چرا با روش جاری در برابر کرونا موفق نمیشویم؟
غلامحسین محمدی مشاور شهردار تهران در بخشی از یادداشتی با عنوان چرا با روشهای جاری درغلبه بر کرونا موفق نمیشویم؟ در روزنامه ایران نوشت: به نظر میرسد دو دسته سادهانگارانه با مسأله برخورد میکنند: نخست کسانی که سادهانگارانه فکر میکنند دولت به تنهایی میتواند همه کشور را تعطیل کند، معیشت بخش بزرگی از جامعه را در شرایط تحریم و تعطیلی بخش بزرگی از کسب و کارها تأمین کند و شرایط عبور از بحران را به تنهایی فراهم کنند.
غلامحسین محمدی مشاور شهردار تهران در بخشی از یادداشتی با عنوان چرا با روشهای جاری درغلبه بر کرونا موفق نمیشویم؟ در روزنامه ایران نوشت: به نظر میرسد دو دسته سادهانگارانه با مسأله برخورد میکنند: نخست کسانی که سادهانگارانه فکر میکنند دولت به تنهایی میتواند همه کشور را تعطیل کند، معیشت بخش بزرگی از جامعه را در شرایط تحریم و تعطیلی بخش بزرگی از کسب و کارها تأمین کند و شرایط عبور از بحران را به تنهایی فراهم کنند.
به نظر میرسد از قضا دولت، تا این لحظه تا حد امکان به میان آمده و تلاش کرده با اختصاص بستههای معیشتی، به تعویق انداختن اقساط وامها و درنظر گرفتن تسهیلات برای بنگاههای اقتصادی از مشکلات مردم و بنگاهها بکاهد. حد توان اقتصادی دولت کم و بیش همین اندازه است.
دوم کسانی که فکر میکنند اگر مردم اخلاق خود را تغییر دهند و مسئولیت پذیر باشند و در خانه بنشینند مسأله حل میشود. آنها مشکلات مردم را دست کم گرفتهاند. بخش مهمی از مردم تلاش خود را کردهاند. اما بیش از این نمیتوانند. وقتی کارفرمایشان از آنها میخواهد سر کار حاضر شوند، وقتی پس اندازهای شخصیشان ته کشیده و دیگر نمیتوانند از پسانداز مصرف کنند، مجبورند از خانه بیرون بیایند و ضرورت در خانه ماندن را نقض کنند.
در چنین شرایطی چه میتوان کرد؟
به نظر میرسد فقط در سایه یک همبستگی و عزم ملی است که ما میتوانیم از بحران عبور کنیم. اگر در نظر بگیریم که از مجموع حدود ۲۰ میلیون نفر نیروی شاغل کشور، فقط نزدیک به ۳ میلیون نفر کارمند دولتاند و بقیه یا کارمند بخش خصوصیاند (کارخانهها و کارگاهها، کارگران ساختمانی، شرکتها و بانکهای خصوصی، بنگاههای خدماتی و ...) یا خود، کارفرمای خودشاناند (مانند وکلا، پیشهوران، رانندگان تاکسی، کشاورزان صاحب زمین و ...) نقش بخشهای توانمندتر جامعه در مهیا کردن امکان «قرنطینه» و ماندن در خانه بیشتر معلوم میشود. به نظر میرسد طبقات دارای جامعه ایران - برخلاف پزشکان- تاکنون نقش خود را در این بحران به خوبی ایفا نکردهاند.
صاحبان حسابهای بانکی میلیاردی، مالکان خانههای متعدد در کلانشهرها، بازاریان و در یک کلام «صاحبان سرمایه» در ایران تاکنون آنگونه که باید به صورت جمعی و رسمی به میان نیامدهاند و شرایط رفاهی چندانی برای اقشاری که زیر دست آنها کار میکنند فراهم نکردهاند. آنها حتی اگر فقط به منافع اقتصادی خود فکر کنند، باید برای غلبه هرچه سریعتر بر بیماری کرونا هزینه کنند. آنها بیتردید میتوانند به میدان بیایند و در کوتاه مدت برای چند ماه هزینههای نیروی کار خود را تقبل کنند تا شرایط اعمال قرنطینه حداکثری فراهم شود و دولت و خیریهها بتواند با آسودگی خیال بیشتری به معیشت بخشهایی از جامعه برسند که نیازهای فوریتری برای رسیدگی دارند. خانوادههای بیسرپرست و بدسرپرست، کودکان کار، دستفروشها، کارگران فصلی، رانندگان تاکسی و ... از این دستاند.
