتشان در روزهای آتی به مطالعۀ کتاب «محدودیت کاراکتر» روی آورده‌اند که نحوۀ تصاحب توییتر و اخراج ۸۰ درصد از کارکنان را شرح می‌دهد."

حمله به بوروکراسی به سیاق ماسک از گذشته تاکنون الگوی مشخصی داشته است. در 28 ژانویه، میلیون‌ها کارمند دولتی ایمیلی دریافت کردند که طبق آن، به ازای استعفا از کار، هشت ماه حقوق دریافت خواهند کرد. ماسک دو سال قبل چیزی در مایه همین توافق را به کارمندان توییتر پیشنهاد داده بود و جالب است که این بار هم از همان اصطلاح معروفِ «چنگال در جاده» استفاده کرده است.

[م. ایلان ماسک بیش از 250 میلیون دلار در کمپین ریاست‌جمهوری ترامپ سرمایه‌گذاری کرد. او در سخنرانی پیشاانتخاباتی‌اش در کپیتال‌وان‌آرنا واقع در واشنگتن‌دی‌سی خطاب به حامیان‌ گفته بود: "پیروزی ترامپ در انتخابات نوامبر، در حکم “چنگالی در مسیر تمدن بشری” است." و افزوده بود: "به لطف شما، آیندۀ تمدن بشر تضمین شده است. از حالا شهرهای امن، مرزهای ایمن، هزینه‌های معقول و نهادهای اساسی خواهیم داشت."

 ماسک دو سال پیش اثر هنری عظیمی سفارش داد. او که علاقه‌مند به نمادسازی و به‌جاگذاشتنِ ردپایی در دنیای هنر است، در پلتفرم اجتماعی‌اش «ایکس» هم، این موضوع را اعلام کرد. ماسک مجسمه‌ای با عنوان «چنگال ‌متا در جاده» (MetaFork in the Road) سفارش داد که اولین‌بار در فستیوال «برنینگ‌من» در بیابان بلک راکِ نوادا رونمایی شد و در اواخر سال ۲۰۲۲ نیز در رویداد «روز هوش مصنوعی تسلا» در پالو آلتو به نمایش درآمد. این چنگال عظیم که در استودیوی هانتر لگیتِ دنور ساخته شده، سازه‌ای فولادی و ۹متری است که به ‌گفتۀ سازندگان، «نمایانگر استعاره‌ای کلاسیک و لحظه‌ای در زندگی است که باید بین گزینه‌های موجود دست به انتخاب زد».

ماسک در توضیح این سازه گفته است: "باید مطمئن می‌شدم که تمدن بشر، مسیر درست را انتخاب می‌کند." این نظر، اشاره‌ای مبهم به نظریه‌ای دربارۀ ظهور حیات هوشمند است. چنگال غول‌پیکر ماسک در کارخانۀ گیگا فکتوریِ تسلا واقع در آستینِ تگزاس نصب شده و می‌توان انتظار داشت که یکی از همین چنگال‌های عظیم در محوطهٔ کاخ سفید هم برپا شود.]

هیچ‌کدام از این وقایع بدون اخطار قبلی رخ ندادند. خیلی از دوستان ماسک در سیلیکون‌ولی، تصرف توییتر را فرصتی برای دستیابی به هدف بزرگ‌تر قلمداد کرده بودند. یکی از آن‌ها در ماه نوامبر به نشریۀ تایم گفته بود: "امیدوارم ماسک بتواند همین کار را با دولت ایالات متحده انجام دهد." 

کهنه‌سربازانِ دولت نخستِ ترامپ، مدت‌ها پیش از انتخابات، با انتشار گزارشی 900 صفحه‌ای معروف به پروژۀ 2025، برنامه‌های دولت جدید را مطرح کردند. این موضوع در کارزار انتخاباتی هریس و ترامپ، بحث‌برانگیز شد. یکی از تدوین‌کنندگان اصلی برنامه به نام "راسل ووت"، دو سال پیش در خلال یکی از سخنرانی‌هایش گفته بود: "قصد دارد کارمندان دولتی را پاکسازی کند." او گفته بود: "ما می‌خواهیم بودجۀ این بخش بسته شود. می‌خواهیم افراد مازاد را بتارانیم و دولت را کارآمد کنیم."

