همه چیز درباره پیتزا، مهمان ایتالیایی

مجله تندرستی: همه چیزهایی که می خواهید درباره این مهمان اروپایی که از دهه 40 ایرانی ها را هم گرفتار خودش کرده بدانید. شاید در نگاه اول، ایرانی ها مردمان بدغذایی به نظر برسند؛ چون به سختی با غذاهای ملل دیگر ارتباط برقرار می کنند. دلیل این مدعا هم به همراه بردن چند قوطی کنسرو و چند پسته غذای کنسروی در سفرهای خارجی است. البته شاید حق داشته باشند؛ چون خیلی از آنها با خاطره ناخوشایند خوردن غذاهای نیم پز و عجیب و غریب به کشور بازمی گردند. این مسئله یعنی مشکل پسندی در غذا خوردن. دلیل دیگری هم دارد و آن غذاهای خوشمزه ایرانی و شیوه پخت آنهاست. غذاهای ایرانی درمدت زمان طولانی و به آرامی پخته می شوند و طعم مطبوعی دارند. به همه این دلایل، ایرانی ها به هر غذایی روی خوش نشان نمی دهند. در این میان اما استثناهایی هم وجود دارد که از فیلترینگ ذائقه ایرانی عبور کرده و همه گیر شده است.

در صدر این خانواده مهاجر، «پیتزا» قرار دارد؛ غذایی اصالتا ایتالیایی که بعد از رستوران های سنتی ایران بیشترین تعداد مراکز پخت و عرضه را در سراسر کشور به خود اختصاص داده است. همه این دلایل، علاقه خود بچه های تحریریه هم به این خوراکی خوشمزه و البته سفر ستاره های پیشکسوت فوتبال ایتالیا به ایران بهانه ای شد تا سراغ پرونده پیتزا برویم و درباره تاریخچه پیتزا در ایتالیا و ایران، انواع پیتزاها، فوت های کوزه گری آن و روانشناسی پیتزا خوردن بیشتر بدانیم و یا چهره های پیتزاخور جهانی هم آشنا شویم.

1- مارگاریتا - پرچم ایتالیا

ماده اولیه این پیتزا بسیار سبک بوده و از نظر تغذیه ای باعث افزایش وزن نمی شود.



تاریخچه: پیتزا مارگاریتا در اواخر قرن ۱۹ توسط سرآشپز معروف ناپلی آن زمان و به افتخار ملکه ایتالیا ابداع و طبخ شد.

ترکیبات: مارگاریتا پیتزایی ساده شامل پنیر، گوجه و ریحان است که در کنار هم، رنگ های پرچم ایتالیا را تشکیل می دهد. در حال حاضر به پیتزایی که فقط از سس گوجه فرنگی و پنیر موزارلا تشکیل شده است هم مارگاریتا می گویند.

نکته خاص: مارگاریتا به دو دلیل پرطفدار است؛ یکی اینکه به خاطر تاپینگ خلوتش قیمت مناسبی دارد. دوم آنکه افرادی که به دلیل بروز حساسیت یا بیماری نمی توانند از مواد تاپینگ استفاده کنند، می توانند به راحتی آن را بخورند. این پیتزای ساده در بین کودکان و افراد بدغذا هم بسیار محبوب و پرطرفدار است.

۲- کالزونه - نیمه ماه

معمولا مواد تشکیل دهنده آن سبزیجات است اما اگر ژامبون به آن اضافه شود، رتبه ارزش غذایی آن کاهش می یابد.



تاریخچه: نام پیتزا کالزونه از شلوارهایی به همین نام گرفته شده که در قرن ۱۶ میلادی پوشیدنش رواج داشته است. ظاهرا شیارهای دور خمیر کالزونه که با چنگال و برای بستن خمیر ایجاد می شود، شباهت زیادی به چین های این شلوار دارد.

ترکیبات: کالزونه پیتزایی ایتالیایی است که خمیر آن از وسط تا شده و مواد در داخل آن قرار می گیرند و پیتزا به شکل ماه نیمه درمی آید. این پیتزا هم خانواده هایی هم دارد.

