دهات خوش آب و هوای قلب تهران، ناگهان لاکچری شد

عالی بود

متن بسیار عالی، من رو برد بهوحال هوای همون ده ونک محله مهر و دوستی و اهالی ریشه دار و دوستداشتنیش که هویت این محله ان
قلمت همیشه گرم

دانشگاه الزهرا دختران دلیری دارد

قصردشت شیراز از ده ونک قدیمی‌تر خوش آب هوا تر

چقدر این بخش و دوست دارم. با تک تک جمله هاش تو کوچه ها و خیابونا قدم میزنم.
مرسی از نویسنده ی با احساسِ این بخش.

یادِ ایل وَه خیر

چیزی که برای شما زیبا و خاطره انگیزه برای افراد ساکن ده ونک مشکل ودرد بزرگ حساب میشه.ده ونک با بافت فرسوده و خانه های قدیمی که مشابه اون تویی بعضی از دهات های دور افتاده گیر میاد با کمترین زلزله روی سر ساکنانش خراب میشه واین بخاطر بی مسولیتی مسولان که تکلیف منطقه رو به خاطر منافعشان روشن نمیکنند .

از اینها نگید اعصابمان خرد میشه

من اردیبهشت ده ونک رو خیلی دوست دارم عطر گل اقاقیا صدای جوی آب کنار پیاده روها بهار که میشه حتما یه جوری خودمون اونجا میرسونم جایی که میشه کمی از دقدقه ها دور شد برای چند دقیقه

ده سال در دانشگاه الزهرا درس خواندم

سلام و ادب ،از گزارش و متن زیباتون لذت بسیار بردم.چشم در این خاک خوشبو باز کردم و بزرگ شدم و تلخی و شیرینی زندگیم را در کنار این موصوفات شما تجربه کردم ۵۸ سال است خاک این ده ❤ مرا اسیر و عاشق خود کرده و حال که شاید زمان دل کندن البته به جبر زمانه باشد غمگین ترین ایام را میگذرانم.
سپاس که یادی از این محله فرمودین ولی ای کاش از مفاخر و اندیشمندان و بزرگان هم صحبتی میفرمودین.
موفق و پیروز باشید 🙏🌹

چقدر زیبا تعریف کردید ممنون از متن دلنشین و توصیف قشنگتون واقعا خودمو اونجا ده ونک حس کردم نگارش قلمتون گرم

۴ سال تو اون دانشگاه درس خوندم و زندگی کردم با تک تک جمله ها پرت شدم به اون روزا که از بهترین روزای عمرم بود

عالی نویسنده عزیز

خداوند به شما خبر نگار خوب سلامتی بده منکه دیگه پیرم داغ جونم دیدم ا پا افتادم منم جونیام اونجا خیلژ رفتم گستم

ممنون از نویسنده این متن زیبا در توصیف ده ونک خیلی دوست دارم از نزدیک اونجا ببینم

خیلی ممنون. با احساس و قشنگ بود. خسته نباشید.

زورخانه را گفتی ولی کشتی گیرایی همچون محمدعلی فردین کمی پایین تر خیابان شیراز تابلو فرش ایشان و بستنی فروشی ملک مطیعی و زمین فوتبال خاکی که دهه چهل پدرم و پدربزرگ با حفر چاه چون کوهستانی بود زود به آب میرسید،کشت خیار و گوجه و کلا سیفی جان و بعد زمین فوتبال که بخاطر سربازی پدرم و رها کردن

با سلام منو بردید به سالهای دانشجویی در دانشگاه الزهرا و بعد سالهای سخت کارمندی در همان دانشگاه.حدود بیست سال در ده ونک زندگی کردم و با تمام کوچه پس کوچه ها و زیبایها و همچنین سختی ها و فقر مردمش آشنا هستم خاطرات زیادی از توت چیدنها دارم و همچنین از باغ مستوفی که بعدها به همت آقای کرباسچی تبدیل به باغ ایرانی شد تا همه بتوانند ازش لذت ببرند.بعد از سالها دوری که برگشتم برای دیدار از ده ونک رفتم خیلی تغییر کرده بود،امیدوارم با سیاست های درست شهرسازی و شهرداری سر و سامانی به این اوضاع نابسامان داده شود.

