گلاره عباسی و «شيار ۱۴۳»
«شيار ۱۴۳» يک موضوع تجربه شده مانند شرح احوالات مادران رزمندگان جنگ را دستمايه قرار داده اما با محور قرار دادن شخصيت زن، به قصه خود غناي خاصي بخشيده و شايد دليل پر مخاطب بودن آن هم همين تکيه بر احساسات عميق مادرانه باشد.
بانی فیلم - عظيمه کنعاني: «شيار ۱۴۳» يک موضوع تجربه شده مانند شرح احوالات مادران رزمندگان جنگ را دستمايه قرار داده اما با محور قرار دادن شخصيت زن، به قصه خود غناي خاصي بخشيده و شايد دليل پر مخاطب بودن آن هم همين تکيه بر احساسات عميق مادرانه باشد. با گلاره عباسي بازيگر نقش فردوس(خواهر شهيد) در اين فيلم گفت و گويي کرده ايم:
از نگاه شما اصلي ترين عامل موفقيت و اثرگذاري شيار ۱۴۳ چه بوده؟ قصه، بازيگري، يا روايت تک محوري فيلم؟
فيلم «شيار۱۴۳» فيلمي بود كه هم از نظر تخصصي مورد توجه قرار گرفت و هم از جنبه هاي عاميانه مورد پسند مخاطبان واقع شد. اينكه هم منتقدان ، هم سينماگران و هم داوران جشنواره فجر فيلمي را دوست بدارند، اتفاق مهمي براي آن به حساب مي آيد. ما سيمرغ بهترين فيلم از نگاه مردم را به دست آورديم و همين موضوع به تنهايي باعث خوشحالي ماست.
در مورد بازيگري اين فيلم خيلي صحبت ها شده و همين روزها هم در جشنواره هاي خارج از كشور مطرح شده است. اين اتفاق نشان مي دهد كه «شيار ۱۴۳» از جنبه هاي مختلف، فيلم قابل بحثي است، ضمن اينكه خود من چندان محتوا ، ساختار و بازي ها را جدا از هم نمي دانم. وقتي يك فيلم خوب است و اين قدر ديده مي شود، حتما تمام اين وي‍ژگي ها را با هم دارد. به نظر من همه معيارهاي موفقيت يك فيلم، عواملي به هم پيوسته هستند.
عده اي از منتقدان مي گويند «شيار ۱۴۳» با تکيه بر احساسات مخاطب کار خود را جلو مي برد و شايد اگر هر مادر شهيد ديگري در هر فيلم ديگري نشان داده مي شد، استقبال او را بر مي انگيخت. در اين باره چه نظري داريد؟
ما تا به امروز فيلم هاي زيادي در باره جنگ و شهدا و مادران شهيد داشته ايم ؛ فيلم هايي كه خيلي از آنها موفق بوده و خيلي ديگر هم از هيچ راهي نتوانسته مخاطب خودش رو پيدا كند و فيلمي باشد مثل «شيار ۱۴۳». خيلي از اين آثار ضعيف، هم هزينه هاي بيشتري در بر داشته اند و هم امكانات گسترده تري در اختيار سازندگان شان بوده و اتفاقا اين سعي را هم داشته اند كه عواطف و احساسات مخاطب را درگير كنند ولي نتوانسته اند موفق باشند .
تعجب مي كنم اگر كساني اين نظر را داشته باشند، چون در ارتباط با سينماي جنگ و مادران شهيد در اين سال ها فيلم هاي زيادي ساخته شده و حتي بايد بپذيريم مخاطب آثاري از اين دست، كاهش پيدا كرده بود، اما با فيلم ما دوباره سينماي دفاع مقدس، جان تازه اي گرفت.
به نظر شما دوران فيلمسازي براي دفاع مقدس به پايان رسيده يا اينکه مي شود با نگاه هاي جديد همچنان روايت هاي تازه اي را براي مخاطب رو کرد؟
اين دوره هشت سال از تاريخ كشور ما را شامل مي شود. عده زيادي از مردم درگير جنگ بودند و خواسته و نا خواسته يا.مستقيم و غير مستقيم تبعات آن را تحمل كردند. حتي نسلي كه بعد از جنگ به دنيا آمدند هم كم و بيش زندگي شان با اين واقعه گره خورده بود. ما هنوز خانواده هايي در اين جامعه سراغ داريم كه عزيزانشان جانباز هستند و درگير با مشكلاتي كه همه در جريان هستيم. جنگ ما در حقيقت يك دفاع بود و يك سرزمين در برابر اتفاقي كه بر آن تحميل شده بود، هشت سال ايستادگي كرد .