نکته خاص: «پانزروتی» پیتزایی از همین خانواده است که مانند پیراشکی در روغن سرخ می شود و اندازه اش کوچکتر است. از دیگر پیتزاهای بسته هم خانواده کالزونه می توان از «استرامبولی» و «ساچیاتا» نام برد که تنها تفاوتشان در مواد داخلی شان است. ویژگی کالزونه در آن است که می توان آن را مانند ساندویچ در دست گرفت و بدون نگرانی از ریختن مواد، آن را نوش جان کرد.

۳- چهار فصل - برای تنوع طلب ها

مصرف مخلوط پیتزاها، کالری دریافتی را بالا می برد چون اغلب تقسیم بندی نادرست قطعات، در این نوع پیتزا دیده می شود.



ترکیبات: در ایران معمولا از پنیر گودا، موزارلا، بلوچیز یا پارمزان برای تهیه این پیتزا استفاده می شود. اما هر یک چهارم آن مواد تشکیل دهنده متفاوتی دارد. در بسیاری از رستوران ها این تفاوت چهارگانه با چهار نوع پنیر متفاوت ایجاد می شود.

نکته خاص: این پیتزا خوشمزه و دوست داشتنی به نام «Quattro stagioni» یا «Four Seasons» هم در منوها دیده می شود. پیتزای چهار فصل برای کسانی که دوست دارند طعم های جدید را تجربه کنند انتخاب مناسبی به شمار می رود؛ البته به شرطی که نخواهید پیتزایتان را با کسی قسمت کنید.

۴- پیرونی - پرفروش ترین

ماده اولیه آن کالباس است که ارزش غذایی پایینی دارد. اگر گوشت چرخ کرده استفاده شود، ارزش غذایی آن بیشتر می شود.



تاریخچه: معروفترین پیتزا که بیش از ۴۰ درصد از کل سفارش های پیتزا را شامل می شود همین پیتزا یعنی پپرونی - سالامی است.

ترکیبات: بیرونی نوعی کالباس تند از گوشت گوساله است که معمولا قطر کمی دارد و به صورت حلقه حلقه در تاپینگ پیتزا استفاده می شود. در بعضی پیتزافروشی ها به جای استفاده از پپرونی از کالباس معمولی استفاده شده و پیتزا با فلفل، تند می شود. سالامی هم نوع دیگری از کالباس گوشت گوساله است که تند نیست، اما چربی بالاتری دارد. بهتر است برای تهیه پیتزایسالامی و پپرونی، کالباس ها روی بقیه تاپینگ ها قرار بگیرند تا کاملا در معرض حرارت قرار گرفته و برشته شوند. یکی دیگر از پیتزاهای تند که به پیتزا پپرونی شباهت زیادی دارد، پیتزا مکزیکی یا در بعضی منوها «مکزیکانا» ست. تاپینگ آن شامل گوشت چرخ کرده سرخ شده به همراه زیره سبز و فلفل تازه تند است. در بعضی از منوها این پیتزا با نام پیتزا «آمیگو» نامگذاری شده است.

۵- هاوایی - ترش و شیرین



ترکیبات: پیتزا هاوایی که مشابه آن در بعضی پیتزافروشی ها با نام پیتزا «آفریکانا» هم دیده می شود، معمولا ترکیب تقریبا نامتعارفی از سس گوجه فرنگی، مرغ یا ژامبون در کنار آناناس است. با توجه به اینکه آناناس شیرین است و طعم شیرین به جر معدود غذاهای مناسبتی، ایرانی طرفدار چندانی در ذائقه ایرانی ندارد، بنابراین پیتزا هاوایی خیلی پرطرفدار نیست اما یک بار امتحان کردن آن به کسانی که اهل ماجراجویی هستند پیشنهاد می شود.

نکته خاص: اگر پیتزا هاوایی که یک پیتزای آمریکایی است به درستی تهیه شود، طعم ترش و شیرین و ادویه های ملایم به کار رفته در آن شما را مشتری ثابت این غذا می کند.

نکته: مواد اولیه تشکیل دهنده این پیتزا ژامبون است اما اگر فقط از مرغ استفاده شود، ارزش غذایی آن بالاتر خواهد رفت.

۶- پولو - زود هضم

مرغ زود هضم است. بنابراین باعث سنگین شدن پیتزا به لحاظ کالری نشده و زود هضم می شود.



تاریخچه: پولو (Polo) در زبان ایتالیایی به معنی مرغ است. بنابراین هر پیتزایی که این واژه در نامش به کار رفته باشد، یعنی اصلی ترین ماده غذایی مصرفی در تاپینگ، مرغ است.