بسیار عالی

خاطره اولین خاطرخواهی... کوچه باغ و شوق دیدن معشوقه ... بازی های کودکانه که آرام‌ آرام تبدیل به عشق نوجوانی شد. و دست آخر همه چیز همونجا تمام شد . بچه ناف ونکم خوشتیپم‌و با نمکم پا نذاری رو دلکم خودم یه پا چهل کلکم

۳۰ سال پیش دانشجوی دانشگاه الزهرا بودم.سوپری شهرکی داخل ی دکه بود روبروی خوابگاه فرزانگان.اون زمان دو تا خوابگاه داشت فرزانگان ۱ و ۲ و سال فارغ التحصیلی ما ۳و۴ هم اضاف شد.و ما که پیش کسوت بودیم در ساختمانهای نو و تمیز جا دادن ترم اولیا قدیمی ها رو گرفتن.یادش بخیر.امامزاده که حالا میثم مطیعی داخل اون میخونه خیلی کوچیک بود.غروبهای جمعه درش رو باز میکردن میرفتیم ما خوابگاهیا.کنار خوابگام ی نهر کوچیک بود و خیابون اصلی ی سنگکی بود.و پر از باغ و بر.همه ازبین رفتن.الان دارم بازنشت میشم.یاد اون روزها زنده شد برام🥰🥰😪😪

تمام حس هایی که تو چهار سال زندگی تو ده ونک داشتم را شما با قلم زیباتون بیان کردید. ده ونک ی بهشت وسط جهنم دود و دم تهرانه.

تمام حس هایی که تو چهار سال زندگی تو ده ونک داشتم را شما با قلم زیباتون بیان کردید. ده ونک ی بهشت وسط جهنم دود و دم تهرانه.

کاش میشد ما هم اونجا رو ببینیم،

من‌سال66دانشجوی دانشگاه الزهرا بودم‌عاشق محوطه زیبای پر ددخت دانشگاه بودم‌خوابگاه ماهم‌داخل دانشگاه بود ..سالهای پر دردی بود برای‌من چون‌مادر و پدرم‌در جوانی در همان‌سالهای اول دانشجویی فوت کردن‌..اما دانشگاه اساتید بسیار با سواد و فرهیخته‌ایی داشت آن‌زمان‌..یادش بخیر...کوچه باغهاش
36سال پیش 🍀🍀🍀

ده ونک نباشد باشد جزایر قناری . وقتی که ملت ایران در فلاکت و بدبختی هستند
احساس مرده . ب نان شب محتاج هستیم باغ و بوستان،فراموشمان شده

سلام من ۹سال اونجا زندگی کردم آب وهوای عالی ومردمان بسیار مهربون داره امامزاده قاضی صابر هم حال وهوای معنوی خوبی به اونجا داده ازتون ممنونم

ده ونک وزیبایی وسادگی محلش رو با واژه ها وجملات دلنشین توصیف کردید..
من چند ماه پیش،گریه کنان وضجه زنان،با ناامیدی تمام وگامهای سست ،بدنبال رفع بدبختی وآوارگیمان راهیه ده ونک شدم.بدنبال یک آشیونه تا به آوارگی وبی خانمانمانیمان پایان دهم.و
مادر مسن وچشم براهم ‌وبیمارم را نجات دهم
اما نتونستم نتونستم،
هیچ خانه ای رو با شرایطم حتی در ده ونک هم نیافتم پریشان وپشیمان برگشتم
حیف که نمیتوانم حتی در ده تهران هم خونه بخرم. دردم را تازه میکنید
لعنت به این پول که باعث شده سکته کنیم.
از دربه دری وآوارگی..