به نظر من سال هاي سال مي شود در باره اين رخداد ۸ ساله حرف زد. من به واسطه فيلم «شيار۱۴۳» اين سعادت را داشتم كه با خيلي از اين خانواده ها ارتباط برقرار كنم. در بازديد از آسايشگاه ها خيلي از جانبازان را ديدم و با برخي از هم نسلانم آشنا شدم كه مثل من زندگي نكرده اند؛ كساني كه فرزند شهيد هستند و هنوز اين سينما خيلي به آنان بدهكار است.
اساسا در طول اين سال ها فعاليت شما در سينما کمتر از تلويزيون بوده. اين موضوع به انتخاب هاي شما بر مي گردد يا پيشنهادهاي دريافتي؟ بازيگري براي سينما و تلويزيون چه تفاوت هايي دارد و شما کدام يک را بيشتر دوست داريد؟
- من در اين سال ها هم در سينما و هم در تلوزيون كار كرده ام، ولي شروع فعاليت من با تلويزيون بوده و مي توان گفت در اين مديوم خوش شانس تر بودم، چون در سينما يك فيلم كار كردم با داريوش فرهنگ، اما اكران نشد و فيلم ديگرم هم به نام «اشيا از آنچه در آينه مي بينيد نزديك ترند» هنوز اكران عمومي نشده است. اين فيلم اولين تجربه سينمايي نرگس ابيار به حساب مي آيد و تا امروز در فستيوال هاي خارجي بسيار مورد توجه قرار گرفته است.
تنها نمايش داخلي اين فيلم به جشنواره فيلم فجر سال ۹۱ مربوط مي شود و قرار است بعد از «شيار۱۴۳» روي پرده بيايد. در ارتباط با تلويزيون مي خواهم نكته اي را اضافه كنم، من اين مديوم را خيلي دوست دارم ، چون مخاطب مردمي بيشتري دارد و اساسا به همين دليل است كه كار كردن در تلويزيون برايم خيلي ارزشمند است. اميدوارم بتوانم در آينده كارهاي خوبي براي تلوزيون انجام بدهم. البته در يك نگاه نهايي كار خوب و نقش خوب، هدف اصلي من است و چندان برايم فرقي نمي كند در فيلم كوتاه حضور داشته باشم يادر تئاتر، سينما يا تلوزيون.
کمي هم به عقب برگرديم. شما بازيگري را چطور فرا گرفتيد، چطوري به دنياي آن قدم گذاشتيد و اولين تجربه هاي تصويري شما چه بود؟
- من بازيگري را با دانشگاه تئاتر شروع كردم و كلاس هاي بازيگري امين تارخ. حضور آقاي تارخ در مسير كاري من بسيار موثر بود و از طريق ايشان توانستم وارد فضاي حرفه اي بشوم. اولين تجربه ي جدي من كه مخاطب بشناسد و به يادش مانده باشد، سريال «درچشم باد» به كارگرداني اقاي جعفري جوزاني است. در اين مجموعه نقش خيلي خوبي داشتم به نام فاطمه و حدود دو سال به صورت پراكنده برسر صحنه آن حاضر شدم.
سقف آرزوهاي شما در بازيگري چيست؟ تا امروز به چند درصد از آنچه مي خواسته ايد دست پيدا کرده ايد؟
- همه هنرها دنياي گسترده اي دارد و نمي شود به اين سادگي و كوچكي به آن نگاه كرد و راضي شد. بازيگري دنياي عجيبي دارد و مي توان گفت تمام شدني نيست. به نظر من به تعداد آدم ها و به تعداد قصه ها كاراكتر هاي جذاب وجود دارد براي بازي كردن. من در ابتداي دهه سي زندگي ام هنوز كمي وقت دارم براي اينكه نقش هاي جذاب و ماندگاري بازي كنم . بازيگري همچنان براي من خيلي جدي است و به اين نتيجه رسيده ام كه بُعد هنري و فر هنگي نقش ها و پروژه هايي كه مي پذيرم، تنها خواسته من در بازيگري است و دنبال هيچ چيز ديگري جز خود بازيگري نيستم.
بازيگري براي تئاتر را تا امروز تجربه کرده ايد؟ کمتر بازيگري پيدا مي شود که بازي روي صحنه را دوست نداشته باشد. فکر مي کنيد چرا؟
- بازي در تئاتر را سال هاي اول كارم به صورت دانشجويي وكارگاهي تجربه كردم . اين عرصه دنياي جذابي است و من مشتاقم دوباره آن را تجربه كنم .
