خبرسازی ساکنان جنجالی‌ترین آپارتمان ایران
«اجاره‌نشین‌ها» در زمان اکرانش بهترین فیلم کمدی سینمای ایران تا آن زمان بوده. این فیلم یکی از موفق‌ترین ساخته‌های داریوش مهرجویی و پای ثابت انتخاب‌های منتقدان و دوستداران سینما در رشته‌های بهترین فیلم و بهترین کمدی تاریخ سینمای ایران است.
برترین‌ها : «اجاره‌نشین‌ها» داریوش مهرجویی، یکی از موفق‌ترین ساخته‌های این فیلمساز بزرگ و پای ثابت انتخاب‌های منتقدان و دوستداران سینما در رشته‌های بهترین فیلم و بهترین کمدی تاریخ سینمای ایران و به همین دلیل دیده‌شده‌ترین فیلم مهرجویی در میان مردم است.
«اجاره‌نشین‌ها» سال ۶۶ اکران عمومی شد و در تهران با حدود ۱۸میلیون تومان فروش هم پرفروش‌ترین فیلم سال ۶۶ شد و هم رکورد «عقاب‌ها» (ساموئل خاچیکیان) را در اکران اول تهران، بعد از ۲ سال شکست. اجاره‌نشین‌ها در مجموع فروش‌اش در تهران و شهرستان‌ها، هفتمین فیلم پربیننده سینمای پس از انقلاب است. این کمدی محبوب مهرجویی در مجموع ۴ میلیون و ۵۷۴ هزار نفر بیننده داشته است.
شاید اگر فیلم خیلی زود روی آنتن تلویزیون نمی‌رفت، تماشاگران پرتعدادتری هم می‌یافت. فیلم در اوج جنگ و در شرایطی که سینمای ایران کمتر سراغ ژانر کمدی می‌رفت، ساخته شد. اجاره‌نشین‌ها به‌عنوان نخستین کمدی پس از انقلاب که معضلات طبقه متوسط شهری را به تصویر کشیده، پس از حضور در پنجمین جشنواره فیلم فجر، در سال۶۶ روی پرده آمد و استقبال مردم از آن همه را غافلگیر کرد. فیلم در تهران و شهر‌های بزرگ بیشتر بیننده داشت.
فیلم اجاره نشین‌ها داستان گروهی از همسایگان را در آپارتمانی در حاشیۀ شهر تهران روایت می‌کند. این ساختمان قدیمی بدون وارث مانده و نیازمند تعمیر اساسی است، اما همسایگان بر سر شرایط تعمیر به توافق نمی‌رسند و هر کدام قصد دارند کار را به شیوۀ خود پیش ببرند و این در حالی است که خطر نابودی آن خانه روز‌به‌روز افزایش می‌یابد.
آریا قریشی درباره فیلم نوشت: توجه به فیلم اجاره‌نشین‌ها به‌عنوان جمع‌بندی یک دوران بود؛ دیدگاهی که در یادداشت‌های منتشرشده در زمان اکران فیلم کمتر مورد توجه قرار گرفت و در ارزیابی‌های بعدی بود که خودنمایی کرد: «صحنه‌های اسلپ استیک اجاره‌نشین‌ها رویکرد انتقادی اثر را کاهش نداد و کیفیت یگانۀ فیلم به‌عنوان جمع‌بندی یک دوران حفظ شد. قصۀ مالکیت آن خانۀ بی‌صاحب رو به فروپاشی، با اشاره به زمین‌ها، خانه‌ها و شرکت‌های به‌جای مانده از فراریان و ترک دیارکردگان، به‌عنوان یکی از مباحث روز سال‌های اولیۀ انقلاب، لایۀ ظاهری اثر را ساخت.
تلاش بی‌ثمر اقشار و طبقات مختلف برای سرپا نگاه داشتن آن خانۀ از پای‌بست ویران، توصیفی از مناسبات منحط بود. سرنوشت خانه‌ای مثل یک شهر با شهروندانی که نمی‌توانستند جلوی ویرانی مأوایشان را بگیرند، همه را دربر می‌گرفت. اجاره‌نشین‌ها تحلیلی از واکنش‌های طبقۀ متوسط خودگم‌کرده بود که سعی داشت موقعیت متزلزلش را حفظ کند. افراد این طبقه در هر فرصتی رودرروی یکدیگر قرار می‌گرفتند و در شرایط ضروری، خشم برتافتۀ کارگران، به سازش می‌گراییدند.» (حمیدرضا صدر، «تاریخ سیاسی سینمای ایران») اجاره‌نشین‌ها مشخصاً واکنشی به شرایط روز جامعه بود؛ اما با نتیجه‌گیری و از دریچه‌ای که غافلگیرکننده می‌نمود. این، بخشی جدایی‌ناپذیر از فیلمهای داریوش مهرجویی است.