[م. پروژۀ انتقال ریاست‌جمهوری ۲۰۲۵، موسوم به پروژۀ ۲۰۲۵، ابتکاری است که از سوی بنیاد هریتیج با هدف ترویج مجموعه‌ای از پیشنهادات، بر اساس سیاست‌های محافظه‌کارانه، برای تغییر شکلِ دولت فدرالِ ایالات متحده و تثبیت قدرت اجرایی در صورت پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ سازمان‌دهی شد. این پروژه در قالب کتابی ۹۲۰صفحه‌ای، در حوزه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و…، راهکارهای راستِ رادیکال را به دولت احتمالیِ ترامپ در آینده پیشنهاد داده است. از نظر نویسندگان پروژه که عموماً از نزدیکان ترامپ هستند، پیروزی محافظه‌کاران در انتخابات کافی نیست. به زعم آنان نجات کشور از چنگال چپِ رادیکال به دستور کار حکومتی و پیشاهنگانی نیاز دارد که آمادۀ اجرای این دستور کار در روزهای آغازینِ دولت محافظه‌کار بعدی باشند. اندیشکده‌های دموکرات به‌شدت از این پروژه انتقاد کرده‌اند.]

ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی سوگند یاد کرد که هیچ ارتباطی با این پروژه ندارد. او در ماه نوامبر به تایم گفت: "این که در حال حاضر چنین سندی را مطرح می‌کنند، نامعقول است. من با بعضی از بخش‌های این پروژه به‌شدت مخالفم." اما پس از روی‌کارآمدن، ووت را به‌عنوان مسئول دفتر مدیریت و بودجۀ کاخ سفید انتخاب کرد که اکنون با ماسک برای اجرای بخش‌های مهم پروژۀ 2025 همکاری نزدیک دارد. بنا به بررسی‌های تایم، اقدامات آغازین ریاست‌جمهوریِ ترامپ تاکنون چیزی نزدیک به دوسومِ مفاد این پروژه را در برداشته است.

ماسک هرگز نیتش را پنهان نکرد. او دو هفته پس از انتخابات، مقاله‌ای در وال‌استریت‌ژورنال نوشت و وعده داد که دوج به یاری ترامپ خواهد آمد. ماسک در این مقاله گفته بود: "تیم کوچکی متشکل از جنگجویان صلیبی را به کار خواهم گرفت تا برای کاهش جمعیت کارمندان در سراسر بوروکراسی فدرال تلاش کنند." جذب نیرو بلافاصله پس از انتخابات آغاز شد و شاگردان ماسک از سیلیکون‌ولی نیز به تیم ملحق شدند. برخی از آن‌ها به‌سختی کالج را ترک کردند و آماده بودند تا در سراسر واشنگتن فعالیت کنند.

 مردی که ماسک مسئولیت کارکنان دوج را به او داد، مهندس هوافضایی به نام "استیو دیویس" بود که پیش از این مدیریت کاهش هزینه‌ را در توییتر برعهده داشت. دیویس در اواخر ماه دسامبر، هم‌زمان با آغاز دورۀ انتقال ریاست‌جمهوری در کاخ سفید، در یک سری جلسات با اعضای دولت بایدن شرکت کرد. کارمندان دموکرات گزارش داده بودند که او تمایل عجیبی به سردرآوردن از یکی از بخش‌های حساسِ کاخ سفید، موسوم به "سرویس دیجیتال ایالات متحده" دارد. دیویس می‌خواست بداند این بخش چگونه کار می‌کند، به چه واحدی گزارش می‌دهد و به چه بخش‌هایی می‌تواند دسترسی داشته باشد.