بعد از «شيار ۱۴۳» آيا جنس فيلمنامه هايي که به دست شما مي رسيد با دوران پيش از آن، فرق کرد؟ از اينکه خودتان را در يک نقش تکرار کنيد واهمه داريد؟ براي جلوگيري از اين اتفاق چه مي کنيد؟
- من بعد از اين فيلم، سريال «مدينه» را بازي كردم به كارگرداني سيروس مقدم و با نويسندگي سعيد نعمت اله . اين مجموعه، كار موفقي بود و من در آن يك نقش منفي داشتم. سريال در ماه مبارك رمضان پخش شد و از اين نظر كه به زمان اكران «شيار ۱۴۳» نزديك بود، براي من اتفاق خيلي خوبي به حساب مي آمد.
من در كنار يك فيلم سينمايي، يك كار موفق تلويزيوني را تجربه كردم . كاري كه مرا در نقش يك شخصيت منفي نشان مي داد و چهره اي كاملا شهري و متفاوت را از من به نمايش گذاشت. بعد از اين، تلاش مي كنم نقش هاي متفاوت بازي كنم و البته اين هم بستگي به اين دارد كه كارگردانها و نويسنده ها ريسك پذيري بالاتري داشته باشند ، درست مثل سازندگان سريال «مدينه» كه چنين خصوصيتي داشتند.
به نظر شما به عنوان يک بازيگر، جاي چه قصه ها و چه قهرمان هايي در اين سينما هنوز خالي مانده است؟
- شايد پيوند بيشتر سينما و کتاب، حلقه گمشده اين سينماست. در پاسخ دقيق تر به سوال شما اشاره مي کنم به حضور مريلا زارعي در فيلم «شيار ۱۴۳» و بازي درخشان و فوق العاده اي که از خود نشان داد. او بار ديگر به يادمان آورد که بازيگرهاي زن نيز همچنان مي توانند در عرصه بين المللي بدرخشند، حتي با نقش يك زن روستايي و ساده ايراني. نرگس آبيار نيز نگاه ظريف و دقيقي به ادبيات و سينما دارد و اين نگاه متفاوت و زنانه اش است که او را از ديگر كارگردان ها متفاوت مي كند.
به غير از بازيگري به چه هنري مشغول هستيد؟ ممکن است در آينده شما را در کاري غير از بازيگري مشاهده کنيم؟
- من به ادبيات خيلي علاقه دارم و درست دارم در كنار بازيگري مخاطب خوبي هم براي ادبيات باشم و البته براي هنر. مي دانيد؟ مخاطب خوب هم بودن خودش دنيايي دارد!
از نگاه شما اصلي ترين عامل موفقيت و اثرگذاري شيار ۱۴۳ چه بوده؟ قصه، بازيگري، يا روايت تک محوري فيلم؟
فيلم «شيار۱۴۳» فيلمي بود كه هم از نظر تخصصي مورد توجه قرار گرفت و هم از جنبه هاي عاميانه مورد پسند مخاطبان واقع شد. اينكه هم منتقدان ، هم سينماگران و هم داوران جشنواره فجر فيلمي را دوست بدارند، اتفاق مهمي براي آن به حساب مي آيد. ما سيمرغ بهترين فيلم از نگاه مردم را به دست آورديم و همين موضوع به تنهايي باعث خوشحالي ماست.
در مورد بازيگري اين فيلم خيلي صحبت ها شده و همين روزها هم در جشنواره هاي خارج از كشور مطرح شده است. اين اتفاق نشان مي دهد كه «شيار ۱۴۳» از جنبه هاي مختلف، فيلم قابل بحثي است، ضمن اينكه خود من چندان محتوا ، ساختار و بازي ها را جدا از هم نمي دانم. وقتي يك فيلم خوب است و اين قدر ديده مي شود، حتما تمام اين وي‍ژگي ها را با هم دارد. به نظر من همه معيارهاي موفقيت يك فيلم، عواملي به هم پيوسته هستند.
