آنچه در مورد ساعت های هنرمندان آنها می آموزیم

هنرمندان تجسمی به ندرت تابع مدیریت زمان هستند. صرف نظر از اینکه کار آنها وقت گیر است، آنها عمدتاً بر روی ساعت خلاقانه خود کار می کنند. زمانی که کار به زمان‌سنجی دقیق نیاز نداشته باشد، پوشیدن ساعت صرفاً به نوعی بیان شخصی یا بسط هویت تبدیل می‌شود. هنر آنها و نحوۀ تطبیق ساعت با استایل آنها میتواند یک مسیر فکری درست در خرید ساعت مچی برای ما باشد. هر ساعت داستانی منحصر به فرد را روایت می کند و نگاهی اجمالی به روح و روان و سبک هنرمند ارائه می دهد.

آقای فرانچسکو کلمنته

آقای فرانچسکو کلمنته که یک ناپلی بومی است، در 19 سالگی به هند نقل مکان کرد و در آنجا سایه ای را کشف کرد که او آن را "صورتی تکان دهنده" می نامید، که به این نتیجه رسید که "آبی دریایی هند" است. کلمنته که روحیه عشایری با حس رنگی قوی داشت، در طول زندگی حرفه‌ای خود از زمینه‌های صورتی بزرگ در کارهای خود استفاده کرد، اغلب به عنوان اشاره به هند محبوبش. در سال 1981، کلمنته به نیویورک نقل مکان کرد، حدود دو سال قبل از اینکه سواچ با ساعت های کوارتز پلاستیکی رنگارنگ خود انقلابی در دنیای ساعت ایجاد کند، که جایگزینی برای ساعت کلاسیک سوئیسی بود. روی سواچ صورتی روشن، نام کلمنته نوشته شده بود.

آقای اندی وارهول

وقتی آقای اندی وارهول در سال 1987 درگذشت، حدود 300 ساعت در خانه شهری او در شهر نیویورک پیدا شد. حراج ساتبی از مجموعه این هنرمند، گنجینۀ قابل توجهی که شامل نام های تجاری لوکس از رولکس و پتک فیلیپ تا کارتیر بود. نقطه عطفی تاریخی را در حراج مجموعه های ساعت های تک مالک ایجاد کرد. ساعت‌های او همچنان بسیار کلکسیونی هستند، مانند رولکس کرنوگراف رفرانس3525 کمیاب او که در حراجی در سال 2019 به قیمت شش رقمی فروخته شد. اما وارهول بیشتر مجذوب زیبایی‌شناسی بود، به‌ویژه خطوط کلاسیک کارتیر تانک، ساعتی که به ندرت زحمت کشیدن آن را می‌داد. . او یک بار گفت: "من ساعت تانک نمی پوشم تا زمان را بگویم." "در واقع، من هرگز آن را کوک نمی کنم. من تانک می پوشم چون ساعتی است که باید بپوشم.»

آقای دیوید هاکنی

آقای کلایو اروسمیت عکاس، یک بار برای یک جلسه پرتره از استودیوی کنزینگتون آقای دیوید هاکنی بازدید کرد. وقتی نقاش انگلیسی در را باز کرد، یک ژاکت ترمه صورتی رنگ و یک ساعت میکی موس به تن داشت. آروسمیت گفت: «من ساعت میکی موس شما را دوست دارم، که هاکنی پاسخ داد: «می‌دانم. عالی است، اینطور نیست؟» ساعت میکی موس با مجوز شرکت والت دیزنی، اولین بار در سال 1933 عرضه شد و اکنون برای چندین دهه توسط برندهای بسیاری از جمله سیکو، رولکس و ساعت امگا تولید شده است. در کنار میکی ماوس و یک تانک زیبای کارتیه، چیزهای گرانبهایی درباره مجموعه ساعت های هاکنی شناخته شده است. اما همانطور که می بینیم سلیقه او التقاطی است. به میکی ماوس، می‌توانیم چیزی را اضافه کنیم که به نظر می‌رسد یک روز اول سواچ است.