ترکیبات: در پیتزا پولو، مرغ به دو صورت خام و پخته استفاده می شود ولی چون مرغ خام برای استفاده باید عطم دار و به قطعات کوچکتر خرد شود، نوع دوم طعم و مزه بهتری دارد؛ یعنی پیتزایی که با مرغ خام مزه دار شده باشد.

نکته خاص: از آنجا که پیتزا به دلیل استفاده از پنیر و خمیر غذای سنگینی است، جایگزین کردن مرغ به جای گوشت و انواع سوسیس و کالباس، این غذا را سلامت تر و هضم آن را هم آسانتر می کند.
به طور کلی استفاده از سوسیس و کالباس در هر نوع پیتزایی ارزش غذایی آن را کم می کند.

7- مارینارا - پیتزای ملوانان

ماده اولیه این پیتزا محصولات دریایی است و ویژگی های تغذیه ای آن بر کسی پوشیده نیست.



تاریخچه: «مارینارا» نوعی سس ساده گوجه فرنگی است که چون در گذشته های دور ملوانان ایتالیایی آن را تهیه می کردند، به نام مارینارا به معنی «دریایی» نامگذاری شد.

ترکیبات: در تهیه پیتزا مارینارا از این سس به همراه انواع محصولات دریایی مانند تکه های فیله ماهی به ویژه فیله ماهی تن و میگو همراه با زیتون استفاده می شود اما بسیاری از رستوران ها کار خود را راحت کرده و از سس گوجه فرنگی به همراه کنسرو ماهی تن استفاده می کنند که این کار کیفیت و طعم پیتزا را به شدت پایین می آورد.

نکته خاص: علاوه بر این پیتزا «گمبری» یا «گمبریتو» به معنی میگو هم در منوهای دریایی رستوران ها دیده می شود که در صورت استفاده از میگوی تازه و با کیفیت بسیار خوشمزه است.

۸- گوشت - پیتزای خانه دار



تاریخچه: خانواده بزرگی از پیتزاها با این عنوان شناخته می شوند. جاتلب ترین نام دربین پیتزاهای گوشت قرمز را پیتزا «کانیباله» دارد. این نام برای اولین بار در رستوران های معروف و زنجیره ای پیتزا هات به کار برده شد. کانیبال در زبان انگلیسی به معنای «آدمخوار» است اما در اینجا منظور پیتزایی است که باب طبع افراد «گوشتخوار» است.

ترکیبات: در این پیتزا از تکه های گوشت راسته یا فیله گوساله استفاده می شود. این پیتزاها با نام های گوناگونی در منوها دیده می شوند که از آن جمله می توان به پیتزا چانو (Cano) و فیله تو (Filetto) اشاره کرد.

نکته: گوشت قرمز غذای دیرهضمی است و همراه شدن آن با مواد داخل پیتزا کالری دریافتی را بیشتر کرده وهضم آن را سخت می کند.

۹- فونگی - برای گیاهخواران



تاریخچه: در زبان ایتالیایی قارچ، فونگی (Funghi) نامیده می شود. دلیل نامگذاری این پیتزا هم همین است.

ترکیبات: بنابراین پیتزا فونگی پیتزایی است که قارچ، اصلی ترین ماده تشکیل دهنده تاپینگ آن است. قارچ که از اصلی ترین مواد و به نوعی پای ثابت هر پیتزا است، طعم و عطری بی نظیر به این غذا می دهد و بافت گوشت مانند آن می تواند جایگزین خوبی در پیتزا باشد.

نکته: ماده اولیه این پیتزا قارچ است. پیتزا فونگی پیتزایی با ارزش غذایی بالا بوده و یکی از منابع مهم دریافت پروتئین گیاهی است.

۱۰- سبزیجات - غذای سالم



ترکیبات: ترکیب مواد تاپینگ پیتزای سبزیجات بسته به آب و هوا و سبزیجات قابل دسترسی در هر کشوری متفاوت است. برای مثال در ایتالیا استفاده از سبزیجاتی مانند مارچوبه، آرتیشو و کلم بر و کلی رایج است.