عده اي از منتقدان مي گويند «شيار ۱۴۳» با تکيه بر احساسات مخاطب کار خود را جلو مي برد و شايد اگر هر مادر شهيد ديگري در هر فيلم ديگري نشان داده مي شد، استقبال او را بر مي انگيخت. در اين باره چه نظري داريد؟
ما تا به امروز فيلم هاي زيادي در باره جنگ و شهدا و مادران شهيد داشته ايم ؛ فيلم هايي كه خيلي از آنها موفق بوده و خيلي ديگر هم از هيچ راهي نتوانسته مخاطب خودش رو پيدا كند و فيلمي باشد مثل «شيار ۱۴۳». خيلي از اين آثار ضعيف، هم هزينه هاي بيشتري در بر داشته اند و هم امكانات گسترده تري در اختيار سازندگان شان بوده و اتفاقا اين سعي را هم داشته اند كه عواطف و احساسات مخاطب را درگير كنند ولي نتوانسته اند موفق باشند .
تعجب مي كنم اگر كساني اين نظر را داشته باشند، چون در ارتباط با سينماي جنگ و مادران شهيد در اين سال ها فيلم هاي زيادي ساخته شده و حتي بايد بپذيريم مخاطب آثاري از اين دست، كاهش پيدا كرده بود، اما با فيلم ما دوباره سينماي دفاع مقدس، جان تازه اي گرفت.
به نظر شما دوران فيلمسازي براي دفاع مقدس به پايان رسيده يا اينکه مي شود با نگاه هاي جديد همچنان روايت هاي تازه اي را براي مخاطب رو کرد؟
اين دوره هشت سال از تاريخ كشور ما را شامل مي شود. عده زيادي از مردم درگير جنگ بودند و خواسته و نا خواسته يا.مستقيم و غير مستقيم تبعات آن را تحمل كردند. حتي نسلي كه بعد از جنگ به دنيا آمدند هم كم و بيش زندگي شان با اين واقعه گره خورده بود. ما هنوز خانواده هايي در اين جامعه سراغ داريم كه عزيزانشان جانباز هستند و درگير با مشكلاتي كه همه در جريان هستيم. جنگ ما در حقيقت يك دفاع بود و يك سرزمين در برابر اتفاقي كه بر آن تحميل شده بود، هشت سال ايستادگي كرد .
به نظر من سال هاي سال مي شود در باره اين رخداد ۸ ساله حرف زد. من به واسطه فيلم «شيار۱۴۳» اين سعادت را داشتم كه با خيلي از اين خانواده ها ارتباط برقرار كنم. در بازديد از آسايشگاه ها خيلي از جانبازان را ديدم و با برخي از هم نسلانم آشنا شدم كه مثل من زندگي نكرده اند؛ كساني كه فرزند شهيد هستند و هنوز اين سينما خيلي به آنان بدهكار است.
اساسا در طول اين سال ها فعاليت شما در سينما کمتر از تلويزيون بوده. اين موضوع به انتخاب هاي شما بر مي گردد يا پيشنهادهاي دريافتي؟ بازيگري براي سينما و تلويزيون چه تفاوت هايي دارد و شما کدام يک را بيشتر دوست داريد؟
- من در اين سال ها هم در سينما و هم در تلوزيون كار كرده ام، ولي شروع فعاليت من با تلويزيون بوده و مي توان گفت در اين مديوم خوش شانس تر بودم، چون در سينما يك فيلم كار كردم با داريوش فرهنگ، اما اكران نشد و فيلم ديگرم هم به نام «اشيا از آنچه در آينه مي بينيد نزديك ترند» هنوز اكران عمومي نشده است. اين فيلم اولين تجربه سينمايي نرگس ابيار به حساب مي آيد و تا امروز در فستيوال هاي خارجي بسيار مورد توجه قرار گرفته است.
تنها نمايش داخلي اين فيلم به جشنواره فيلم فجر سال ۹۱ مربوط مي شود و قرار است بعد از «شيار۱۴۳» روي پرده بيايد. در ارتباط با تلويزيون مي خواهم نكته اي را اضافه كنم، من اين مديوم را خيلي دوست دارم ، چون مخاطب مردمي بيشتري دارد و اساسا به همين دليل است كه كار كردن در تلويزيون برايم خيلي ارزشمند است. اميدوارم بتوانم در آينده كارهاي خوبي براي تلوزيون انجام بدهم. البته در يك نگاه نهايي كار خوب و نقش خوب، هدف اصلي من است و چندان برايم فرقي نمي كند در فيلم كوتاه حضور داشته باشم يادر تئاتر، سينما يا تلوزيون.