  سازمان USDS در سال 2014 تأسیس شد و موظف بود با نمایندگی‌های فدرال برای بهبود سیستم‌های رایانه‌ای و پایگاه‌های داده‌ای همکاری کند. این سازمان، نقشۀ زیرساخت فناوری دولت را در خود جای داده و تقریباً در هر آژانس فدرال به یکی از کارمندان فناوری مرتبط است. همین خصیصه، این سازمان را به مکانی عالی برای میزبانی دوج تبدیل می‌کند. اگر ماسک بخواهد ارگان‌های دولت فدرال را نابود کند، USDS بازویی قدرتمند است، چون رگه‌هایی مهیا می‌کند که سموم را ذره‌ذره به شریان‌‌ها هدایت می‌کنند.

تغییر و تحولاتِ USDS از همان روز افتتاحیه آغاز شد. یکی از اولین دستورات اجراییِ ترامپ این بود که نام این سازمان را به «سرویس DOGE ایالات متحده» تغییر داد و نام اختصاری دفتر را حفظ کند. این دستور تضمین می‌کرد که نهاد جدید مستقیماً به رئیس دفتر کاخ سفید گزارش دهد. این واحد دقیقاً از همان زمان، شعبه‌ای را در وزارتخانه‌های امور خارجه و خزانه‌داری راه‌اندازی کرده است تا به سیستم‌های کامپیوتری پرسنل، سیستم اخراج پیمانکاران و مسدودکردن پرداخت‌های مربوط به قراردادها دسترسی داشته باشد.

ماسک بخشی از کارمندانش را هم به OPM فرستاد. این دفتر دارای سوابق ذخیره‌شدۀ 2.1 میلیون کارگر و آدرس ایمیل کارمندان فدرال است. همچنین به سیستم رهگیریِ حق بیمۀ مراقبت‌های بهداشتی فدرال (معادل 59 میلیارد دلار در سال) و سیستم پرداخت به بازنشستگان فدرال (معادل 88 میلیارد دلار در سال) دسترسی دارد. به گفتۀ یکی از منابع مطلع از این اقدامات، پیشنهاد خرید انبوهِ تیم ماسک به کارمندان دولت، از OPM نشأت گرفته است. تیم دوج و کاخ سفید تاکنون از اظهار نظر در این مورد خودداری کرده‌اند.

تیم دوج در گام دوم تصمیم گرفت OPM را از دسترسی به اطلاعات کارکنان محروم کند. "برایان بجلد" که اخیراً به عنوان معاون منابع انسانی در شرکت هوافضای ماسک مشغول به کار بود، به سرپرستان شغلی در OPM گفته است: "هدف از این کار، کاهش 70 درصد از کارکنان این بخش است و مزایای مربوط به مراقبت‌های بهداشتی و خدمات بازنشستگی را کاهش می‌دهد." این مقام می‌گوید: "برخی از رهبران ارشد OPM از دسترسی به پایگاه‌های اطلاعاتی کلیدی محروم شده‌اند و منصوبان سیاسی به سیستم‌هایی از جمله یکپارچه‌سازی منابع انسانی سازمانی بدون رویه‌های حفاظتی استاندارد برای محرمانه نگه‌داشتن چنین اطلاعاتی دسترسی دارند. این سیستم جامع شامل اطلاعاتی نظیر مبالغ پرداختی، مدت خدمت، شمارۀ تأمین اجتماعی، تاریخ تولد و نشانی منزل کارکنان است."

چند روز پس از روی کار آمدن ترامپ، کاخ سفید دستور توقف هزینه‌های فدرال، از کمک‌های خارجی گرفته تا برنامه‌های بهداشت عمومی و سایر موارد را صادر کرد. طبق اعلام دولت، از زمانی که آژانس‌ها با دستور کار رئیس‌جمهور منطبق شوند، برنامه‌های مهاجرت، طرح جامعِ تنوع، برابری و شمول و سرمایه‌گذاری‌های زیست‌محیطی لغو خواهند شد.

تعدیل نیروی ماسک به همین روال ادامه دارد و ترامپ هم این رویه را تأیید کرده است. رئیس‌جمهور منتخب در 4 فوریه به خبرنگاران حاضر در دفتر بیضی‌شکل گفت: «نگران نباشید. ایلان نمی‌تواند و نمی‌خواهد کاری را بدون تأیید ما انجام دهد.» او افزود: «ما در صورت لزوم، خواسته‌های او را تأیید می‌کنیم و هرجا به صلاح نباشد، ممانعت خواهیم کرد.» آن روز برخی این گفته را به فال نیک گرفتند. شاید معنای حرف ترامپ این است که هر زمان لازم باشد، گروه سرکشِ دوج را مهار می‌کند. اما کارمندان دولت امید چندانی به بهبود شرایط ندارند.

