معماری سوررئال یک کارخانه روغن زیتون

فرادید: فیلیپ استارک، معمار فرانسوی، مکعب قرمزی را برای گنجاندن کارخانه روغن زیتون، موزه و رستوران لا آلمرازا در آندلس ساخته و آن را با نمادهایی تزئین کرده که به میراث این منطقه اشاره دارند.

این ساختمان که باغ‌های زیتون آن را احاطه کرده‌اند، در زمینی به مساحت ۲۵ هکتار و برای تولیدکننده روغن لا اورگانیک به عنوان بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر برای تقویت اولئوتوریسم (گردشگری مبتنی بر تولید روغن زیتون) در منطقه طراحی شده است.

استارک ساختمان را با نمادهای بزرگی که «جادو و شعر» منطقه را یادآوری می‌کنند، تکمیل کرده است؛ از جمله شاخ گاوی از جنس فولاد کورتن و چشم حکاکی‌شده که به ارتباط تاریخی منطقه با جنبش سوررئالیستی اشاره دارد.

استارک به دزین گفته: «لا آلمارازا خودش با هکتارها باغ زیتون احاطه شده که غرق نورهای قدرتمند و گرم اندلسی هستند.»

«این موقعیت نوعی حس گستردگی به من داد که برای این پروژه به آن نیاز داشتم. همه چیز باید غیرعادی، خارج از مقیاس، کمی عجیب و سوررئالیستی می‌بود. این مکان پر از شگفتی‌های بارور است که بازتاب نمادهای اندلسی هستند.»

«ساختمان از بیرون، یک بلوک قرمز رنگ یکپارچه و بزرگ است که گویی از آسمان افتاده. یک چشم بسیار بزرگ در نما، هوشیاری هنرمندان بزرگ سورئالیست آندلسی را نشان می‌دهد و دودی که از آن خارج می‌شود کاملاً سوررئالیستی و رمز و رازگونه است.»

فضای داخلی ساختمان به شکل یک اثر هنری قابل‌سکونت طراحی شده و نمادهای بزرگ و تندیسی موجود در نمای بیرونی را ادامه داده است.

رستوران ساختمان زیر یک لوله و قیف فلزی معلق است که به فرایند تولید روغن اشاره دارد و یک شکل بال‌مانند که به یک دانشمند مسلمان اندلسی اشاره دارد که تصور می‌شود نخستین انسانی است که پرواز کرده است.

یک ناحیه‌ی نشیمن کوچک اطراف یک شومینه زیر یک شمشیر گاوبازی بزرگ قرار دارد که به دیوار تکیه داده شده، در حالی که اشکال شاخ و نصفه زیتون قسمت بیرونی به سمت داخل و زیر یک نقاشی دیواری بزرگ که کل سقف را پوشانده، قرار دارند.

این فضا رو به یک تراس باز می‌شود که از یک طرف ساختمان به بیرون سرازیر شده و به نظر می‌رسد با زنجیرهای فلزی بزرگ حمایت می‌شود. این فضا مناظری از چشم‌انداز اطراف دارد که تضاد چشمگیری با فضای تاریک داخلی ساختمان دارد.

«به محض ورود به داخل ساختمان، از تضاد نورها تحت تاثیر قرار می‌گیرید. داخل ساختمان، تاریک و خنک است تا به روند حساس تولید روغن زیتون احترام گذاشته شود.»

«با این حال، سایه‌های داخلی نمادهایی قوی هستند، مانند نصف زیتون بیادماندنی که در دیوار فولادی زنگ‌زده تعبیه شده و لوله‌ی فلزی که به درون ساختمان نفوذ کرده».

در دو طبقه دیگر ساختمان، فضای موزه و امکاناتی برای تولید روغن زیتون فرابکر وجود دارد. در فضای بیرونی، ساختمان با نقشه‌ی گسترده‌تری از مسیرهای پیاده‌روی، مجسمه‌های خود فیلیپ استارک و سایر امکانات دیدنی احاطه شده است.