ماجرایی که ایرانیان مقیم کانادا را به جان هم انداخت

برترین‌ها: به تازگی موجی از انتقادات نسبت به طرح اختصاصی کانادا برای آن‌هایی که قصد مهاجرت دارند به وجود آمده. اوپن ورک پرمیت ایرانیان حاضر در کانادا، مسیر جدیدی برای اخذ مجوز کار باز برای ایرانی‌هاست. اگر با هر نوع ویزای موقتی در خاک کانادا باشید، می‌توانید درصورت واجد شرایط بودن، ویزای خود را به اپن ورک پرمیت تبدیل کنید. این سیاست عمومی که در ۷ اکتبر ۲۰۲۲ از سوی دولت کانادا تصویب شد، برای رفاه بیشتر ایرانی‌هایی‌ست که با ویزای توریستی، تحصیلی یا کاری در کانادا هستند و درحال حاضر تا ۲۸ فوریه ۲۰۲۵ اعتبار دارد.

اما خب همین طرح محل بحث کاربران شده. برخی می‌گویند با اجرای این طرح هم ایرانی‌ها از پیدا کردن کار مناسب عاجزند و برخی دیگر معتقدند که مشکل از خود افراد است که نمی‌توانند کار پیدا کنند. خب اینجا با دو گروه معترض طرفیم. ایرانیانی که به واسطه دارایی‌های خود توانستند راهی را برای ورود به کانادا پیدا کنند و گروه دیگر که به واسطه مرارت‌های تحصیل توانستند مهاجرت خود را به این کشور نهایی کنند. آن‌ها به نوعی خود را محق می‌دانند و از طرح آسان‌تر کانادا شاید کمی عصبانی هستند و حس می‌کنند که این رنج حق‌شان‌ نبوده و الان نیز شاید این قانون جدید کمی ناعادلانه به نظرشان برسد.

اما نکته بزرگ درباره این بحث، این اتحادی‌ست که ظاهرا در خارج از کشور به کلی رنگ باخته. انگار ایرانیان مقیم کانادا، میهن‌پرستی را به کنار نهاده و شاید افسوسی جمعی برای ما ایرانیان که غربت را به غریبانه‌ترین شکل ممکن می‌گذرانیم. در ادامه به بررسی برخی از نظرات مخاطبان مقیم کانادا درباره سبک زندگی کاری و طرح جدید کانادا برای ایرانیان می‌پردازیم. نظرات بسیار خواندنی و راهگشاست. با ما همراه باشید.

آذین شاید آغازگر این موج بوده: پیدا کردن کار توی کانادا بین شش ماه تا یک سال طول می‌کشه. این زمان هم برای آدمی که سابقه کار تخصصی داره و یا تحصیلات کانادایی داره! بعد هم‌وطن با ورکپرمیت ایرانی اومده اینجا غر می‌زنه که من تونستم دوست‌های صمیمی تو این مدت کم پیدا کنم ولی کار نتونستم!

ژاکو در پاسخ نوشته: شش ماه تا یک سال دنبال کار گشتن در کشوری با اقتصاد مثلا قوی اصلا طبیعی نیست. تازه با نتورکینگ.

شیوا دلیل جالبی را بیان کرده: من اپریل فارغ التحصیل شدم، may سرکار بودم و بعدش هم دائمی شدم ولی شهر خلوت. خیلی‌ها با همون ورک پرمیت اومدن و مشغول کارن خصوصا تو شهرای خلوت‌تر؛ مشکل این هست که همه رفتن تورنتو و اونجا معلومه که رقابتی تره!

وقار کاملا با این طرح مخالف است: ورک پرمیت‌های کیلویی دو دلیل عمده داشت. اول جلوگیری از پناهندگی و هزینه‌هاش که طرح موفقی نبوده. دوم کمک به سرمایه‌دار برای سواستفاده از کارگر ارزان با کمترین حقوق و توقع و ایجاد جو روانی که دیگران هم قدرت چانه زنی‌شون رو از دست بدن که خیلی موفق بوده.

شیفته معتقد است که ورک پرمیت مانع نیست: دختر من سپتامبر رفت، تقریبا سه روز بعد کار psw  و بی بی سیتر پیدا کرد ( مراقبت سالمند ) با ساعتی ۲۵ دلار، چون به روحیه‌ش نمی‌خورد، ادامه نداد و از اوایل نوامبر کار تمام وقت کال‌سنتر با بیمه خوب داره. چون به شدت پیگیره و زبان انگلیسیش هم قویه، ضمنا ورک پرمیت هم مانع پناهندگی نیست.

کیوان اما درست‌ترین نکته را بیان کرده: همه چیز به خود آدم بستگی داره. چه پیدا کردن کار جنرال باشه چه تخصیصی. کامیونیتی (ارتباط) هندی‌ها و فیلیپینی‌ها رو آدم می‌بینه چطوری بهم کمک می‌کنن حتی تو پیدا کردن شغل، فقط افسوس می‌خوره که ایرانی ناراحته از اومدن هموطنش! این طنز سخیفی هست که این روزها تو کانادا می‌بینیم.

سهیل در پاسخ به آذین: به طور کلی قبول دارم حرفت رو ولی خب کار پیدا کردن به خیلی چیزا بستگی داره. ممکن هست برای یکی زودتر بشه، برای دیگری دیرتر. من هر کی ازم سوال می‌کنه که چقدر طول می‌کشه میگم واسه حداقل ۶ ماه گشتن آماده باش.

مسعود هم خب به نوعی از آن‌هاست که خودش را محق می‌داند: نزدیک به پنج سال تلاش کردم تا کارهای مهاجرتم به کانادا را به نتیجه برسانم و حالا انگار دولت کانادا شوخی تلخی با ما کرده. هم‌وطنیم ولی خب..!

و در نهایت رضا: خوشم میاد این work permit باعث شده برخی بیان حرصشون رو اینجا خالی کنن. اگه عرضه نداری کار پیدا کنی و یا تخصص نداری دلیل نداره پاچه مارو بگیری. من با ویزا توریستی رسیدم و تبدیل به work permit ایرانیان کردم از روز اول هم کار داشتم و الان هم دارم،  بقیه اگه ناراحت هستن بگردن دنبال این که چرا بیکارند!