لبخند ظریف پس از گلِ پیروزی در مذاکره قرن
این، روایت پیروزی بزرگِ آدم هایی ست که برای صندلی های خالی سخنرانی نکردند و دنیا، حرف شان را شنید.
آی اسپورت: جستجویِ ناماش توی فضای مجازی، به تصاویری ختم می شود که کمتر از یک سیاستمدار تماشا کرده ایم. تصویرِ امیدهای منظم و لبخندهای نامنظم مردی که به وقتش، جدی بودن را هم خوب بلد است و دیده ایم که چطور، جلوی تندروهای اینطرفی و آنطرفی می ایستد. جواد ظریف، از همان روز اول امید را به مذاکره های هسته ای برگرداند. او بر خلاف همتایان قبلی، تحریم ها و قطعنامه ها را مشتی کاغذ بی ارزش ندانست وبرای کنار رفتن سایه شوم آن ها از سر یک ملتِ در رنج، تلاش کرد و بالاخره موفق شد. ظریفکبیرِ این ساعت های دنیای مجازی، حالا مرد اول موج ها و ضدموج ها در شبکه های اجتماعی است. حالا نام امیرکبیر و مصدق برای مقایسه به میان می آید و موافقان و مخالفان در این باره اظهارنظر می کنند. همه این حرف ها و موج ها اما تاثیری روی واقعیت نخواهند داشت. روی پیروزی بزرگ ایران در میدان دیپلماسی. پیروزی بزرگِ آدم هایی که برای صندلی های خالی سخنرانی نکردند و دنیا، حرف شان را شنید.
تماشایِ تکرارِ کلمه «توافق» توی زیرنویس های شبکه های خبری، شیرین ترین تجربه در میان تجربه های ۱۳ سال مذاکره بر سر حقوق هسته ای است. حالا ایران دوباره به تیترهای مثبت خبری دنیا برگشته و کاش در پایان سال های زغالی، حیات و لبخند هم به مرزهای کشورِ برگردند. در همه روزهای دشوار و سرشار از گمانه زنی های راست و دروغ مذاکره، جواد ظریف مرد اول ایران بود تا یک سال بعد از حذف زودهنگام ایران از جام جهانی، کشورش را در مجامع جهانی به صعود قابل توجهی نزدیک کند. سیاستمدار ویژه یک نسل، تا همیشه تاریخ با این پیروزی به یاد آورده خواهد شد. با موفقیتی فراتر از اندازه «چقدر خوبیم ما»ی معروف عادل فردوسی پور. با امید و لبخند و پافشاری بر حقوقی که مدت ها از مردم یک ملت دریغ شده بود. پیروزی امروز ظریف و همکارها، پاداش آدم هایی ست که به جای صبر و سکوت و انفعال، مسیرِ انتخاب دولت تازه را ساختند و البته فراموش نمی کنند که توافق هسته ای، تنها شروعِ این دولت برای عمل کردن به سایر وعده ها خواهد بود. در انتهای همه شب های دعوا با دنیا، ما را به سخت جانی مان این گمان نبود که به خبر خوب صبح امروز پیوند بخوریم. به لبخند آخر جواد ظریف. بعد از گلِ پیروزی در مذاکره قرن.
تماشایِ تکرارِ کلمه «توافق» توی زیرنویس های شبکه های خبری، شیرین ترین تجربه در میان تجربه های ۱۳ سال مذاکره بر سر حقوق هسته ای است. حالا ایران دوباره به تیترهای مثبت خبری دنیا برگشته و کاش در پایان سال های زغالی، حیات و لبخند هم به مرزهای کشورِ برگردند. در همه روزهای دشوار و سرشار از گمانه زنی های راست و دروغ مذاکره، جواد ظریف مرد اول ایران بود تا یک سال بعد از حذف زودهنگام ایران از جام جهانی، کشورش را در مجامع جهانی به صعود قابل توجهی نزدیک کند. سیاستمدار ویژه یک نسل، تا همیشه تاریخ با این پیروزی به یاد آورده خواهد شد. با موفقیتی فراتر از اندازه «چقدر خوبیم ما»ی معروف عادل فردوسی پور. با امید و لبخند و پافشاری بر حقوقی که مدت ها از مردم یک ملت دریغ شده بود. پیروزی امروز ظریف و همکارها، پاداش آدم هایی ست که به جای صبر و سکوت و انفعال، مسیرِ انتخاب دولت تازه را ساختند و البته فراموش نمی کنند که توافق هسته ای، تنها شروعِ این دولت برای عمل کردن به سایر وعده ها خواهد بود. در انتهای همه شب های دعوا با دنیا، ما را به سخت جانی مان این گمان نبود که به خبر خوب صبح امروز پیوند بخوریم. به لبخند آخر جواد ظریف. بعد از گلِ پیروزی در مذاکره قرن.
پ
نظر کاربران
بدون لبخند هم این مرد دوست داشتنیه بخدااااااااااااااااااااااخدا حفظش کنه خیرو برکت بهش بده انشاالله
این، روایت پیروزی بزرگِ آدم هایی ست که برای صندلی های خالی سخنرانی نکردند و دنیا، حرف شان را شنید.