نگاهی به مسیر حرکت مهرجویی در طول نیم قرن بر این گزاره صحه می‌گذارد. خسرو دهقان، در گفت‌وگویی در ماهنامۀ ۲۴ (خرداد ۹۱) روی همین نکته به‌عنوان یکی از عناصر کلیدی سینمای مهرجویی انگشت گذاشته است: «آقای مهرجویی در اجاره‌نشین‌ها… در زمان جنگ فیلمی سراسر فانتزی ساخته. مهرجویی همیشه به جامعه عکس‌العمل نشان می‌دهد، اما از زاویه‌ای که آدم انتظارش را ندارد.»
سعید مروتی در روزنامه همشهری نوشت: کمدی راحت، سرراست و خوش‌ساخت داریوش مهرجویی پس از گذشت بیش از ۳۰ سال از زمان ساختش همچنان بهترین فیلمی است که در سینمای ایران درباره مسکن ساخته شده است. در «اجاره‌نشین‌ها» لحن کمدی به فیلمساز اجازه می‌دهد در دورانی که مسیر ساخت آثار انتقادی چندان هموار نبود درباره یک موضوع اجتماعی روز فیلم بسازد. خانه‌ای که صاحبش در خارج از کشور به‌سر می‌برد و مباشر صاحبخانه می‌کوشد با مشاوره و همکاری یک مشاور املاک، مستأجران را آن بیرون و خانه را تصاحب کند؛ آپارتمانی که در آن نمایندگان اقشار مختلف جامعه حضور دارند. اجاره‌نشین‌ها جدای از کنایه‌ها و نکات فرامتنی‌اش، در بررسی موضوعش (معضل اجاره‌نشینی) موفق است.
یک کمدی ایرانی که با عباس آقا سوپرگوشت (عزت‌الله انتظامی) مادر (حمیده خیرآبادی)، مهندس جوان (رضا رویگری)، قندی (اکبر عبدی)، آقا و خانم توسلی (ایرج راد و منیژه سلیمی)، سالک (پارتا یاران) و آقای سعدی (حسین سرشار) داستان ساختمان پرایرادی را روایت می‌کند که در هر طبقه‌اش نماینده‌ای از یک طبقه اجتماعی ساکن شده. رقابت دو بنگاهی (منوچهر حامدی و سیاوش طهمورث) برای تصاحب خانه، اختلاف میان مستأجران و بعد وحدتشان برای بازسازی‌خانه و ویرانی انتهایی، چنان همگون و یکدست از کار درآمده که هنوز هم فیلم نمونه مثال‌زدنی کمدی اجتماعی در سینمای ایران است. در دهه ۶۰ موضوع مسکن و اجاره‌نشینی دستمایه آثار زیادی بود که در میان تمام آن‌ها اجاره‌نشین‌های مهرجویی با فاصله‌ای قابل‌توجه، همچنان تماشایی و درخشان است.
نظر کاربران
حکایت این روزهای مالک و مستاجرا هم اجاره میگیرن هم خرج نمیکنند هم میخوان موقع تحویل مستاجر خونه شون رو نو کنه
هیچ مستاجری راضی نیست از اجاره سنگین دادن مشکل هم داشته باشه برای همین برکت نداره خرج دارو درمان صاحب خونه میشه اکثریت
پاسخ ها
ما مستاجریم اول سال صاحب خونمون گفت هر چی کمو کسری داره خونه بگیر درست کن آخر سال حساب مکنیم کلی رنگ کردیم زحمت کشیدیم خرج کردیم آخر سال گف میخاستی نکنی به همین راحتی خدا ازش نگذره
فیلم و جشنواره اون موقع جذابیت داشت سرگرمی دیگه ای نبود
بیش از ده بار این فیلم را دیده ام. یک شاهکار از استاد مهرجویی با نقش آفرینی بینظیر عزت الله انتظامی، اکبر عبدی، رضا رویگری، حمیده خیرآبادی، فردوس کاویانی، سیاوش طهمورث و . . .
یادش بخیر
وارتان یاران
چه فیلمهای زیبایی ساخته میشد
فیلمی بسیار زیبا
یادمان باشد این فیلمها در برهوت رسانه ای پخش شدند نه تلویزیون و نه سینما چی زیبرای پخش نداشتند و مردم حتی از مدرسه موشها استقبال می کردند
مهرجویی هم یکی از شارلاتانها است مثل سایرین
پاسخ ها
چرا؟