همنشینی بامزه و قدرنادیده چند احمق دوستداشتنی
برخی «خرگیوش» را یک کمدی متفاوت قلمداد میکنند و از آن لذت بردهاند اما عدهای دیگر نتوانستند با آن ارتباطی برقرار کنند.
برترینها: خرگیوش فیلمی به کارگردانی و نویسندگی مانی باغبانی محصول سال ۱۳۹۵ است. فیلمی با بازی بازیگرانی چون بابک حمیدیان، سیامک انصاری، جواد عزتی، مینا ساداتی، پانته آ سیروس، همایون ارشادی، امید روحانی، ملیکا شریفی نیا و مانیا علیجانی که متقاضی شرکت در جشنوارهی فجر همان سال بود اما در نهایت از سوی هیئت انتخاب کنار گذاشته شد. برخی فیلم را یک کمدی متفاوت قلمداد میکنند و از آن لذت بردهاند اما عدهای دیگر نتوانستند با آن ارتباطی برقرار کنند.
خلاصه داستان
پدرِ «آرش» (بابک حمیدیان) باید به خارج از کشور برود و قرار میشود دوستان آرش، «بابک» (سیامک انصاری) و «بهنود» (جواد عزتی)، کنار او بمانند تا تنها نباشد. در این میان آرش تصمیم میگیرد دکوراسیون داخلی خانه را تغییر بدهد. خانم طراح در اتاقی را باز میکند که «گوگو» (خرگوشِ آرش) داخل آن اتاق است و خرگوش فرار میکند. سپس این سه نفر به دنبال گوگو کمی از روزشان را به هدر میدهند.آرش میفهمد که امروز تولد دختر خانم طراح است و هیچکدام از دوستهایش نمیتوانند به جشن تولد او بیایند. برای همین، این سه نفر برای او جشن تولد میگیرند. نامزد آرش (مینا ساداتی) به خانهٔ آنها می آید...
برخی فیلم را یک کمدی متفاوت قلمداد میکنند و از آن لذت بردهاند اما عدهای دیگر نتوانستند با آن ارتباطی برقرار کنند.
طرحی نو در سینمای ایران
وبسایت سلیس درباره قالب نوی این فیلم مینویسد: «خرگیوش» شاید در سینمای ایران نو باشد، اما مشابه تکنیکهای آن در سینمای جهان وجود دارد. تعلیقها و گرههای کوتاه و پرتعداد فیلمنامه به سرعت فاش میشوند و همراه با ریتم و تمپو سریع، یادآور سینمای «گای ریچی» است. کارگردانی که در اواخر قرن بیستم با «قاپ زن» بر سر زبانها افتاد و هماکنون در آثار تخیلی و تاریخی خود، همچنان از آن ساختار پیروی میکند. «خرگیوش» همچنین به نحوی یادآور فیلم «قطار بازی» ساخته «دنی بویل» است. در فیلم «قطار بازی» هم کاراکتر اصلی فیلم مشکلات خانوادگی دارد. یک حلقه دوستانه وجود دارد که برای فرار از مشکلاتشان دور هم جمع میشوند، مواد مخدر و حتی تخیلات ذهن کاراکتر «اسپاد» نیز به گونهای در این فیلم تکرار میشود؛ با این تفاوت که در فضای شهری محصورشده است.
بابک حمیدیان، در این فیلمِ شخصیت محور، وظیفه خود را به خوبی انجام میدهد. او از معدود بازیگران سینمای ایران است که توانایی بازی سخت و طاقتفرسا در فیلمهای شخصیت محور را دارد و یکی از بهترین امتیازهایی است که یک کارگردان ایرانی میتواند در اختیار داشته باشد. حمیدیان توانسته است مخاطب را از طریق ذهن آرش وارد فضای سورئالیستی فیلم کند و با اندیشه پرتلاطم و ناآرام او روبرو سازد. کاراکتر آرش در فیلم موفق بوده و تا حدودی ضعف بزرگ قصهگویی و ایجاد ارتباط با مخاطب را پوشش داده و به پوشاندن ابهامات فیلم کمک کرده است. فیلم سیر طنزگونه خود را نمیتواند حفظ کند و سر از دیالوگها و سکانسهایی درمیآورد که صرفاً یک فکاهی به دور از رسالت اصلی آن است.