نکته خاص: در ایران ترکیب بادمجان، گوجه فرنگی، ذرت شیرین، زیتون وگاهی اسفناج بیشترین مصرف را در این نوع پیتزا دارد. پیتزا «وجی تاله»، «وجتریانا» و «پریماورا» به معنای بهاری از مرسوم ترین نام ها برای پیتزای سبزیجات است.

نکته: مواد تشکیل دهنده آن بی ضرر است؛ البته به شرطی که سبزیجات آن تازه باشد.

فوت های کوزه گری

منظور از مخمر فوری، مخمری با دانه های بسیار ریز است که می توانید آن را از نان فانتزی ها تهیه کنید. این مخمر نیازی به آماده سازی قبلی ندارد و می تواند به همان صورت خشک با آرد و بقیه مواد مخلوط شود. یادتان باشد که همیشه مخمر را به مقدار کم تهیه کرده و در جای خشک و تاریک نگه دارید تا خاصیت خود را از دست ندهد.

به مواد اولیه تهیه همیر، یک قاشق چایخوری شکر اضافه کنید تا عمل تخمیر بهتر انجام شود. مقدار آب بستگی به نوع آرد شما دارد. هر چه آرد قوی تر باشد، خمیر آب بیشتری نیاز دارد. به همین دلیل بهتر است آب را به تدریج به آرد اضافه کنید.

پیتزا در حد رستوران

برای آنکه کیفیت پیتزای خانگی شما مانندپیتزای رستوران شود باید به چند نکته مهم دقت کنید:

- خمیر پیتزا را پس از پهن کردن در بشقاب فر، با چنگال چند سوراخ بزنید تا خمیر بهتر پخته شود.

- روی پیتزا را بیش از اندازه با مواد تاپینگ پر نکنید تا خمیر خام و شل از آب درنیاید.

- از موادی که آب می اندازد؛ مانند قارچ و پیاز کمتر استفاده کنیدو آنها را در بالاترین طبقه تاپینگ قرار دهید.

- بعد از قرار دادن مواد تاپینگ، دوباره روی آن پنیر نریزید؛ به این دلیلکه قبل از پخته شدن مواد، پنیر سوخته و برشته می شود. این نکته یکی از مرسوم ترین اشتباهات در تهیه پیتزاست که در خیلی از رستوران ها هم دیده می شود.

فرمول طلایی پیتزای رویایی

یکی از پژوهشگران دانشگاه شفیلد کارتان را برای پختن پیتزایی که همه خانواده حیران پیتزای شما باشند، کشف کرده است. او دو فرمول ریاضی برای تهیه پیتزای فوق العاده که حتی مادر شوهرپسند هم باشد، ارائه کرده است. برای خوشمزه شدن پیتزا نسبت بین خمیر و چاشنی مهم است. در فرمول نخست، او حجم ثابت (d) و حجم ثابت چاشنی (t) را مبنا قرار داده است. براساس این فرمول هر گاز پیتزای ۲۸ سانتیمتری در مقایسه با هر گاز پیتزای ۳۵.۵ سانتیمتری، ۱۰ درصد بیشتر چاشنی دارد. بنابراین پیتزایی که چاشنی بیشتری دارد، خوشمزه نخواهدبود. در فرمول دوم، شاخص آلفا تقسیم بر شعاع دایره، برابر با اندازه لایه رویی برای پیتزا با ق۵طر مختلف در نظر گرفته شده است. بنابراین هر چه خمیر نازک و لایه رویی کوچکتر باشد، پیتزا خوشمزه تر است. در نهایت به این نتیجه می رسیم که پیتزای ۳۵.۵ سانتیمتری خوشمزه تر از پیتزای ۲۸ سانتیمتری است؛ به این دلیل که در هر گاز آن چاشنی کمتری وجود داشته و مواد روی پیتزا هم تقریبا تا لبه آن پخش شده است.

پیدا کنید محل تولد را!

در اینکه پیتزا متعلق به کدام کشور است، اختلاف زیادی به ویژه بین ایتالیایی ها و یونانی ها وجود دارد. ایتالیایی ها این غذا را کاملا سنتی و متعلق به خودشان می دانند. این قضیه به قدری جدی است که براساس مصوبه پارلمان ایتالیا فهرستی وجود دارد که در صورت عدم رعایت نکات مندرج در آن، پیتزای تهیه شده ایتالیایی محسوب نمی شود. از سوی دیگر یونانی ها با ارائه مدرک و سند تاریخی پیتزا را نوعی غذای صددرصد یونانی ها با ارائه مدرک و سند تاریخی پیتزا را نوعی غذای صددرصد یونانی می دانند که حتی ریشه نام آن از واژه «پیتا» گرفته شده که نان محلی و معروفی است که با روغن زیتون، پنیر و سبزیجات ارائه می شود.

