اونامونو، شاعر و نویسنده «نسل ۹۸»
میگل د. اونامونو، فیلسوف، شاعر و نویسندهای از نسل ۹۸ بود که امروز دربارهی آثار و افکار او بحث میکنیم. از مهمترین و برجستهترین نویسندگان و رهبران این نسل بود که خیلی زود جای خود را در ادبیات و تفکر جهانی باز کرد.
پس از پایان جنگ جهانی اول تا آغاز جنگ داخلی اسپانیا، نسلی دیگر در ادبیات این کشور پدیدار شد که دنبالهرو نویسندگان نسل ۹۸ بود، اما با نگاهی اروپاییتر و با تاثیرپذیری از دیگر جنبشهای پیشرو اروپایی. که آنها به نسل ۱۹۲۷ معروف شدند. مثل فدریکو گارسیا لورکا، رافائل آلبرتی و دیگران.
میگل د اونامونو، فیلسوف، شاعر و نویسندهای از نسل ۹۸ بود که امروز دربارهی آثار و افکار او بحث میکنیم. از مهمترین و برجستهترین نویسندگان و رهبران این نسل بود که خیلی زود جای خود را در ادبیات و تفکر جهانی باز کرد.
اونامونو در شهر بیلبائو در ۱۸۶۴ زاده شد و تحصیلات اولیه را در زادگاه خود انجام داد و در ۱۸۸۰ به دانشگاه مادرید وارد شد تا در رشتهی فلسفه و ادبیات به تحصیل ادامه دهد. زبان یونانی، لاتینی، عبری و ادبیات و تاریخ آموخت و در ۱۸۸۴ به دریافت درجهی دکتری نائل شد. در ۱۸۹۱ کرسی زبان یونانی را در دانشگاه سالامانکا و بعد کرسی زبانشناسی تطبیقی (لاتینی ـ اسپانیایی) را بر عهده گرفت و در ۱۹۰۰ به ریاست دانشگاه منصوب شد. روش تدریس اونامونو با روش معمول استادان قدیم متفاوت بود، به این معنی که با شاگردان روابط صمیمانهای داشت و در تدریس شیوهای به کار برد که برای مردم زمان قابل قبول نبود.
در جنگ ۱۹۱۴ که اسپانیا بیطرفی خود را اعلام کرد، اونامونو با بیطرفی مخالف بود و به وسیلهی سخنرانیها و مقالههای بیشمار پیوسته برای ساختن اسپانیایی نوین مبارزه کرد و از مقام ریاست دانشگاه خلع و از کشور اخراج شد و از ۱۹۲۴ تا ۱۹۳۰ در تبعید باقی ماند و در ۱۹۳۰ به کشورش بازگشت. در ۱۹۳۵ نامزد دریافت جایزهی نوبل شد و در همین سال درگذشت و پیش از مرگ کتابخانه و یادداشتهایاش را به دانشگاه سالامانکا بخشید.
اونامونو آثار متعددی نوشت که میتوان این آثار را در سه گروه جای داد.
۱. مقامهها و مقالههای تحقیقی که شامل هفت جلد است. یکی از اساسیترین موضوعاتی که اونامونو در آثارش بدان پرداخته است، مسالهی مرگ و جاودانگی است. مسالهی رنج و شکی که انسان را در قرن بیستم فراگرفته است. معروفترین اثر اونامونو در این حوزه، کتاب «سرشت سوگناک زندگی» است که به قلم بهاءالدین خرمشاهی به فارسی با عنوان «درد جاودانگی» ترجمه و منتشر شده است. این اثر مهم دربارهی تردیدها و نگرانیهای انسان جدید دربارهی مذهب است. اونامونو به هیچ وجه مسائل عادی مربوط به مذهب و عالم مافوق الطبیعه را مطرح نمیکند. وی همه چیز را از روح و قلب آدمی ناشی میداند که تابع جهشی درونی است نه فکری و منطقی.
اونامونو از نیازهای بشر گفتوگو میکند، از بشری که نمیخواهد بمیرد و روح و جسم، و آرزوهایاش به نوع ادراک وی از عالم خلقت بستگی دارد، چنانکه در زندگی دن کیشوت و سانچو (۱۹۰۵) عرضه کرده است. کتاب دیگر اونامونو در این حوزه، کتاب مبارزهی مسیحیت است که ابتدا نسخهی فرانسوی آن در پاریس منتشر شد و سپس در ۱۹۳۲ در اسپانیا به چاپ رسید. اثر دیگر تحقیقی اونامونو، کتاب «چگونه رمان مینویسند» است که در ۱۹۲۸ منتشر شد. عمدهترین اندیشههای اونامونو در این آثار چالش با مسائل اساسی و ابدی زندگی، مرگ و وجود انسان است و افکار او تاثیر فراوانی بر اگزیستانسیالیسم نهاد. او به همه چیز شک میکرد و چند بار دچار بحران روحی شد. او میخواست بذر شک بکارد و ایمان برداشت کند. او میگوید: «اگر شک بردن بر هستی خداوند شرک است، من بر آن خداوندی که نمیتوان بر او شک برد، شک دارم.»
و از اینجا مسالهی خداوند و جاودانگی را جستوجو میکند و اعتقاد دارد که ما فقط از طریق عشق و رنج به خدا میرسیم نه از راه عقل و استدلال. زیرا عقل و استدلال، انسان را از خدا دور میکند. نمیتوان ابتدا خدا را شناخت به این امید که بعدها ممکن است دوستش داشته باشیم. باید در وهلهی اول دوستش بداریم، مشتاقش باشیم، هوایاش را در دل بپرورانیم تا بتوانیم به شناخت او دست یابیم. البته آرای اونامونو قابل نقد است.
۲. رمان و داستان کوتاه از دیگر آثار اونامونو ست که آن نیز شامل هفت جلد است. رمان «مه» که در سال ۱۳۷۸ به قلم بهناز باقری به فارسی ترجمه و انتشارات مروارید منتشر کرد که اکنون در بازار نایاب است. این کتاب هم صبغهی فلسفی دارد و اندیشههای اونامونو در قالب رمان شکل گرفته است.
۳. دستهی سوم از آثار اونامونو آثار منظوم است. مانند «دیوان» (۱۹۰۷) منظومهی مسیح ولاسکس (۱۹۲۰) که شاهکار شعری اونامونو به شمار میآید و از هیجان و شور و حرارات فراوان برخوردار است. شاعری در برابر مسیح مصلوب زانو میزند و نیایشی عارفانه انجام میدهد و احساس درون خود را آمیخته با نوعی تفکر از خلال شعری دلنشین منعکس میکند.
مجموعهی «نغمههای روزانهی شاعرانه» شامل اشعاری است که در سالهای ۱۹۳۶- ۱۹۲۸ سروده شده و پس از مرگ شاعر در ۱۹۵۳ انتشار یافته است.
اونامونو در مدت چهل سال درخشانترین و پرقدرتترین شخصیت ادبی عصر خود بوده، نفوذ فراوانی در نسل خود داشته و از افتخارات اسپانیا و جهان در قرن بیستم به شمار رفته است. چه از نظر شخصیت انسانی، چه از لحاظ نویسندگی، چه از حیث اندیشه و هنر و نفوذ بر طرز تفکر اروپایی.
نظر کاربران
خوب بود