کمي هم به عقب برگرديم. شما بازيگري را چطور فرا گرفتيد، چطوري به دنياي آن قدم گذاشتيد و اولين تجربه هاي تصويري شما چه بود؟
- من بازيگري را با دانشگاه تئاتر شروع كردم و كلاس هاي بازيگري امين تارخ. حضور آقاي تارخ در مسير كاري من بسيار موثر بود و از طريق ايشان توانستم وارد فضاي حرفه اي بشوم. اولين تجربه ي جدي من كه مخاطب بشناسد و به يادش مانده باشد، سريال «درچشم باد» به كارگرداني اقاي جعفري جوزاني است. در اين مجموعه نقش خيلي خوبي داشتم به نام فاطمه و حدود دو سال به صورت پراكنده برسر صحنه آن حاضر شدم.
سقف آرزوهاي شما در بازيگري چيست؟ تا امروز به چند درصد از آنچه مي خواسته ايد دست پيدا کرده ايد؟
- همه هنرها دنياي گسترده اي دارد و نمي شود به اين سادگي و كوچكي به آن نگاه كرد و راضي شد. بازيگري دنياي عجيبي دارد و مي توان گفت تمام شدني نيست. به نظر من به تعداد آدم ها و به تعداد قصه ها كاراكتر هاي جذاب وجود دارد براي بازي كردن. من در ابتداي دهه سي زندگي ام هنوز كمي وقت دارم براي اينكه نقش هاي جذاب و ماندگاري بازي كنم . بازيگري همچنان براي من خيلي جدي است و به اين نتيجه رسيده ام كه بُعد هنري و فر هنگي نقش ها و پروژه هايي كه مي پذيرم، تنها خواسته من در بازيگري است و دنبال هيچ چيز ديگري جز خود بازيگري نيستم.
بازيگري براي تئاتر را تا امروز تجربه کرده ايد؟ کمتر بازيگري پيدا مي شود که بازي روي صحنه را دوست نداشته باشد. فکر مي کنيد چرا؟
- بازي در تئاتر را سال هاي اول كارم به صورت دانشجويي وكارگاهي تجربه كردم . اين عرصه دنياي جذابي است و من مشتاقم دوباره آن را تجربه كنم .
بعد از «شيار ۱۴۳» آيا جنس فيلمنامه هايي که به دست شما مي رسيد با دوران پيش از آن، فرق کرد؟ از اينکه خودتان را در يک نقش تکرار کنيد واهمه داريد؟ براي جلوگيري از اين اتفاق چه مي کنيد؟
- من بعد از اين فيلم، سريال «مدينه» را بازي كردم به كارگرداني سيروس مقدم و با نويسندگي سعيد نعمت اله . اين مجموعه، كار موفقي بود و من در آن يك نقش منفي داشتم. سريال در ماه مبارك رمضان پخش شد و از اين نظر كه به زمان اكران «شيار ۱۴۳» نزديك بود، براي من اتفاق خيلي خوبي به حساب مي آمد.
من در كنار يك فيلم سينمايي، يك كار موفق تلويزيوني را تجربه كردم . كاري كه مرا در نقش يك شخصيت منفي نشان مي داد و چهره اي كاملا شهري و متفاوت را از من به نمايش گذاشت. بعد از اين، تلاش مي كنم نقش هاي متفاوت بازي كنم و البته اين هم بستگي به اين دارد كه كارگردانها و نويسنده ها ريسك پذيري بالاتري داشته باشند ، درست مثل سازندگان سريال «مدينه» كه چنين خصوصيتي داشتند.
به نظر شما به عنوان يک بازيگر، جاي چه قصه ها و چه قهرمان هايي در اين سينما هنوز خالي مانده است؟
- شايد پيوند بيشتر سينما و کتاب، حلقه گمشده اين سينماست. در پاسخ دقيق تر به سوال شما اشاره مي کنم به حضور مريلا زارعي در فيلم «شيار ۱۴۳» و بازي درخشان و فوق العاده اي که از خود نشان داد. او بار ديگر به يادمان آورد که بازيگرهاي زن نيز همچنان مي توانند در عرصه بين المللي بدرخشند، حتي با نقش يك زن روستايي و ساده ايراني. نرگس آبيار نيز نگاه ظريف و دقيقي به ادبيات و سينما دارد و اين نگاه متفاوت و زنانه اش است که او را از ديگر كارگردان ها متفاوت مي كند.
به غير از بازيگري به چه هنري مشغول هستيد؟ ممکن است در آينده شما را در کاري غير از بازيگري مشاهده کنيم؟
- من به ادبيات خيلي علاقه دارم و درست دارم در كنار بازيگري مخاطب خوبي هم براي ادبيات باشم و البته براي هنر. مي دانيد؟ مخاطب خوب هم بودن خودش دنيايي دارد!
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر