مناظره در افکار مردم تاثیر بگذارد نه احساسات

ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا به اولین مناظره تلویزیونی کاندیداهای ریاست جمهوری اشاره کرد و گفت: مناظره ها باید در نوع افکار مردم تاثیر بگذارد نه بر روی احساسات مردم. اگر احساسات مردم تحریک شود دو قطبی را در فضای انتخابات ایجاد می کند.

اعتمادآنلاین: ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا به اولین مناظره تلویزیونی کاندیداهای ریاست جمهوری اشاره کرد و گفت: مناظره ها باید در نوع افکار مردم تاثیر بگذارد نه بر روی احساسات مردم. اگر احساسات مردم تحریک شود دو قطبی را در فضای انتخابات ایجاد می کند.

در ادامه مشروح این گفت و گو را می خوانید:

شما روند اولین مناظره انتخاباتی کاندیداهای ریاست جمهوری دوره دوازدهم را چطور ارزیابی می کنید؟

مناظره ها باید در نوع افکار مردم تاثیر بگذارد نه بر روی احساسات آنها. تحریک کردن احساسات و عواطف نه تنها کمکی به بالا رفتن فرهنگ عمومی و فرهنگ سیاسی نمی کند بلکه مخاطراتی هم دارد از جمله دو قطبی شدن فضای انتخاباتی.

دو قطبی یعنی فضا متعصبانه و احساساتی شود و عواطف مردم تحریک شود. کلید این اتفاق نیز عمدتا از سوی کاندیداها زده می شود، آنها می توانند فضا را دو قطبی کنند و فقط آثارش برای امنیت داخلی کشور بسیار مهم خواهد بود. کاندیداهای ما باید از احساسی کردن و تحریک عواطف مردم جلوگیری کنند وبا ارائه آمار، ارقام و برنامه پیش بروند. در بعد نقادی هم باید عملکرد ها را مورد نقد قرار دهند، و دال بر ارائه آمار قوی و بدور از تحریک عواطف.
انتظار می رود که در مناظره های آینده این نکته بیشتر مورد توجه قرار گیرد. هر چه به انتخابات نزدیکتر می شویم کاندیداها بخصوص برای جمع آوری رای می خواهند تحریک احساسات کنند که چیز خوبی نیست و باید مراقبت کنند. نقادی کردن مشکلی ندارد اما اگر بخواهند تحریک عواطف کنند، کار صحیحی نیست.

ما شاهد بودیم که حمله ابتدایی در مناظره اول از سوی آقای قالیباف بود ...

اصلا اینطور نیست، بنده مناظره را با دقت نگاه کردم و اولین فردی که یک مقدار در بحث مناظره پا را فراتر گذاشت آقای جهانگیری است. البته مهم اول و دوم نیست مهم این است که هم آقای قالیباف و هم آقای جهانگیری یک مقدار پا را از این حد فراتر گذاشتند و بحث هایی را مطرح کردند که این بحث ها به مناظره و نقادی عملکردها ارتباطی ندارد و باید جلوی آن را گرفت.

مهم نیست که اول این بود یا آن بود اگر اول حمله از سوی فردی که شما می گویید آغاز شده باشد هم باید آن یکی در مسیر صحیح حرکت کند و ادامه ندهد.

به هر شکل شاهد یکسری انتقادات تخریبی بودیم ، شعارهایی به ظاهر عوام فریبانه هم داده شد، اینکه کاندیدا ها بخواهند از شعارهای پوپولیستی برای جذب آرای مردم استفاده کنند صحیح است؟

باید دقت کنیم که پوپولیستی که شما می گویید یعنی تحریک عواطف عامه مردم که باید از این اجتناب کرد. من نمی خواهم دانه به دانه نام ببرم که این آقای کاندیدا این را گفت و دیگری آن را. باید از این صحبت ها گذشت چون اگر در این موارد متوقف شویم بحث جناحی می شود و نتیجه نمی گیریم.

بنابراین باید کلی حرف بزنیم. کاندیداهای محترم باید بر روی این نکات دقت کنند که شعارهای عوام فریبانه برای تحریک احساسات، بخشی از اقشار مردم ندهند چون اگر این فرد رییس جمهور نشود عواطفی که تحریک شده ممکن است دچار نوعی سرخوردگی اجتماعی شود.

وعده ها را چطور دیدید؟

در هر انتخاباتی کاندیداها وعده می دهند اگر دقت کرده باشید در انتخابات اخیر ایالات متحده وعده های زیادی را هر دو طرف مطرح کردند. بنابراین اشکال ندارد. بلکه محدودیتی که در مورد اجرای وعده ها وجود دارد مهم است و کاندیداها نباید مطالبی را بگویند که در حیطه مسئولیت رئیس جمهور باشد.

اگر برای مثال یک کاندیدایی وعده ای بدهد که این وعده در حیطه مسئولیت مجلس شورای اسلامی باشد مشخص است که رییس جمهور در آن دخیل نیست.

اما شاید مردم متوجه این موضوع نشوند...

خب کاندیدا که می داند و بحث صداقت همین جا است. شما نمی توانید بگویید که کاندیدا وعده ندهد کاندیدا می خواهد وعده بدهد که من اگر به سر کار بیایم این کار را می کنم و برنامه دادن یعنی وعده دادن. مگر خود آقای روحانی در مناظره های سال 92 وعده نداد؟ من جمله تک رقمی کردن تورم آیا این بد بود؟

نه بد نبود اما برخی از این وعده هایی که کاندیداها می دهند به نظر قابل دستیابی نیست...

این دیگر تحلیل من و شما است و باید از آن فردی که کاندیدا می شود بپرسیم که مکانیزم اجرایی وعده اش چیست؟ باید از آن نامزد بپرسیم شما که می گویید من این کار را می کنم با چه مکانیزمی می خواهی انجام دهی؟ و آیا این کاری که شما می خواهید انجام دهید با توجه به فاکتورهای اقتصادی موجود قابل دستیابی است که شما وعده اش را می دهید؟

مسلما اگر در سال ۹۲ که تورم ۴۵ درصد بود و آقای روحانی وعده داد و گفت تورم را تک رقمی می کنم شاید آن زمان در ذهن برخی از کاندیداها غیر ممکن بود. آیا نباید این وعده را می داد؟ اما ایشان گفتند و عمل هم کردند.

اما ما شاهد وعده افزایش یارانه ها هستیم که جزو وظایف رییس جمهور نیست و مجلس در این خصوص تصمیم گیر است...

این وعده ممکن است که کاملا شدنی باشد و شخص بگوید در قانون مجلس این موضوع هست اما من تعداد دهک ها را کاهش می دهم و مقدار یارانه را افزایش می دهیم. بنابراین باید از آن کاندیدا پرسید با چه مکانیزمی می خواهید وعده خود را عملی کنید.اگر این وعده را آقای جهانگیری می داد شما هیچ ایرادی نداشتید؟ به موضوع سیاسی و جناحی نگاه نکنید.

اگر نگاه ما سیاسی است چرا به وعده های آقای میرسلیم انتقادی نداریم؟

چون می دانید آقای میرسلیم رای نمی آورد(با خنده)

اما جزو کاندیداها هم هستند...

آقای هاشمی طبا هم جزو کاندیداها هستند. بنابراین باید مکانیزم اجرای وعده ها را از کاندیداها پرسید.