آقای مارک بردفورد

هنرمند لس آنجلسی آقای مارک بردفورد سفری غیر متعارف به دنیای هنر داشت. بردفورد تا سن 30 سالگی که در مدرسه هنر ثبت نام کرد، روزهای خود را با آرایش مو در سالن مادرش سپری می کرد. سال‌ها بعد، با درآمد حاصل از هنر خود، همان سالن (و چند ساختمان مجاور دیگر) را به یک مرکز هنری اجتماعی و یک بنیاد غیرانتفاعی تبدیل کرد که برای کمک به جوانان محروم از منطقه مرکزی جنوب لس‌آنجلس اختصاص داشت. نقاشی‌های او در مقیاس بزرگ که میلیون‌ها نفر به فروش می‌رسند، از لایه‌های کاغذی با بافت متراکم، زباله‌ها و دیگر مواد پیدا شده در خیابان ساخته شده‌اند و به موضوعات اجتماعی مانند نژادپرستی، مهاجرت، همجنس‌گرا هراسی، جنسیت‌گرایی و فقر می‌پردازند. اما برادفورد به ندرت با لباسی غیر از یک تی شرت سفید ساده و شلوار سفید نقاش خانه دیده می شود. Timex Easy Reader او (قیمت حدود 30 پوند) نیز یک انتخاب عمدی است.

آقای پابلو پیکاسو

آقای پابلو پیکاسو دوست داشت با یک یا چند ساعت از ساعت‌های گران‌قیمتش عکاسی شود: Jaeger-LeCoultre دهه 1940، پتک فیلیپ مردانه دهه 1950، یا رولکس جی ام تی مستر. به طور تصادفی، نام کامل پیکاسو 12 حرف بود. در سال 1960، او این ایده را داشت که از حروف نام خود به عنوان نشانگر ساعت ساعت استفاده کند. بدین ترتیب ساعت مچی 32 میلی متری خود پیکاسو از جنس استیل ضد زنگ ساخته شد که توسط ساعت ساز سوئیسی آقای Michael Z Berger تولید شد و بر روی یک دستبند نصب شده و قابل افزایش نصب شد. این قطعه به اولین ساعتی تبدیل شد که توسط یک هنرمند امضا شده بود، که گواهی بر دیدگاه پیکاسو و قدرت تبلیغی خود بود.

آقای جولیان اشنابل

آقای جولیان اشنابل در دهه 1980 به عنوان بخشی از نسلی از نقاشان معروف به نئو اکسپرسیونیست ها وارد صحنه هنری نیویورک شد. در آن زمان بود که اشنابل جوان و شیک پوش در هتل کلاریج با یک رولکس، اکسسوری که به خوبی برای نشان دادن موفقیت جدیدش انتخاب شده بود، عکس گرفت. این عکسی است که کاملاً در تضاد با تصویری است که ده‌ها سال بعد، یک اشنابل عذرخواهی در عکسی از خانم آنی لیبوویتز به جهان نشان می‌دهد: خوابیدن روی مبل با لباس خواب راه راه، دکمه‌های باز شده، مو در نمای ساده، اما هیچ ساعتی در چشم نیست. تا آن زمان، او که تقریباً در هر رسانه ای از نقاشی، مجسمه سازی و دکوراسیون داخلی تا چندین فیلم مورد تحسین منتقدان از جمله زندگینامه هنرمند آقای ژان میشل باسکیا برتری داشت، دیگر کسی برای تحت تأثیر قرار دادن او باقی نمانده بود.

آقای هنری مور

مجسمه ساز انگلیسی آقای هنری مور در 40 سال اول کار خود از سنگ به عنوان وسیله مورد علاقه خود استفاده می کرد. مجسمه‌های مرمر سفید او ظرافت جاودانه مجسمه‌های رنسانس را تداعی می‌کردند، در اشکالی که او در ترکیبی منحصر به فرد از انتزاع و فیگوراسیون حک می‌کرد. مور، پسر یک مهندس معدن، در نظر عموم بریتانیا، سمبل «بریتانیایی معمولی» و «آقایان هنرمند» بود. مردی که از تصویر خود بسیار آگاه بود، مور ساعت لباس فوق باریک شیک و شیک خود را می پوشید - سبکی که در دهه های 1950 و 1960 به لطف مد برای نازک ترین حرکات زخمی دست محبوب شد. حتی زمانی که بسیار غیر عملی بود، مانند هنگام گشت و گذار در معدن سنگ مرمر

رفتار و سبک زندگی در انتخاب ساعت مچی حرف اول را میزند. در انتخاب ساعت مچی باید دقت داشت چرا که ممکن است انتخابی کنید که بعد ها متوجه عدم تطابق ساعت با سبک خود شوید. ما میتوانیم در این خصوص فروشگاهی را به شما پیشنهاد کنیم که تخصصی ترین اطلاعات را در اختیار کاربر قرار میدهد تا بتوانند بهترین انتخاب را در زمینۀ ساعت مچی داشته باشند.

میراکو انتخاب برتر برای آگاهی کامل شما در مورد دنیای ساعت مچی همینطور خرید یک ساعت ایده آل خواهد بود.