سئول، یک شهر هوشمند بدون ترافیک و آلودگی

هفته نامه عصر ارتباط - نادر نینوایی: امروز ما در دنیایی با 7 میلیارد جمعیت زندگی می کنیم و میزان قابل توجهی از این جمعیت در شهرها ساکن شده اند. در حال حاضر جمعیت 21 شهر جهان بالای 8 میلیون نفر است که همین امر هم باعث شده ترافیکی تمام نشدنی در بسیاری از این شهرها به وجود بیاید. وجود ترافیک طولانی در این شهرهای بزرگ موجب شده شهرداری ها و دولت ها به تکاپو بیفتند تا مشکلات تمام نشدنی این شهرها در حوزه حمل و نقل عمومی را حل کنند. راهی که بیشتر این شهرداری ها و دولت ها برای مقابله با مسایل و مشکلات ترافیکی کلان شهرهای خود برگزیده اند عموما یکی بوده است و همگی یک مسیر را انتخاب کرده اند و آن ایجاد یک شهر هوشمند است.

سئول نمونه یک شهر هوشمند موفق برای حل ترافیک به جرات می توان گفت بهترین و سریعترین راه حل برای تبدیل یک کلان شهر به شهری هوشمند در سئول کره جنوبی اتفاق افتاده است.

سئول پایتخت کره جنوبی با جمعیت چند میلیونی خود و با حضور گردشگران زیادی که برای دیدن جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ به این کشور آمده بودند توانست به کمک هوشمندسازی این در حوزه حمل و نقل عمومی، از به وجود آمدن ترافیک بازنشدنی که کارشناسان برای آن پیش بینی کرده بودند، جلوگیری کند.

درواقع کره ای ها برای نخستین بار توانستند با کمک بررسی های دقیق آمار و ارقام مترو و اتوبوس خود و یک برنامه ریزی دقیق سئول را در زمینه حمل و نقل به یک شهر هوشمند واقعی تبدیل کنند.

سئولی ها با بررسی مسیرهای روزانه رفت و برگشت مسافران شهری مترو و اتوبوس از طریق تحلیل بلیط های الکترونیکی توانستند آماری به نسبت دقیق به دست آورده و بر این اساس نقشه راه خود را تعیین نمایند.

جالب است بدانید که سازمان اتوبوسرانی شهر سئول باری مقابله با برخورد اتوبوس ها با هم در تقاطع ها و درنتیجه کند شدن سرعت حرکت آنها، به هر اتوبوس یک دستگاه جی پی اس وصل کرده و با توجه به محل تمام اتوبوس ها در نقشه، میزان سرعتی را که هر راننده باید داشته باشد مشخص می کند؛ سپس از طریق سیستم بیسیمی که به هر راننده متصل است به آنها می گوید که هر راننده با چه سرعتی باید حرکت کند.

به این ترتیب هیچ گاه دو اتوبوس در یک تقاطع به هم برخورد نمی کنند یا در جایی که مسیر ویژه اتوبوس تنگ تر است اتوبوس ها کنار هم قرار نمی گیرند. از سیستم اتوبوس ها که بگذریم خواسته یا ناخواسته وسایل نقلیه شخصی در طول اتوبان ها و جاده ها با هم تصادف می کنند که این خود باعث ایجاد ترافیک می شود. پلیس راهنمایی و رانندگی سئول برای مقابله با این مساله هم با استفاده از شهر هوشمند راه حلی نو اندیشیده است. آنها با قرار دادن دوربین هایی با شعاع دید وسیع در سراسر طول اتوبان ها و جاده ها، تمامی مسیرها را در آن واحد زیر نظر دارند و در صورت بروز تصادف سریعا نزدیکترین مامور به محل حادثه اعزام می شود و در نتیجه در این بین هیچ زمانی تلف نمی شود.

همچنین رانندگان عادی در این شهر می توانند از طریق نرم افزاری که به جی پی اس اتومبیل شان متصل است از کم ترافیک ترین مسیرها مطلع شده و از طریق مسیرهای کم ترافیک تر به مقصد برسند که همین موضوع هم تاثیر زیادی بر کاهش ترافیک این کلانشهر ۱۰ میلیونی دارد.


در ایران اوضاع چطور است؟

در ایران هم به مدد وجود خطوط مترو و اتوبوس های بی آر تی، و بلیط های الکترونیکی که در اختیار بسیاری از مردم است، درواقع کارشناسان ایجاد شهر هوشمند مواد خام لازم را در اختیار دارند. بنابراین مسوولان حوزه حمل و نقل می توانند با کمک این کارشناسان اقدام به ایجاد یک نقشه راه بکنند و برای آینده حمل و نقل مسافران در شهر تهران که لازم است هوشمند شود، برنامه ریزی کنند.

اتصال جی پی اس به اتوبوس ها و بررسی زمان بندی تردد آنها برای جلوگیری از ترافیک، افزایش مناطق تحت پوشش دوربین های راهنمایی و رانندگی و سرمایه گزاری و توسعه نرم افزارهای مکان یابی که بتوانند حجم ترافیک را در هر لحظه بررسی کرده و بهترین مسیر را به راننده تهرانی نشان دهند از بزرگترین ملزومات تهران برای تبدیل شدن به یک شهر هوشمند در حوزه حمل و نقل شهری است.

طبیعی است که هوشمندشدن شهر تهران و سایر کلانشهرهای کشور بدون سرمایه گذاری کلان دولت و بخش خصوصی و برنامه ریزی دقیق در این زمینه مقدور نیست. شاید همایش زیرساخت و فرصت های سرمایه گذاری شهر هوشمند که ۱۵ و ۱۶ شهریور ماه امسال در برج میلاد برگزار می شود را بتوان به عنوان شروع پروژه تهران هوشمند درنظر گرفت و امیدوار بود که در آینده ای نه چندان دور خیابان هایی خلوت تر و ترافیکی کمتر سهم هر تهرانی از محل سکونتش باشد.

درواقع اگر متولیان و بازیگران عرصه زیرساخت بتوانند سرمایه گذارهای قابل و توانایی را جذب هوشمندسازی شهرهای ایران کنند، می توان امید داشت که نه تنها تهران بلکه سایر کلان شهرهای کشور همچون اصفهان، کرج، مشهد، تبریز، شیراز و اهواز هم بتوانند در همه حوزه ها خصوصا در حوزه حمل و نقل عمومی که از مشکلات اصلی تمام این شهرهاست وضعیت مطلوب تری پیدا کنند. این مساله را نیز باید مدنظر داشت که از آنجایی که کاهش ترافیک در کلانشهرهای ایران خود می تواند باعث شود حجم کمتری بنزین و گازوییل سوخته شود و علاوه بر صرفه جویی در مصرف انرژی از میزان آلودگی هوای این شهرها هم می کاهد سرمایه گذاری در این بخش می تواند برای کشور مفید فایده واقع شود.