این نان پرملات در کشورهای همسایه هم قرن هاست با نام مشابه به دست مشتری می رسد. به طور مثال در ترکیه نانی مشابه و با تاپینگ سس گوجه فرنگی، گوشت چرخ کرده، ادویه و سبزیجات ارائه می شود که «پیده» نام دارد. غذاهایی مشابه پیتزا در سایر کشورهای منطقه بالکان و مدیترانه هم وجود دارد. بنابراین بهتر است پیتزا را خوراکی «مدیترانه ای» بدانیم اما واقعیت این است که آنچه مردم سراسر جهان به عنوان پیتزا می شناسند ریشه «ایتالیایی» دارد اما پس از تولد آن در ایتالیا، مردم سراسر جهان آن را به یکدیگر معرفی کرده و به این ترتیب پینزا از ایتالیا به سرزمین های دیگر مسافرت کرد.

آمریکایی ها و پیتزا: در دهه ۴۰ میلادی زمانی که ایتالیای موسولینی به اشغال نیروهای متفقین درآمد، سربازان آمریکایی با غذایی ساده، سریع و خوشمزه آشنا شدند که همه جا در دسترس بود.

این سربازان پیتزا را به عنوان کشفی خارق العاده با خود به کشورشان بردندوپس از آن آشضنایی با پیتزا و طراحی انواع جدید آن با سرعتی باورنکردنی آغاز شد. در واقع بسیاری از ایتالیایی های مهاجر که در آمریکا زندگی می کردندو نتوانسته بودند این خوراک لذیذ را در آمریکا عمومی کنند، شروع به افتتاح رستوران هایی کردند که فقط پیتزا در آن ارائه می شد. پس از آن به تدریج، تاپینگ و نان پیتزا براساس ذائقه و مواد اولیه موجود در کشور میزبان، تنوع بسیاری پیدا کرد و رستوران های زنجیره ای آمریکایی این غذای سریع و خوشمزه را در سراسر جهان پرآوازه کردند. به این ترتیب پیتزا در ایتالیا متولد شد و پس از آن به کشورهای دیگر مهاجرت کرد.

کی به ایران سفر کرد؟

در کشور ما، اولین پیتزافروشی اوایل دهه ۴۰ شمسی در خیابان «نوفل لوشاتو» به نام «پیتزا داوود» افتتاح شد. این رستوران کوچک و جمع و جور که هنوز هم به همان روال و شیوه سابق مشغول کار است، پاتوق جماعت آمد و فرنگ رفته ای شد که برای خوردن این غذای عجیب و نامتعارف که شباهت زیادی به شیرینی داشت، سر و دست می شکستند.

به تدریج پیتزا فروشی های دیگری هم در مناطق شمالی تهران راه اندازی شد و در کمال تعجب پیتزا در مدتی کمتر از دو دهه، جای خود را در برنامه غذای ما ایرانی ها باز کرد و تبدیل به غذایی مشهور و پرطرفدار شد. در حال حاضر می توانید پیتزافروشی های معروف و شلوغ را در هر خیابان فرعی و کوچه بن بستی پیدا کنید.

این پیتزافروشی ها هم اغلب اسامی ایتالیایی دارند. از طرفی مجله آشپزی را هم پیدا نمی کنید که در هر شماره حداقل یک نوع پیتزا آموزش ندهد.

پیتزای ما ایتالیایی است یا آمریکایی؟

پیتزافروشی ها در ایران معمولا پیتزایشان را بر اساس ضخامت نان به دو گروه پیتزای آمریکایی و پیتزای ایتالیایی تقسیم می کنند. به پیتزا با خمیر کلفت پیتزای آمریکایی و به پیتزا با خمیر نازک، پیتزای ایتالیایی می گویند. با آنکه خمیر پیتزا می تواند یکی از ملاک ها در طبقه بندی پیتزا باشد و معمولا پیتزاهای آمریکایی مانند پیتزاشیکاگو خمیر ضخیم ترین نسبت به پیتزاهای ایتالیایی دارند اما این روش نمی تواند نشانگر نوع پیتزا باشد.

