سختیهای کار کردن با یک رئیس خودشیفته
کار کردن برای فردی خودشیفته قطعاً چندان راحت نخواهد بود. این گونه افراد به واسطه ی خود بزرگ بینی، اعتماد به نفس و مهارت بالا در ترغیب دیگران به پیروی از خود، اغلب در دنیای کسب و کار به رهبران بزرگی بدل می شوند
اما کار کردن مستمر با یک فرد خوشیفته می تواند طاقت فرسا باشد، به ویژه وقتی متوجه می شوید او آن انسان فرهیخته و آینده نگری که قبلاً فکر می کردید نیست. ربکا نایت از مجله ی کسب و کار هاروارد، با صحبت کردن با روانشناسان و کسانی که تحت ریاست چنین افرادی کار کرده اند، شیوه های مختلف در امان ماندن و شکوفایی کارمندان در چنین شرایطی را بررسی کرده است که برخی از بهترین نمونه های آن را در زیر می توانید بخوانید.
یکی از برجسته ترین ویژگی های انسان های خودشیفته این است که به نظر می رسد اعتماد به نفس زیادی دارند اما تقریباً مدام به تعریف و تمجید دیگران محتاج اند. بنابراین اگر می خواهید پیش یک فرد خودشیفته موقعیت خوبی داشته باشید باید از این نقطه ضعف آنها به شکلی صادقانه بهره بگیرید.
جس هریسون، مؤسس استارتاپی به نام سرمایه گذاری حقوقی زئوس است که به مشتریان خود در مدیریت بدهی های قانونی شان کمک می کند. او به نایت گفته است یکی از رؤسای سابقش که فرد خودشیفته ای هم بوده، همیشه با توانایی های منطقی و مهارت های فنی اش او را شگفت زده می کرده است. هریسون می گوید: «هر زمان که فرصت پیدا می کردم تحسین خودم را نسبت به منطق و توانایی او در کار با رایانه به او ابراز می کردم».
۲- در دام غیبت های محیط کار گرفتار نشوید
ممکن است اینطور به نظر بیاید که اعتماد به نفس خودشیفته ها غیر قابل تخریب است، اما واقعیت این است که اغلب آنها نسبت به انتقاد بسیار حساس هستند. دور ماندن از غیبت و حرف های درگوشی در هر محیط کاری مهم است اما در محیط کاری که توسط یک فرد خودشیفته اداره می شود اهمیت دوچندان می یابد.
یکی از اساتید روانشناسی کالج لندن به نام توماس کامورو به مجله ی کسب و کار هاروارد می گوید: «این افراد اکثراً دچار پارانویا هستند و همه را دشمن خود می بینند. کوچک ترین حرف و حدیثی ممکن است اوقات آنها را تلخ کند».
۳- راه انتقاد محدود بسته نیست، اما احتیاط کنید
اگر واقعاً فکر می کنید رئیستان در حال انجام کاری است که به شدت ممکن است به ضرر شرکت تمام شود، سکوت نکنید. اما انتقاد خود را به شکلی ارائه دهید که نشان دهد پیروی از برنامه ی X به جای برنامه ی Y چگونه می تواند به بهبود وجهه ی او در چشم دیگران کمک کند.
مایکل مک کوبی، نویسنده ی «هوش استراتژیک» می گوید: «انسان های خودشیفته مدام در حال فکر کردن به این موضوع هستند که هر کاری چه تأثیری بر وجهه ی خودشان دارد».
انسان های خودشیفته اغلب بیش از حد از دیگران ایراد می گیرند و هر محیط کاری که بیش از حد منفی نگری در آن وجود داشته باشد بالاخره تاوان آن را کسی باید پس بدهد. کارلین بوریسنکو، مؤسس شرکت مشاوره ای به نام ذِن در این باره به مجله ی کسب و کار هاروارد گفته است که هر روز صبح پیش از رفتن به محل کار خود به وزنه برداری می پرداخته تا بتواند توان لازم برای تحمل رئیس خودشیفته ی خود را داشته باشد. او همچنین در آن دوران مدام به خودش یادآوری می کرده است که صرفاً به این دلیل که در محیطی سمی مشغول به کار است نباید رفتاری سمی از خود بروز دهد.
او می گوید: «من به عنوان یادآور، نوشته ای روی میز خود داشتم که می گفت درست رفتار کن، بخشندگی و عطوفت داشته باش، حتی وقتی دیگران از اینها بی بهره اند».
ارسال نظر