در ویرجینیای شمالی که سکونتگاه ده‌ها هزار کارگر مزدبگیر فدرال و کارمندان خدمات نظامی است، جلسۀ ثابتِ تالار شهر در لیزبورگ، معمولاً ده‌ها نفر را به خود جذب می‌کند. در شبی که ماسک، USAID را تعطیل کرد، صدها نفر در تالار شهر جمع شدند. "سوهاس سوبرامانیام"، نمایندۀ محلی دموکرات کنگره در این مراسم سخنرانی کرد و به حاضران گفت: "همه‌چیز به‌هم ریخته و اخبار عجیبی به گوشمان می‌رسد." دفتر او مملو از کارگرانی بود که عملکرد تهاجمی دوج  را گزارش می‌کردند. او به کارکنانش دستور داد روایت‌ها را ثبت و به افشای حقیقت کمک کنند. سوبرامانیام به تایم می‌گوید: "خیلی از چیزهایی که رخ داده، بدون شک غیرقانونی است. ما در حال بررسی شواهد هستیم و شهامتِ شکایت یا تحقیق را داریم."

برخی از دعاوی حقوقی نتیجه‌بخش بوده‌اند. کاخ سفید از دستورات دادگاه پیروی کرده که مانع از تلاش دولت برای مسدودکردن تریلیون‌ها دلار از هزینه‌های فدرال شده است. با حکم یکی از قضات در 6 فوریه، مهلتِ بازخرید کارمندان دولت هم به تأخیر افتاده است. اتحادیه‌ها به نمایندگی از کارگران فدرال، دادخواست‌های مربوط به دوج را  تنظیم کرده‌اند. حتی تحسین‌کنندگانِ همیشگی ماسک هشدار داده‌اند که او بیش از حد پیشروی کرده است. یکی از سرمقاله‌های وال‌استریت‌ژورنال در 4 فوریه خاطرنشان کرد که: «نزاع و درگیری به راه افتاده و دادگاه‌ها پروژۀ کارآمدیِ ایلان ماسک را هدف گرفته‌اند. اگر ماسک دست از پا خطا کند، ممکن است پیش از آن که فرصت گریز یابد، از ریل خارج شود.»

هجوم ماسک به بوروکراسی در کاپیتول‌هیل، نبردی را با دموکرات‌ها به راه انداخته است که می‌تواند آیندۀ دولت و توازن قوا را تعیین کند. "جیمی راسکین"، نمایندۀ دموکرات مریلند در سخنرانی 3 فوریه خطاب به حاضران گفت: "چیزی به عنوان بازوی چهارمِ دولت (تیم ایلان ماسک) نداریم."

حق با راسکین بود، اما کارکنان آژانس که در خیابان پنسیلوانیا به صحبت‌های او گوش می‌دادند، مطمئن نبودند که هنوز شغلی دارند یا نه؟ نمی‌توانستند بگویند که ماسک چقدر قدرت دارد و آیا سایر بخش‌های دولت را هم به میل خود تغییر خواهد داد یا نه؟

یکی از کارکنان آژانس می‌گوید: «دموکرات‌ها باید کاری کنند و نگذارند وضع به همین منوال پیش برود.» این فرد نمی‌خواهد نامش فاش شود تا مبادا توجه تیم دوج به او جلب شود. حساب ایمیل رسمی او بسته شده. دیگر نمی‌تواند به میزش در آژانس دسترسی داشته باشد. او نیز مانند هزاران همکار و میلیون‌ها آمریکایی، نمایش ماسک را تماشا می‌کند و به حال خود رها شده است. کسی نمی‌داند ثروتمندترین فرد جهان تا کجا پیش خواهد رفت و چه چیزی سد راه او خواهد شد؟