بیتردید اگر مسأله درآمدهای نیروی کار کشور حل شود، اگر همه مردم ببینند که صاحبان سرمایه، اتاقهای بازرگانی و صنعت و اصناف و بازارایان و ... درکنار دولت به میدان آمدهاند و حاضرند از سود خود به طور موقت به نفع منافع عمومی و سود خود در دراز مدت صرف نظر کنند، بیتردید افراد بیشتری حاضرند ولو با تحمل سختی و مشقت بیشتری در خانه بمانند، شرایط قرنطینه حداکثری را فراهم کنند و حتی با کمک به خیریهها و همنوعان خود درعبوراز این بحران مشارکت کنند. کسانی که به مصالح دراز مدت کشور فکر میکنند میدانند انتظاراینکه حاکمیت همه بار مسئولیت را بر دوش بگیرد و با اعمال «قوه قهریه» و اعمال قسمی «دیکتاتوری از بالا» مردم را وادار به خانهنشینی کند، به نفع کشور نیست.
مردمی که سال هاست برای دموکراسی در کشور مبارزه کردهاند، بهتر است این روزها نیز برای حفظ و تداوم دموکراسی بر شکاف میان دولت و ملت غلبه کنند. هر سه ضلع باید به میان بیایند: مردم عادی، صاحبان سرمایه و دولت. بدون به میان آمدن بخش خصوصی صاحب سرمایه، پذیرش تحمل سختی و مشقت توسط مردم، در نظر گرفتن کمکهای معیشتی هدفمند برای مردم و آنگاه اقدام قاطع دولت در اعمال قرنطینه حداکثری توان غلبه بر این چرخه بحران را نخواهیم داشت.
نظر کاربران
اینی که شما میگین برای یه جامعه رویایی
همسایه ها یاری کنید تا ما شوهر داری کنیم.
اقای نویسنده متن فراموش نکن که وقتی حکومتی بر کشوری بوجود میاد باید حساب تمام جهات را داشته باشه.اینجاست که میگن
اسایش دوگیتی تعریف این دوحرف است
با دوستان محبت با دشمنان مدارا
یعنی به قول شما دولت در داخل همینجوری که باید هوای ثروتمند رو داشته باشه در قسمت خارج از کشور هم باید با کشورهای دارای ثروت و قدرت کناربیاد چرا چون رابطه شدیدی بین ثروتمند داخلی با کشورهای ثروتمند خارجی وجود داره حالا قضاوت با شما.
قرنطینه جواب نمی دهد کشورها با قرنطینه کامل نیز وجود دارد ولی جواب نداده است آمار با کشورهای فاصله گذاری اجتماعی فرقی ندارد اگر کشوری آمار پایین دارد اول در صحت آمار شک کرد چون آمار را بنا به دلایلی پایین اعلام میکنند
چون فرمونو کج گرفتن!
قبلاً بارها گفته شد این رهها به نتیجه نمی رسند و بتدریج کل مردم دچار کرونا میشوند و اقتصاد بیمار کشور ضربات شدیدتری می خورد!
وقتی مسئولان هیچ شناختی از راه پیشگیری و مهار کرونا ندارند و نمی توانند با غملکرد خود آینده ای روشن از کهار کرونا ارائه دهند قطعاً روشهای در پیش گرفته به نا کجا آباد ختم میشود!
گفته شد تنها راه مهار کرونا جداسازی افراد با پیوستگی مکانی است تا بسرعت زندگی به روال عادی باز گردد.
باحرف مفت زدن دست روی دست گذاشتن دارین باجان مردم بازی میکنید هرکسی میاد یه حرفی میزنه یک کشور چندتا رییس میخادمگه لطفا تاهمه رو عزادارنکردین کاری بکنید کارستون
موقع بخور بخورا و امر کردنها همه چیز وظیفه دولته....موقع سختی بارها روی دوش مردمه و دولت کاری نمیتونه بکنه...