پیتزای ایران: آنچه در ایران به عنوان پیتزا عرضه می شود فارغ از ضخامت تان، پیتزای آمریکایی است. پیتزای ایتالیایی معمولا ترکیبات سالم تری داردو در اکثر مواقع از مواد ساده ای مانندتخم مرغ، ریحان، اسفناج، قارچ، آرتیشو و محصولات دریایی مثل ماهی آنچوی، شور، دودی یا همان ماهی کولی خودمان تشکیل شده که خیلی ایرانی پسند نیست. در مقابل اکثر پیتزاهای آمریکایی پاپینگی شلوغ و پرحجم دارند که شامل انواع گوشت، مرغ، سوسیس، کالباس و ... است.

اسامی عجیب برای پیتزاهای آشنا

حتما شما هم به اسامی عجیب و غریبی که برای پیتزاها انتخاب می کنند، برخورده اید. صاحبان رستوران ها برای پیتزاهایشان اسامی عجیبی انتخاب می کنند؛ به این دلیل که طبق تصور عموم عموم هر چه نام پیتزا پیچیده تر و ناآشناتر باشد، حتما خوشمزه تر و بهتر هم هست. جالب اینجاست که در بعضی موارد نام هایی انتخاب می شود که به نوع مشخصی پیتزا اطلاق می شود اما بعد از سفارش، پیتزای مزبور هیچ تناسبی با نامش ندارد! شاید به همین دلیل است که بسیاری پس از روبرو شدن با این اسامی قلنبه سلنبه عطای انتخاب آن را به لقایش می بخشند و ترجیح می دهند پیتزای مخلوط و مخصوص سفارش دهند یا از تجربه دیگران برای سفارش دادن استفاده کنند. به این ترتیب بد نیست با نام معروف ترین پیتزاها آشنا شوید تا موقع سفارش کمتر دچار تردید شوید والبته کمتر کلاه سرتان برود!

نانوایی پیتزا - نان زیرپیتزا

خمیر، مهمترین اصل برای تهیه پیتزای خوب و درجه یک است. روش آماده سازی آن بسیار آسان است و با یکی دو بار تمرین کردن در تهیه آن خبره می شوید. برای تهیه خمیر خوب استفاده از مخمر تازه، آرد قوی مثل آرد نان سنگک و ورز دادن صحیح خمیر از مهمترین نکات محسوب می شود.


مواد لازم

آرد سفید ۱۷۵ گرم، نمک یک چهارم قاشق چایخوری، مخمر یک قاشق چایخوری، آب گرم نصف تا سه چهارم پیمانه (۱۲۵ تا ۱۸۰ میلی لیتر) و روغن زیتون یک قاشق سوپخوری

طرز تهیه

آرد، نمک و مخمر را در یک کاسه کاملا با هم مخلوط کنید. سپس وسط آن را چال کرده و روغن و نیمی از آب را در آن بریزید. مواد را به آرامی با هم مخلوط کرده و باقیمانده آب را به تدریج اضافه کنید تا خمیر نرمی به دست آید. خمیر را بر یک سطح صاف که روی آن اندکی آرد ریخته اید به مدت ۱۰ دقیقه ورز دهید تا یکدست و کشدار شود. کاسه ای را کمی چرب کنید و خمیر را درون آن قرار دهید. روی ظرف را با یک پارچه نم دار یا سلفون بپوشانید و به مدت یک تا یک ساعت و نیم در جایی گرم قرار دهید تا حجم آن دو برابر شود. خمیر را دوباره روی سطحی صاف که روی آن آرد پاشیده شده، قرار داده و ۲ تا ۳ دقیقه ورز دهید تا هوای داخل خمیر خارج شود، سپس آن را پهن کنید. مدت زمان آماده سازی خمیر ۷۵دقیقه است.

به ترتیب بچینید

چیدن مواد تاپینگ، آداب خودش را دارد. به این ترکیب توجه کنید: روغن مایع که ترجیحا روغن زیتون باشد، سس گوجه فرنگی، پنیر پیتزا، مواد گوشتی، موادی که قبلا پخته شدهگ، پیاز، قارچ و فلفل دلمه ای و مواد تزئینی که کم استفاده می شوند مانند زیتون خرد شده یا میگو.