داستان چه چیزی را دنبال میکند؟
وبسایت فیلمنوشتار در نقد داستان فیلم مینویسد: در فیلم خرگیوش، با داستانی متعلق به یک طبقه خاص از اجتماع روبروییم. یعنی آدم های روشنفکر تحصیلکرده هنرمند و هنرشناس. و از قضا فیلم در همین فضا مفروض خود می ماند. اینجا خبری از مواجهه طبقانی نیست. اما با این حال آقای باغبانی کوشیده تا مرزهای روشنفکری را با تفکر عامیانه و سلیقه هنر توده ای پیوند بزند. از همین روست که در دیالوگ های شخصیت های فیلم همچنان که در مورد هنر مدرن ایران، جامعه شناسی فرهنگی ایرانیان و پزشکی مدرن و موسیقی جاز بحث می شود، از موسیقی پاپ هم می توان ردی یافت. از موسیقی لس انجلسی تا پاپ روز جهان. از سس هاینز تا مواد مخدر و دولت تدبیر و امید. از آمریکایی ستیزی تا جامعه ستیزی. همه چیز در این فیلم هست. اما در حد حرف.
با این حال این فیلم معرف دنیای پیچیده و نسبتا گسترده ذهنی آقای باغبانی است. همان چیزی که ما در فیلم نهنگ عنبر نیز شاهد آن بودیم.خط صوتی فیلم نهنگ عنبر ارتباط خوبی با موسیقی دهه پنجاه و شصت و زندگی آن زمانه برقرار می کرد. در آن فیلم نیز ما با ستایش هنر عامه پسند از موسیقی شبه روشنفکری دهه پنجاه تا موسیقی کافه ای روبرو بودیم و همچنین با عشق به سینما و فیلم که در شیفتگی شخصیت ارژنگ با بازی رضا عطاران به نوارهای وی اچ اس تجلی یافتگی بود. در آن فیلم نیز با بی محتوایی سیاست یا لا اقل با عدم تناسب شعارهای دهه شصت با زندگی بخشی از جامعه مواجه می شدیم. همین گونه که در فیلم خرگیوش با محتوا گریزی از همه چیز روبروییم. در یک کلام باید بگویم که فیلم خرگیوش در ستایش هنر و فرهنگ است.
اینکه انسان چقدر به این دو مقوله نیازمند است و چقدر بی این دو یعنی هنر و فرهنگ، زندگی تهی است. اما در این حال فیلم قرار است که از هنر و فرهنگ بگذرد.و این دو را دستمایه شوخی و طنز خود قرار دهد و به ستایش خود زندگی یعنی باروری حیات بپردازد.( البته تنها در حد حرف). فیلم خرگیوش شکل کامل شده فیلم نهنگ عنبر است که در آن نویسنده در غیاب کارگردان یعنی سامان مقدم، دست خود را باز تر دیده و با یدی فراخ دنیای ذهنی خود را تداوم می بخشد. از همین روست که این فیلم پرگو و پر از دیالوگ است، چون نویسنده آن ، خود کارگردان بوده است. نوعی شیفتگی نسبت به همه دیالوگ ها در کار دیده می شود.و این تجربه نویسنده ای است که احتمالا از حذف شدن دیالوگ ها و یا تغییر سکانس هایش در در دست کارگردانی دیگر( یعنی تجربه همکاری با سامان مقدم به عنوان کارگردان فیلم نهنگ عنبر) خود دست به کار شده است تا اهمیت تک تک کلماتش را اثبات کند. و این درست ذهنیت یک نویسنده است که فیلم را ابتدا نه تصویر، که دیالوگ می داند.
نظر کاربران
من هر از گاهی میبینم
عالیه عالی
پاسخ ها
چرت ترین فیلمی بودکه دیدم
اراجیفی که میسازیم و نام کمدی روی ان میزاریم
فیلم خوبی نیست
مضخرفاتی به اسم فیلم